Ζήτημα αξιοπρέπειας σε ένα παιχνίδι ορίων
Η Νικόλ Δημητρακοπούλου μιλά στη «Ν»
μενο. Μια επιφάνεια απροστάτευτη, έκθετη στις επιθυμίες των άλλων. Η έκπτωση της Χλόης, από μια οπτική, μπορεί να φανεί δίκαιη. Όμως, ταυτόχρονα, είναι και σπαρακτική. Η παράσταση είναι ένα παιχνίδι ορίων. Των ορίων που μπορεί κάποιος να ξεπεράσει, για να μη χάσει τα κεκτημένα του. Των ορίων, μέσα στα οποία μια πράξη μπορεί να φαίνεται δικαιολογημένη. Των ορίων που κάποιος πρέπει να υπερβεί, για να συναντήσει τελικά τον εαυτό του».
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της ηρωίδας που υποδύεστε;
«Η Χλόη έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον αφθονίας, ασφάλειας και δυνατότητας επιλογών. Τη στιγμή που θα πρέπει να επιλέξει τον άντρα που θα παντρευτεί, η οικονομική ανέχεια την οδηγεί να επιλέξει τα χρήματα και όχι τον έρωτα. Όπως και η ίδια παραδέχεται, αυτή είναι μια αδύναμη και κακομαθημένη επιλογή. Πιο πολύ βασισμένη στο παρελθόν που έχασε και όχι στο μέλλον που θα μπορούσε να διεκδικήσει. Ταυτόχρονα, όμως, αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως όλος αυτός ο ψεύτικος κόσμος, στον οποίο έμαθε να ζει, καταρρέει. Και συνειδητοποιεί πως αυτό που μένει είναι το να κοιτάξει κανείς μέσα του».
Πώς αισθάνεστε για τη σημερινή Ελλάδα;
«Τα πράγματα είναι δύσκολα. Αυτό είναι βέβαιο. Όπως προανέφερα, η Ελλάδα μου θυμίζει τη Χλόη. Όλη αυτή η ευμάρεια που χάθηκε και αποδείχτηκε πως πάντοτε ήταν οικοδομημένη σε σαθρά θεμέλια. Οι μνηστήρες που παραπλάνησαν και εκμεταλλεύτηκαν, το συναίσθημα αδιεξόδου, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που συνεχώς διευρύνεται και σε βουλιάζει όλο και περισσότερο. Όμως, όπως μας δείχνει και το έργο, κάθε στιγμή είναι μια στιγμή επιλογής και ταυτόχρονα μια στιγμή ευθύνης. Παρ’ όλες τις λάθος επιλογές της, τις δυσκολίες και τα πισωγυρίσματα, τελικά η Χλόη φθάνει στη συνειδητοποίηση και την τελική επιλογή. Νομίζω πως αυτό είναι μια κατάληξη, στην οποία μπορούμε να πιστέψουμε όλοι μας». [SID:10865858]