Μονόδρομος η λήψη απόφασης στο Εurogroup της 15ης Ιουνίου
Η εμπλοκή που σημειώθηκε στο Εurogroup σε σχέση με το ελληνικό ζήτημα και με ευθύνη του Βερολίνου, έχει προκαλέσει προβληματισμό στις Βρυξέλλες, γιατί μπορεί να φέρει πίσω το σχέδιο με στόχο την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές μέσα στους επόμενους μήνες. Στη βελγική πρωτεύουσα όλοι είχαν επίγνωση πριν από τη συνεδρίαση του Εurogroup ότι η επίτευξη συνολικής απόφασης θα ήταν δύσκολη, ωστόσο ελάχιστοι περίμεναν ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα κρατήσει τόσο άκαμπτη στάση στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους. Όπως ανέφερε χθες κοινοτική πηγή, το ζητούμενο πλέον δεν είναι αν θα υπάρξει απόφαση στην επόμενη συνεδρίαση του Εurogroup, στις 15 Ιουνίου, αυτό είναι μονόδρομος, γιατί αν μη τι άλλο η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει τη δόση για την εξυπηρέτηση δανειακών αναγκών το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου. Το ζητούμενο είναι τι είδους απόφαση θα υπάρξει, δηλαδή εάν θα είναι συνολική ή μεσοβέζικη.
Μόνο με υποχώρηση του Βερολίνου
Για να υπάρξει συνολική απόφαση χρειάζεται να γίνει υποχώρηση του Βερολίνου, ώστε να αναληφθεί δέσμευση έναντι του ΔΝΤ σε σχέση με το μέγεθος των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους. Ο διεθνής οργανισμός ζήτησε τη Δευτέρα δύο αριθμούς, έναν σε σχέση με τον χρόνο επιμήκυνσης των δανείων ύψους 131,9 δισ. ευρώ του ΕΤΧΣ (δεύτερη διάσωση) και έναν άλλον για την πρόσθετη περίοδο χάριτος. Οι διάφορες συμβιβαστικές προτάσεις που υποβλήθηκαν από τον Γερούν Ντέισελμπλουμ έφτασαν μέχρι τα 15 χρόνια επιμήκυνσης, ενώ δεν υπήρχε αριθμός για την περίοδο χάριτος. Το ΔΝΤ ζητούσε τουλάχιστον 20 χρόνια επιμήκυνσης και το θέμα έμεινε εκεί. Σε σχέση με το πρωτογενές πλεόνασμα και εδώ το ΔΝΤ ζητεί να καθοριστεί από το 2023 μέχρι το 2060 στο 1,5% του ΑΕΠ ετησίως, ενώ ο κ. Σόιμπλε εμφανίστηκε αμετακίνητος στο 2,2% του ΑΕΠ. Τα ερωτηματικά έχουν αυτή τη στιγμή να κάνουν με τη στάση που θα κρατήσει ο κ. Σόιμπλε στην καθοριστική συνεδρίαση της 15ης Ιουνίου στο θέμα του χρέους.
Εγγυήσεις και στον Μάριο Ντράγκι για τα ομόλογα
Στις Βρυξέλλες θεωρούν δεδομένο ότι στις 15 Ιουνίου θα αποφασιστεί η εκταμίευση της δόσης και σχεδόν δεδομένο ότι οι Ευρωπαίοι θα δώσουν τις εγγυήσεις στον Μάριο Ντράγκι για να εντάξει την Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Η ΕΚΤ έχει τους δικούς της κανόνες για τη βιωσιμότητα του χρέους κι αν έχει και την πολιτική στήριξη των χωρών της Ευρωζώνης μπορεί να αποφασίσει την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή δεν είναι δεδομένο ότι ο κ. Σόιμπλε θα εμφανιστεί πιο ευέλικτος στο θέμα του χρέους και στην περίπτωση αυτή ακόμη κι αν το ΔΝΤ αποδεχθεί το ελληνικό πρόγραμμα και τη συμφωνία της δεύτερης αξιολόγησης, πολύ δύσκολα θα συμμετάσχει χρηματοδοτικά. Εάν δεν συμμετάσχει στο πρόγραμμα, η Ελλάδα δεν θα έχει τη «σφραγίδα» του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους που αναμένουν οι αγορές.
Η λήψη μια μεσοβέζικης απόφασης
Μια μεσοβέζικη απόφαση θα ήταν η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, η υλοποίηση των πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Στην περί- πτωση αυτή ο καθορισμός των πλεονασμάτων μετά το 2022 και η ελάφρυνση του χρέους θα πήγαινε για το καλοκαίρι του 2018, με τη λήξη του προγράμματος, ή σε κάθε περίπτωση μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, μια μεσοβέζικη απόφαση με την παραπάνω μορφή αναιρεί ή τουλάχιστον φέρνει πίσω το ελληνικό αφήγημα: ολοκλήρωση δεύτερης αξιολόγησης, ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και έξοδος στις αγορές. Ειδικότερα, όπως επισημαίνουν στις Βρυξέλλες, η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει στις αγορές με το ζήτημα του χρέους να έχει παραπεμφθεί στις καλένδες. Η έξοδος στις αγορές σε συνδυασμό με την ποσοτική χαλάρωση θα αποκαθιστούσε πλήρως την εμπιστοσύνη των επενδυτών. Μόνο με την ποσοτική και χωρίς ρύθμιση του χρέους, απλώς θα έπαιρναν μια ανάσα οι τράπεζες. Πάντως, υπάρχει ακόμη αρκετός χρόνος για εξεύρεση μιας φόρμουλας προς την κατεύθυνση της συνολικής απόφασης, πολλά θα εξαρτηθούν από τις διεργασίες τις επόμενες μέρες. Το βέβαιο είναι πως ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ θα το παλέψει μέχρι τέλος, ωστόσο πολλά θα εξαρτηθούν από την τελική στάση του νέου προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και για το κατά πόσο η φραστική υποστήριξη προς την κατεύθυνση της εξεύρεσης λύσης για το χρέος θα συνοδευτεί από συγκεκριμένες πράξεις, δηλαδή πιέσεις προς το Βερολίνο. Το βέβαιο είναι πως στην παρούσα φάση η θέση των Γερμανών είναι άβολη, ωστόσο αυτό δεν προδικάζει και την τελική υποχώρησή τους.
[SID:11073739]