Όλα τα σενάρια για την επόμενη μέρα στη ναυπηγική βιομηχανία
Ποια είναι τα ανοικτά μέτωπα για τον Σκαραμαγκά και ποιες οι πιθανές λύσεις
Τους επόμενους τρεις με τέσσερις μήνες θα έχει κριθεί το «στοίχημα» της ελληνικής κυβέρνησης να θέσει σε λειτουργία τη ναυπηγική βιομηχανία της χώρας μέχρι το τέλος του χρόνου.
Στο διάστημα αυτό, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Στέργιος Πιτσιόρλας θα κληθεί να έρθει σε συμφωνία και να κλείσει όλα τα ανοικτά μέτωπα με τους παράγοντες που μπορούν να διαμορφώσουν τις εξελίξεις. Πάνω από όλα θα πρέπει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά (ΕΝΑΕ) και παράλληλα να διαπραγματευτεί με τον μεγαλομέτοχο των ΕΝΑΕ Ισκαντάρ Σάφα προκειμένου να προχωρήσουν σε μια λύση που δεν θα δημιουργεί νέες καθυστερήσεις.
Πιο συγκεκριμένα, ο υφυπουργός σχεδιάζει, σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτει στην αλληλογραφία του, να υλοποιήσει τη «στρατιωτική απόφαση» του 2010 για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, προκειμένου να μην πληρώνει η χώρα μας 30.000 ευρώ την ημέρα πρόστιμο για όσο διάστημα την κρατά «παγωμένη». Ουσιαστικά αυτό σημαίνει ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα πρέπει να κατασχέσει το ελληνικό Δημόσιο όλα τα τμήματα και εγκαταστάσεις του «εμπορικού κομματιού» το οποίο στη συνέχεια θα πρέπει να βγει σε πλειστηριασμό. Το στρατιωτικό κομμάτι των ΕΝΑΕ με τα μέχρι στιγμής δεδομένα θα μπορεί να δραστηριοποιείται μόνο με αναθέσεις από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό μέχρι το 2025. Η στρατιωτική απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2010 αντικατέστησε την προηγούμενη του 2008 η οποία προέβλεπε την ανάκτηση από το ελληνικό Δημόσιο ποσού σημερινού ύψους 560 εκατ. ευρώ από τα ΕΝΑΕ για παράνομες επιδοτή- σεις στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Η απόφαση αυτή άλλαξε στην πορεία, με το σκεπτικό ότι η χώρα μας είχε ανάγκη τις ναυπηγικές εγκαταστάσεις του Σκαραμαγκά για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού.
Από εκεί και πέρα, όμως, όπως επισημαίνουν κύκλοι της αγοράς, από τις διαπραγματεύσεις που αναμένεται να γίνουν το επόμενο διάστημα με την πλευρά Σάφα εξαρτάται η τύχη όλων των σεναρίων που έχουν αναπτυχθεί για τη λειτουργία των μεγαλύτερων ναυπηγείων της χώρας -ΕΝΑΕ, Ελευσίνας, Σύρου-, ενώ μπορεί να εξαρτηθεί και το επενδυτικό πρόγραμμα της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά για τη ναυπηγοεπισκευή.
Την ίδια στιγμή, πάντως, κύκλοι της διοίκησης των ναυπηγείων Σκαραμαγκά επισήμαναν στη «Ν» ότι δεν έχουν καμία ενημέρωση για τις κινήσεις της κυβέρνησης, η οποία πράττει μονομερώς.
Αν όμως τελικά όλα πάνε καλά, θα επιβεβαιωθεί και η «ατάκα» Έλληνα εφοπλιστή ο οποίος έλεγε πρόσφατα ότι σκοπεύει να φέρει πλοίο του για επισκευές στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, διότι θα ξαναλειτουργήσουν.
Οι διαπραγματεύσεις
Το ελληνικό Δημόσιο και την πλευρά της ιδιοκτησίας των ναυπηγείων Σκαραμαγκά χωρίζουν αυτή την περίοδο τρία διαφορετικά claim στη διεθνή διαιτησία, αξίας πολλών δισ. ευρώ, καθώς και μια σειρά από δικαστικές διαμάχες στο εσωτερικό της χώρας. Σπουδαιότερη από όλες τα ασφαλιστικά μέτρα και η ανακοπή που έχει καταθέσει η πλευρά της ιδιοκτησίας των ΕΝΑΕ κατά του ελληνικού Δημοσίου για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της μεγάλης σταθερής πέμπτης δεξαμενής των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Πρόκειται για το μεγαλύτερο asset του Σκαραμαγκά και είναι το σημείο από όπου ξεκινά κάθε επενδυτικό ενδιαφέρον για τα μεγαλύτερα ναυπηγεία της Ανατολικής Μεσογείου.
«Ημερομηνία κλεδί» για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και της πλευράς του κ. Σάφα είναι η 17η Απριλίου 2017. Τότε, σύμφωνα με πληροφορίες, η ελληνική κυβέρνηση περιμένει στην Αθήνα την πλευρά της ιδιοκτησίας των ναυπηγείων, ενώ είναι η ημερομηνία που όπως έχει γίνει γνωστό, το διεθνές διαιτητικό δικαστήριο θα στείλει την πρώτη απόφαση προς τη γραμματεία προκειμένου να κοινο- ποιηθεί στους ενδιαφερόμενους.
Το claim το είχε καταθέσει η πλευρά Σάφα και αξίωνε μέχρι 1 δισ. ευρώ από το ελληνικό Δημόσιο για αθέτηση σειράς πολύ σημαντικών σημείων της συμφωνίας που υπεγράφη για την εξαγορά των ναυπηγείων, ενώ στη συνέχεα έγινε γνωστή και ως «νόμος Βενιζέλου». Οι εκτιμήσεις της αγοράς κάνουν λόγο για επικράτηση «στα σημεία» της πλευράς της ιδιοκτησίας των ΕΝΑΕ.
Αν το χρονοδιάγραμμα τηρηθεί, οι δύο πλευρές αναμένεται να παίξουν «σκληρό πόκερ» προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους. Η ελληνική πλευρά θα κρατάει στα χέρια της το δεύτερο claim, εκείνο που έχει καταθέσει κατά των ΕΝΑΕ και το οποίο αναμένεται να εκδικαστεί από το 2018 και μετά. Το ποσό που θα ζητήσει η ελληνική πλευρά δεν έχει υπολογιστεί ακόμα, αλλά εκτιμάται σε περισσότερα από 7 δισ. δολάρια. Επίσης θα κρατάει στα χέρια της την απόφαση που προηγήθηκε της στρατιωτικής, αυτή του 2008, και η οποία αναφέρει ότι θα πρέπει να καταβάλουν τα ΕΝΑΕ στο ελληνικό Δημόσιο περίπου 560 εκατ. ευρώ ως ανάκτηση. Η απόφαση αυτή μπορεί να ενεργοποιηθεί αν δεν καταστεί εφικτό να υλοποιηθεί άμεσα η στρατιωτική απόφαση, όπως έχει δεσμευτεί στην DG Comp ο κ. Πιτσιόρλας. Μια τέτοια κίνηση αναμένεται να πιέσει προς την έξοδο την πλευρά της ιδιοκτησίας, αλλά ενδέχεται επίσης να ανοίξει νέο κύκλο δικαστικών αντιπαραθέσεων.
«Άσους» στο μανίκι, πάντως, έχει και η πλευρά της ιδιοκτησίας των ΕΝΑΕ. Καταρχήν έχει καταθέσει νέο claim, αυτή τη φορά στο Διεθνές Κέντρο της Παγκόσμιας Τράπεζας για την Επίλυση Επενδυτικών Αντιδικιών (ICSID).
Στην αίτηση αυτή ο κ. Σάφα διεκδικεί τα ατομικά δικαιώματά του υπό την ιδιότητα του Λιβανέζου πολίτη και στο πλαίσιο της Διμερούς Συνθήκης Επενδύσεων μεταξύ του Λιβάνου και της Ελλάδας. Πάντως και εδώ δεν έχει γίνει υπολογισμός του ύψους των διεκδικήσεων.
Επίσης έχει ακόμα ανοικτό το ζήτημα της δικαστικής διαμάχης για τη μεγάλη δεξαμενή των ΕΝΑΕ. Τα πολυτιμότερο asset των ναυπηγείων, «ο κράχτης» για τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία της χώρας, που μπορεί να ανεβάσει δεξαμενόπλοιο τύπου VLCC, έχει περάσει με νόμο στην ιδιοκτησία του Δημοσίου. Οποιοδήποτε σενάριο εκμετάλλευσης των ναυπηγείων και να υφάνει το ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει σχεδόν αναγκαστικά να περιλαμβάνει τη μεγάλη σταθερή δεξαμενή. Ωστόσο η πλευρά των ναυπηγείων έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη. [SID:10900581]