Η ρωγμή του Λευκού Οίκου
Και στις δύο πλευρές του τείχους στον Λευκό Οίκο, βρίθουν οι παρ’ oλίγον νευρικές κρίσεις. Το προσωπικό του Λευκού Οίκου λέγεται ότι βρίσκεται σε κατάσταση κατάρρευσης -τρέχοντας από τη μια προεδρική κρίση στην άλλη, προσπαθώντας να κάνει τα πάντα για να κρυφτεί από έναν έξαλλο πρόεδρο. Στην άλλη πλευρά του τείχους στον Λευκό Οίκο, οι περισσότεροι στην Ουάσιγκτον παρακολουθούν την αποδόμηση της προεδρίας, ακόμη και οι Δημοκρατικοί δεν δείχνουν να χαίρονται ιδιαίτερα. Ένας πρόεδρος φαινομενικά εκτός ελέγχου κάνει κάθε σκεπτόμενο πολίτη να αισθάνεται άβολα στην καλύτερη περίπτωση.
Αξιόπιστες αναφορές που προέρχονται από τον Λευκό Οίκο δείχνουν ότι ο πρόεδρος περνά μεγάλο μέρος της ημέρας του βλέποντας ειδήσεις στην τηλεόραση και εξοργίζεται απ' αυτά που βλέπει (με μια εξαίρεση: το Fox News) και τους συμβούλους που επιτρέπουν τέτοια ρεπορτάζ. Οι σύμβουλοι προσπαθούν να αποφύγουν να του φέρουν άσχημα νέα φοβούμενοι ότι θα ξεσπάσει πάνω τους.
Η τοποθέτηση του ειδικού ανακριτή Robert Mueller από τον αναπληρωτή γενικό εισαγγελέα Rob Rosenstein (ο οποίος έχει τη δική του φήμη να διαφυλάξει) δεν κατάφερε και πολύ να αλλάξει η διάθεση του Ντόναλντ Τραμπ. Ο Mueller, ένας ευρύτερα σεβαστός πρώην διευθυντής του FBI, θα κρατήσει ζωντανή για κάποιο χρονικό διάστημα την έρευνα για το κατά πόσο η προεκλογική καμπάνια του Τραμπ ή πολιτικοί του συνεργάτες είχαν επαφές με τη Ρωσία στην προσπάθειά της να εκλεγεί ο Τραμπ. Είναι ένα ερώτημα που ξεκάθαρα αποσπά την προσοχή του Τραμπ -και διστάζει να απολύσει τον Mueller. Αλλά αν, όπως η ανακοίνωση του Rosenstein ανέφερε, ο Mueller περιορίζεται να ερευνήσει «ομοσπονδιακά παραπτώματα», τα ευρύτερα ζητήματα δεν θα τύχουν προσοχής. Υπάρχουν αμφισβητήσιμα αδικήματα τα οποία δεν συνιστούν παραπτώματα.
Πράγματι, η πρόσφατη αναταραχή άρχισε με την ξαφνική απόλυση από τον Τραμπ στις 9 Μαΐου του διευθυντή του FBI James Comey. Η κίνηση αυτή ενόχλησε τόσο πολύ κόσμο εντός και εκτός Λευκού Οίκου επειδή έμοιαζε να ήρθε από το πουθενά και δεν υπήρχε καλή εξήγηση γι’ αυτή. Η πρώτη επίσημη αιτιολογία για την απόλυση του Comey κράτησε όλο κι όλο δύο ημέρες. Οι σύμβουλοι του Τραμπ υποστήριξαν ότι ενεργούσε με βάση υπόμνημα από τον Rosenstein, ο οποίος εξέφραζε τις βαθιές του ανησυχίες για το πώς ο Comey διαχειρίστηκε την έρευνα για τα προσωπικά email της Χίλαρι Κλίντον. Αλλά ύστερα ο ίδιος ο Τραμπ δήλωσε στον Lester Holt του NBC ότι απέλυσε τον Comey εξαιτίας του «Ρωσικού πράγματος».
Στο σπάνιο αυτό απόσπασμα τιμιότητας -ότι ήλπιζε πως απολύοντας τον Comey θα διεξήγαγε έρευνα για αθέμιτη σύμπραξη- ο Τραμπ ενδεχομένως να παραδε- Μερικές φορές που ο Τραμπ δείχνει δυστυχής με τη δουλειά του, κάνει μερικούς να σκέφτονται ότι ίσως γυρίσει πίσω στην πόλη της Νέας Υόρκης. Αλλά πολύ συχνά εκφράζει με μεγάλη υπερηφάνεια και έναν κάποιο θαυμασμό, ότι κέρδισε και ότι του αρέσουν οι ανέσεις της θέσης του. Επίσης εξακολουθεί να μας λέει ότι δεν είναι λιποτάκτης.
+χόταν παρεμπόδιση της δικαιοσύνης. Ένα τέτοιο εμπόδιο ήταν μία από τις κατηγορίες κατά του Ρίτσαρντ Νίξον όταν αυτός παραιτήθηκε, παρά η αντιμετώπιση κάποιας αμφισβήτησης στη Βουλή των Αντιπροσώπων και η αποφασιστικότητα της Γερουσίας. Οι εντυπωσιακά λάθος υπολογισμοί του Τραμπ -η αφελής πεποίθηση ότι μπορεί να θάψει την έρευνα ή ότι οι Δημοκρατικοί θα καλωσόριζαν την ενέργειά του επειδή συνέχιζαν να είναι θυμωμένοι με τον Comey για το πώς μεταχειρίστηκε την Κλίντον- έκαναν γνωστή την κρίση του.
Στην πιθανή κατηγορία της παρεμπόδισης προστέθηκε και η τρομερή αποκάλυψη ότι στα μέσα Φεβρουαρίου, μια ημέρα αφότου ο Τραμπ απέλυσε τον σύμβουλό του εθνικής ασφαλείας Michael Flynn, ζήτησε από τον Comey να σταματήσει την έρευνα του FBI για τον Flynn. (Τα κριτήρια για την απαγγελία κατηγοριών με βάση του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, περιλαμβάνοντας τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και τον Ρώσο πρεσβευτή στις ΗΠΑ Σεργκέι Κίσλιακ (του οποίου οι τηλεφωνικές συνομιλίες με τον Flynn οδήγησαν στην πτώση του Flynn τον Φεβρουάριο). Παρ’ όλο που η αποκάλυψη του Τραμπ ίσως να μην ήταν παράνομη -ο πρόεδρος μπορεί να δημοσιοποιήσει σχεδόν τα πάντα-, παραβίασε σημαντικούς κανόνες όσον αφορά την ανταλλαγή κρίσιμων πληροφοριών.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για τη μακροβιότητα του Τραμπ στην εξουσία είναι τώρα το πιο καυτό ζήτημα που συζητείται στην Ουάσιγκτον. Ακόμη και πριν αποκαλυφθούν αυτές οι προβληματικές ιστορίες, ένας μεγάλος αριθμός Ρεπουμπλικάνων γερουσιαστών έβλεπε τον Τραμπ ως απειλή για τη χώρα και το κόμμα τους. Και παρ’ όλο που οι Ρεπουμπλικάνοι ηγέτες, πιστεύοντας πως οι περικοπές φόρων αποτελούν προτεραιότητα, δεν είναι έτοιμοι να πουν μεγαλοφώνως ότι θα ήταν ευτυχείς να δουν τον Τραμπ να φεύγει, έχουν αρχίσει να εκδηλώνουν κάπως πιο ανοικτά τη δυσαρέσκεια που έχουν μαζί του.
Μέχρι στιγμής η πολιτική βάση του Τραμπ -εκπροσωπώντας το 35% αυτών που έχουν δικαίωμα ψήφουέχει προσκολληθεί σε αυτόν, παρά τα σκάνδαλα και το χάος στους Ρεπουμπλικάνους και έχει απογειώσει την ατζέντα τους, ιδιαίτερα την κατάργηση της μεταρρύθμισης για την υγειονομική περίθαλψη του πρώην προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Ο Τραμπ έχει χάσει ήδη τους ανεξάρτητους οι οποίοι τον είχαν στηρίξει στις εκλογές και αν δεν εκπληρώσει τις υποσχέσεις του -και δεν μπορέσει να πείσει τους υποστηρικτές του ότι για την αποτυχία του φταίνε οι Δημοκρατικοί- η βάση αυτή μπορεί να αρχίσει να φθίνει.
Οι συζητήσεις για την απαγγελία κατηγοριών είναι πανταχού παρούσες, η απαγγελία ωστόσο κατηγοριών δεν πρέπει να επιχειρηθεί -και δεν μπορεί να είναι βιώσιμη πολιτικά-, εκτός αν έχει διακομματική βάση και εδράζεται στον πυρήνα των δύο κομμάτων, όπως είχε γίνει με την περίπτωση Νίξον. Ο πρόεδρος θα μπορούσε επίσης να εξαναγκαστεί σε αποχώρηση με βάση την 25η Τροπολογία του Συντάγματος, η οποία προβλέπει ότι για να αποχωρήσει ένας πρόεδρος πρέπει να είναι ανήμπορος να ασκήσει τα καθήκοντά του. Η τροπολογία ωστόσο, παραδόξως, καλεί τον αντιπρόεδρο να ξεκινήσει μια τέτοια διαδικασία - κάτι μάλλον απίθανο- και μια τέτοια κίνηση να έχει τη στήριξη της πλειοψηφίας του υπουργικού συμβουλίου ή του Κογκρέσου. Μερικές φορές που ο Τραμπ δείχνει δυστυχής με τη δουλειά του, κάνει μερικούς να σκέφτονται ότι ίσως γυρίσει πίσω στην πόλη της Νέας Υόρκης. Αλλά πολύ συχνά εκφράζει με μεγάλη υπερηφάνεια και ένα κάποιο θαυμασμό ότι κέρδισε και ότι του αρέσουν οι ανέσεις της θέσης του. Επίσης, εξακολουθεί να μας λέει ότι δεν είναι λιποτάκτης. [SID:11091763] Αξιόπιστες αναφορές που προέρχονται από τον Λευκό Οίκο δείχνουν ότι ο πρόεδρος περνά μεγάλο μέρος της ημέρας του βλέποντας ειδήσεις στην τηλεόραση και εξοργίζεται απ' αυτά που βλέπει (με μια εξαίρεση: το Fox News) και τους συμβούλους που επιτρέπουν τέτοια ρεπορτάζ. την παρακώλυση δεν είναι ακριβώς τα ίδια όπως αυτά που ισχύουν στον ποινικό κώδικα). Από τη στιγμή που απέλυσε τον Flynn, ο Τραμπ συμπεριφερόταν σαν να φοβάται ότι ο Flynn διαθέτει ενοχοποιητικές πληροφορίες τις οποίες θα μπορούσε να ανταλλάξει για να αποφύγει την τιμωρία επειδή απρεπώς αποδέχτηκε και δεν ενημέρωσε πληρωμές από τις κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Τουρκίας.
Ένα ακόμη πρόβλημα δημιουργήθηκε για τον Τραμπ, όταν η «Washington Post» έγραψε ότι έδωσε υψηλά διαβαθμισμένη πληροφόρηση την οποία είχε δώσει σύμμαχος των ΗΠΑ (το Ισραήλ όπως αποδείχθηκε) σε δύο κορυφαίους Ρώσους αξιωματούχους. Το ότι η συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο έγινε μετά από απαίτηση Copyright: Project Syndicate, 2017 www.project-syndicate.org