Παράστασης. Τι βάζετε στο στόχαστρό σας;

«Τα τελευταία χρόνια, ξέρετε, δεν γράφω τα κείμενα. Απλώς τα εντοπίζω και τα εκστομίζω. Άλλωστε, γιατί να γράψω κείμενα, που βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό. Λειτουργώ με τη γλώσσα, όπως και με το σαξόφωνό μου. Με αυτοσχέδια δημιουργία. Φυσικά, τηρώντας μια σκαλέτα ή παρτιτούρα αναφοράς. Τα δε θέματα δεν τα βάζω ποτέ στο στόχαστρο. Αυτά έρχονται και στήνονται απέναντί μου. Η μεταλλαγμένη Αριστερά; Η ασπόνδυλη Δεξιά ή το αμήχανο Κέντρο; Οι ψηφοφόροι τους; Οι “ταμπλετοειδείς” συνήθειες και η ανάπηρη επικοινωνία μας εμφανίζονται απέναντί μου ξαφνικά, από την πόρτα, στον χώρο που λειτουργώ, ας πούμε στο Half Note, ή σε μια ματιά κάποιου/κάποιας σε κάποιον στο μπροστινό τραπέζι. Ένα νεύμα ή μια φωνή μπορεί να είναι αρκετή για το έναυσμα ενός παραληρήματος αλληλουχιών λεκτικής bebop. Ένας ακροβολιστής, λοιπόν, της σάτιρας, κατ’ εμέ, στο στόχαστρο, έχει οτιδήποτε ασχημονεί ή και προσβάλλει την ανθρώπινη ύπαρξη. Μόνο που δεν έχει πρόθεση ο εξάρχων της βραδιάς να το θανατώσει, αλλά να ιονίσει το φαινόμενο από βρομιά σε οξυγόνο».

Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, τι σας φαίνεται πιο κωμικοτραγικό;

«Εμείς. Εγώ. Οι Έλληνες που τα έχουμε με Έλληνες. Ο Έλληνας που φταίει πάντα ο άλλος Έλλην. Γι’ αυτό και το έχω σαν κεντρικό μου μότο: ΕΓΩ ΦΤΑΙΣ».

Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση;

«Αυτογνωσία, υπευθυνότητα, ανοιχτό μυαλό, ανάληψη ευθυνών, “εργασία, έρωτα και έρευνα”, όπως διατεινόταν ο Βίλχεμ Ράιχ. Σε μας μπορείτε να αρχίσετε -αν μας κάνετε την τιμή να μας εμπιστευτείτε γι’ αυτά τα τέσσερα βράδια- με τον αυτοσαρκασμό. Το πρώτο βήμα αποδοχής των σφαλμάτων του παρελθόντος μας».

Βλέπετε κάποια αχτίδα φωτός;

«Ναι! Αυτήν που μέσα στον ναό χτύπησε τον John Belushi και άναψε τα φώτα της ράμπας με κείνο το αξεπέραστο ανάποδο φλικ φλακ - αναφέρομαι στην ταινία “Blues Brothers”. Πιστεύω στο κυνήγι της επιφώτισης». [SID:10852977]