Τραπεζικές προκλήσεις δέκα χρόνια μετά την κρίση του 2007

Οι αγορές, τα επιτόκια, τα τοξικά δάνεια και οι προειδοποιήσεις

Τον Ιούλιο του 2007 ο Dow Jones έσπαγε για πρώτη φορά το φράγμα των 14.000 μονάδων και ένα πανηγύρι είχε στηθεί στις αγορές μετοχών διεθνώς. H Fed παρακολουθούσε με κάποια ανησυχία, αλλά χωρίς δράση, τις εξελίξεις στην αγορά ενυπόθηκων δανείων. Η ΕΚΤ είχε μόλις αυξήσει το επιτόκιο στο 4% -επίπεδα διπλάσια σε σχέση με εκείνα που βρισκόταν 18 μήνες νωρίτερα-, επικαλούμενη την ισχυρή ανάπτυξη, την «υγιή» πιστωτική επέκταση, τους «ανοδικούς κινδύνους» για τον πληθωρισμό. Κανείς δεν είδε αυτό που ερχόταν.

Προς τα τέλη Ιουλίου η γερμανική IKB Industrial Bank ανακοίνωνε ότι μολύνθηκε από τα αμερικανικά subprime χρεόγραφα. Ήταν δάνεια προς αφερέγγυους δανειολήπτες, που τιτλοποιούνταν και πωλούνταν πακέτο σε άλλες τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, πάσης φύσεως επενδυτές. Αξιολογούνταν ως αξιόπιστες τοποθετήσεις, ενώ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από σκουπίδια υψηλής τοξικότητας.

Η προειδοποίηση της IKB δεν τάραξε τις αγορές. Όταν όμως ένας τραπεζικός κολοσσός, η γαλλική BNP Paribas, «πάγωσε» τρία funds, «πάγωσαν» και οι επενδυτές. Δεκάδες τράπεζες ακόμη, από τη Northern Rock έως την Bank of China, αποκάλυπταν τους μήνες που ακολούθησαν ότι είχαν εκτεθεί στον ιό του sub- prime. Ήταν η αρχή μίας παγκόσμιας κρίσης, που κορυφώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers. Τα σχέδια τόνωσης των κυβερνήσεων ανά τον πλανήτη και οι γενναιόδωρες ενέσεις ρευστότητας των κεντρικών τραπεζών έθεσαν το 2009 εκ νέου τη Wall Street σε τροχιά ανόδου, με το ράλι να διατηρείται -με πολύ μικρά διαλείμματα- έως σήμερα, έχοντας φέρει τον Dow πάνω από τις 21.000 μονάδες.

Στην Ευρώπη