Ζώνες τιμών μικρότερης ανησυχίας
Τα δεινά που επιφέρει η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της δεύτερης διαπραγμάτευσης έχουν αποτυπωθεί στη συμπεριφορά των επενδυτών στο Χ.Α. Επί πέντε βδομάδες βούλιαζε και την προηγούμενη χρειάστηκαν φήμες και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης για να μη συνεχιστεί η αναζήτηση πυθμένα. Τις πιέσεις πυροδότησε η συνειδητοποίηση πως και ο Φλεβάρης δεν θα είναι ο καταληκτικός μήνας για την περιπέτεια της Ελλάδας σχετικά με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Τις μέρες που έφεραν το Eurogroup πιο κοντά, το στοίχημα για θετική έκπληξη που συντηρούσαν περισσότερο οι Βρυξέλλες, λειτούργησε ευεργετικά. Ωστόσο, το άλμα και η επιστροφή, την ημέρα της εκπνοής των σειρών Φεβρουαρίου, στα επίπεδα που βρέθηκε η αγορά στην εκπνοή των σειρών Ιανουαρίου (20/1) ήταν θετική στατιστικά και δομεί συνθήκες για επιστροφή του μέσου όρου στα υψηλά δωδεκαμήνου (670,21). Όλα όσα αποτυπώθηκαν στο ταμπλό συνοψίζονται σε μια ρήση: «παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του». Με τη βοήθεια των υπολογισμών, βάσει της στατιστικής προϊστορίας κάθε μετοχής και αναλόγως του ποσοστού συμμετοχής Η ευθύνη των πολιτικών μοιάζει με εκείνη γονέων που αν και μικροαστοί, στην εποχή της απερισκεψίας με δανεικά, διαπλοκή και φοροδιαφυγή στο ζενίθ, μεγάλωναν παιδιά σαν «βασιλόπουλα». Τώρα άνεργα, ουσιαστικά απαίδευτα και με πανάκριβα γούστα, είναι ανήμπορα να δεχθούν πως δεν επιτρέπεται, λόγω οικονομικών χρεών της οικογένειας, να τα απολαμβάνουν. Αντίστοιχα οι πολιτικοί επί δεκαετίες δεν ενδιαφέρθηκαν, ούτε προειδοποίησαν, για τους κινδύνους που απειλούν τη Δημοκρατία και την Ειρήνη. Τις απολάμβαναν σχεδόν όλοι, από τους εργάτες ως τις διοικήσεις των πολυεθνικών και τις πολιτικές ηγεσίες των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας. Πρόσφατα έβλεπαν ως μικρή την πιθανότητα επικράτησης των λαϊκιστών. Η θεωρία των πιθανοτήτων λέει πως το χαμηλό ποσοστό σημαίνει πως, υπό συνθήκες, μπορεί να επαληθευτεί. Έτσι ήρθαν το Brexit, η νίκη Τραμπ και αναμένεται η νίκη του Ολλανδού Βίλντερς. Εύκολα επίσης οι φίλοι της δραχμής, μετά από επτά χρόνια σε ελεγχόμενη πτώχευση χωρίς ανάκαμψη, θα αυξάνουν το ποσοστό τους σε μια πολιτικά απαίδευτη κοινωνία. ισχυρών θεσμικών που δεν επιθυμούν τον ευτελισμό των χαρτοφυλακίων τους. Εναντίον λειτουργεί η αγκύλωση του τραπεζικού δανεισμού για διευκόλυνση της λειτουργίας των εταιρειών. Οι ανάγκες για δάνεια, σε αξιόμαχες εταιρείες που ασφυκτιούν από την κατάσταση, απορροφούν κεφάλαια που, αν το τραπεζικό σύστημα λειτουργούσε ομαλά, θα περνούσαν από το Χ.Α.