Ο φόβος της... αέναης διαπραγμάτευσης

Με δυνατούς για τις μέρες ρυθμούς συναλλαγών, η αγορά επέστρεψε στη φάση της εκδήλωσης στο ταμπλό της «αγανάκτησης» των επενδυτών, μετά τη δήλωση Ντέισελμπλουμ πως χάθηκε το Eurogroup του Φεβρουαρίου. Πριν από δύο χρόνια την ίδια ακριβώς εποχή είχαμε επιλέξει την μπλόφα του ντούκου με δικαίωμα στην πρόταση των πιστωτών και οι τύποι μας είχαν πει: «Εμείς δεν βιαζόμαστε, εσείς έχετε το πρόβλημα και εσείς θα καθορίσετε τον χρόνο για να κλειστεί μια συμφωνία». Μόνο που τώρα, στο δικαίωμα για σκέψη, επειδή είναι προεκλογική περίοδος, ο χρόνος διαφέρει αναφορικά με την κρισιμότητα που έχει για συγκεκριμένες κυβερνήσεις. Σε χώρες που η πολιτική διαμάχη θα επέτρεπε το ελληνικό ζήτημα να λειτουργήσει και λίγο εκβιαστικά. Οι επενδυτές θεώρησαν αυτή την εξέλιξη εξαιρετικά αρνητική και αντέδρασαν ανάλογα, εν μέσω ανόδου σε παγκόσμια κλίμακα. Την επόμενη ενός νέου ρεκόρ των μετοχικών δεικτών στη Wall Street, που συνεχίζει το ράλι λόγω Τραμπ και εκτινάσσει τη διάθεση για ρίσκο σε όλα τα χρηματιστήρια, οι θεσμικοί του Χ.Α., με τζίρο που έφθασε τα 9 εκατ. ευρώ στην πρώτη ώρα, οδήγησαν τον Γ.Δ. πάλι στις 622 μονά- Υπάρχει χρόνος τελικά ή δεν υπάρχει; Καήκαμε; Όχι. Γιατί δεν παίζουμε «Θανάση». Προτιμάμε ωστόσο σίγουρα τα παιχνίδια που αποκαλύπτουν σταδιακά οι υπερβάσεις των χρονικών ορίων που η ίδια η κυβέρνηση θέτει και αποδέχονται πάντα οι πιστωτές. Καθυστέρηση και πολιτική διαπραγμάτευση μέσα και έξω από τη χώρα. Η καθυστέρηση πιθανά γίνεται για να πέσουν στο τραπέζι όλα τα πονταρίσματα, όπως καταλάβαμε πρόσφατα, καθώς ρίχνουμε στο τραπέζι κάποια δισ. ευρώ ανοχή και οι πιστωτές ρίχνουν περισσότερα δισ. μέτρα και αυτά θέλουν τον χρόνο τους. Δουλεύουμε σκληρά λένε οι κυβερνώντες, έχει γίνει πρόοδος παρατηρεί ο Μοσκοβισί, αλλά μετά πετάει και το όπου υπάρχει θέληση για συμφωνία βρίσκεται και ο τρόπος. Έτσι η δήλωση γίνεται τόσο γενική που μπορεί να χωρέσει ως καταληκτική ημερομηνία τις αρχές Ιουνίου. Αν συνεχιστεί η επιβράδυνση της αύξησης του ΑΕΠ στο πρώτο τρίμηνο, ίσως η κυβέρνηση γίνει λιγότερο εργατική για διαπραγματεύσεις, αφού καθυστερώντας, ό,τι κερδίζουμε από μειωμένα μέτρα χάνεται από την ανάπτυξη. τύπωνε την παραφωνία μεταξύ των ευρωπαϊκών χρηματιστηριακών δεικτών ή τη διαφωνία των επενδυτών στην τακτική που ακολουθεί η Ελλάδα για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Από την ώρα που η ισορροπία βρέθηκε, μειώθηκε σημαντικά και ο ρυθμός συναλλαγών, λες και όσα είχαν προηγηθεί (βουτιά, μακροβούτι, αντίδραση και πλάγια κίνηση) έγιναν για να βρεθεί η «χρυσή ισορροπία» που διατηρήθηκε μετά τις δύο πρώτες ώρες και ως το τέλος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ένας πολύ καλά αναπτυσσόμενος τζίρος στο πρώτο μέρος κατέληξε να είναι ίσος με τον μέσο τζίρο των δύο περασμένων συνόδων. Από τη Merit ΑΧΕΠΕΥ θεώρησαν ότι το σενάριο να «συρθεί» η διαπραγμάτευση μερικές εβδομάδες ακόμα είναι πλέον ορατό. Ελπίζουν, ωστόσο, σε κάτι χειροπιαστό από το Eurogroup της Δευτέρας, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες εμφάνισης του χειρότερου σεναρίου, ήτοι η… αέναη διαπραγμάτευση. [SID:10846973]