Οι αποχρώσεις του γκρι
Ούτε κλείσαν οι πληγές, ούτε «όλα τα βράχια εγινήκαν ανθοβούνια και χρυσοπηγές». Συμφωνήσαμε ότι θα συμφωνήσουμε ή ότι πρέπει να συμφωνήσουμε. Οι γνωστές αλχημείες στης Ευρώπης τις γωνίες. Εξαγορά χρόνου, γιατί είναι κρίσιμες οι κάλπες του ευρω-δρόμου.
Ξαναρχίζει το ματς της διαπραγμάτευσης και για πρώτη φορά, τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής, ένα μέρος των δανειστών δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να δοθεί έμφαση σε ένα άλλο μίγμα.
Κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά νέα. Καταρχήν, γιατί οι Ευρωπαίοι με τη χημεία τα βρίσκουν σκούρα. Κάθε φορά που ψάχνουν το κατάλληλο μίγμα, καταλήγουν με ψήγμα σιδήρου.
Οι πιστωτές θέλουν μεταρρυθμίσεις, διαρθρωτικά ή δομικά μέτρα δηλαδή. Τα μέτρα ούτε προληπτικά είναι, ούτε υπό αίρεση. Είναι άμεσα εφαρμόσιμα από την Πρωτοχρονιά του '19 και εάν έχουμε υπερβάλλον πρωτογενές πλεόνασμα, τότε, και σε συνεννόηση με τους θεσμούς, θα μειώσουμε φόρους, ΦΠΑ και ΕΝΦΙΑ. Τα περί «δημοσιονομικά ουδέτερων» είναι ξέφτια, διότι αν για κάθε μέτρο που παίρνεις, κολλάς ένα αντίμετρο, είναι προφανές ότι δεν χρειάζονται μέτρα. Έλα, όμως, που χρειάζονται, γιατί οι πιστωτές θέλουν να διασφαλιστούν, και αφού υποχρεούμαστε σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα σε βάθος χρόνου -άγνωστη ακόμη η διάρκεια- δεν θα μπορούμε να τους αποπληρώσουμε.
Στα αντίμετρα είμαστε μάλλον «θεατές των λόγων και ακροατές των έργων», όπως σημείωνε για τους συγχρόνους του ο Θουκυδίδης. Δημοσιονομικά ουδέτερο τι σημαίνει; Πρόσθετη προσπάθεια στο Α και το Β, αφαίρεση από το Γ και το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Στην περίπτωσή μας, όμως, άλλος είναι ο μαθηματικός δρόμος. Πρόσθεση, και αν καταφέρουμε 3,5% (του ΑΕΠ)+Χ, θα μπορούμε να αφαιρούμε από το Χ, το «fiscal space» του Γερούν. Από το καλοκαίρι του 2019.
Τι σύστημα αμοιβαίων προσποιήσεων πάνω σε εξωπραγματικές προβλέψεις είναι τούτο. Εκτός αν είναι απλώς μια προσπάθεια των συμμετεχόντων να σώσουν τους εαυτούς τους.
Μαζεύτηκαν πολλά γκρι, αλλά ποιας απόχρωσης; Πιο κοντά στο λευκό ή στο μαύρο; Ο καθείς και η οπτική του. Εννοείται και η πολιτική του. [SID:10859145]