Ο πρόεδρος της Κομισιόν, το ΑΠΘ και ο ακτιβισμός

Αρνητική εντύπωση προκαλούν οι αντιδράσεις μιας μικρής μειοψηφίας αριστερών φοιτητικών παρατάξεων στην απόφαση της Συγκλήτου του ΑΠΘ να αναγορεύσει τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ σε επίτιμο διδάκτορα του πανεπιστημίου. Την αρνητική εντύπωση προφανώς δεν την προκαλεί η διαφωνία καθαυτή. Δημοκρατία έχουμε και ο καθένας έχει δικαίωμα να είναι αντίθετος με ό,τι θέλει, όπως και να εκφράζει ελεύθερα τη διαφωνία του, αρκεί να μην εμποδίζει ή να μην ενοχλεί κάποιον συμπολίτη του ή κάποιον θεσμό ή κάποια αρχή που έχει αντίθετη άποψη. Αλλά θέσεις του τύπου ότι «θα πρέπει να ντρέπεται η Σύγκλητος που υποστηρίζει τα συμφέροντα της Ε.Ε. και τα μνημόνια που έχουν καταστρέψει τη χώρα» ή προειδοποιήσεις για μπλόκο στην προγραμματισμένη τελετή αναγόρευσης είναι απαράδεκτες και κινούνται εκτός δημοκρατικού πλαισίου. Διότι, με την ίδια λογική, θα ρωτούσε κανείς, ποιες είναι αυτές οι φοιτητικές παρατάξεις που θα υποδείξουν στη Σύγκλητο ποιον θα τιμήσει και ποιον όχι; Και αυτές οι παρατάξεις ποιων συμφέροντα εκφράζουν; Της... Βενεζουέλας ή ενός κόσμου που υπάρχει μόνο στο μυαλό τους; Επειδή, λοιπόν, ο καθένας έχει την άποψή του, ας περιοριστούν όλοι στα του οίκου τους. Δηλαδή, αν η ΑΡΕΝ ή η ΕΑΑΚ θέλουν να αναγορεύσουν, για παράδειγμα, επίτιμο πρόεδρο της παράταξής τους τον Σλαβόι Ζίζεκ θα πρέπει να ρωτήσουν τη Σύγκλητο; Καταληκτικά, ο ακτιβισμός είναι αναπόσπαστο στοιχείο των δυτικών δημοκρατιών, αλλά θα πρέπει να έχει συναίσθηση των ορίων της απήχησής του. Άλλο 50 άτομα, άλλο 500, άλλο 5.000... Άλλο οι ψευτοτσαμπουκάδες 50-100 ατόμων που θέλουν να προκαλέσουν συγκρούσεις και φασαρίες, άλλο μια μαζική ειρηνική διαδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το ΑΠΘ...

[SID:11158530]