Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «Ελεύθερο Τύπο».

που ήταν ίσος με το μισό της συνολικής αξίας έως το πέρας της ελεύθερης διαπραγμάτευσης. Στη διάρκειά τους άλλαξαν εικόνα αρκετά blue chips και καθορίστηκε το κλείσιμο. Πάντως εκεί που έφθασαν τα πράγματα το ενδιαφέρον των επενδυτών έρχεται απ’ έξω και μάλιστα υπάρχουν κατοχυρωμένα ωράρια. Από την έναρξη έως τις 12:30 το πολύ σκάνε μύτη οι εντολές των διαχειριστών από το Λονδίνο και το Παρίσι και μετά το «κοινό» αποτελούν οι εγχώριοι θεσμικοί, με χαμηλότερο, από της πρώτης ώρας, ρυθμό εισαγωγής εντολών. Το σημαντικότερο τμήμα της διαπραγμάτευσης εί- ναι πλέον το φινάλε των συναλλαγών, που συμμετέχουν αφενός οι διαχειριστές του δολαρίου, αλλά και οι Ευρωπαίοι που θέλουν να «αντιμετωπίσουν» κάποια απροσδόκητη κίνηση από τους «Αμερικάνους». Στο τέλος χθες παίχθηκε το πρόσημο και η τάση για την εβδομάδα, με τους επενδυτές του δολαρίου να πιέζουν ρευστοποιώντας. Γιατί πολλοί πιστεύουν ότι το ράλι από τις προσδοκίες, λόγω ριζοσπαστικής πολιτικής του νέου προέδρου των ΗΠΑ, έπιασε ταβάνι από τον ενθουσιασμό για μέτρα που θα εμφανιστούν την επόμενη χρονιά. Ενώ η επίδρασή τους θα φανεί μάλλον το 2019. Για τη στήλη, η βάση της διαπραγμάτευσης Τα ελληνικά ομόλογα επηρεάζονται από την εξέλιξη του πολιτικού κλίματος στη Γαλλία και ανεβαίνουν οι αποδόσεις τους όσο εμφανίζουν άνοδο τα ποσοστά της Μαρίν Λεπέν. Οι επενδυτές παγκοσμίως γνωρίζουν πόσο λίγο μπορούν να εμπιστεύονται τις δημοσκοπήσεις, αλλά παρά ταύτα τις υπολογίζουν. Τεχνικά ο Γ.Δ. χτυπά στις 660 μονάδες και υποχωρεί, αλλά αυτό έχει συμβεί τρεις φορές έως τώρα. Τις δύο προηγούμενες όταν ο τραπεζικός δείκτης ήταν 85 μονάδες ψηλότερα την πρώτη φορά και 60 τη δεύτερη. Άρα τώρα αν συνεχιστεί η άνοδος των τραπεζικών μετοχών οι πιθανότητες για τον Γ.Δ. είναι να χτυπήσει τιμές πάνω από τις 700 μονάδες. Η αισιοδοξία που προκύπτει από τη στατιστική δεν είναι πάντα οδηγός για εγγραφή κερδών σε περιόδους που το απροσδόκητο παραμονεύει.

[SID:10883792]