> Αντανακλαστικά

από το 2012 και έπειτα η ΕΚΤ να απέσπασε τα εύσημα για τον δυναμικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την κρίση, κόντρα μάλιστα στις ενστάσεις του Βερολίνου, αλλά η αντίδρασή της όταν αυτή ξέσπασε ήταν καθυστερημένη και με αρκετά λάθη. Πολύ καλύτερα αντανακλαστικά επέδειξε η Federal Reserve στις ΗΠΑ, η οποία οδήγησε το επιτόκιο δανεισμού από το 5,25% το 2007 στο μηδέν το 2008. Η πρώτη αντίδραση της ΕΚΤ ήρθε τον Ιούλιο του 2008 και ήταν αύξηση και όχι μείωση των επιτοκίων. Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008 άλλαξε ρότα και άρχισε να μειώνει με αργά βήματα τα επιτόκια, συμμετέχοντας παράλληλα στις συντονισμένες ενέσεις ρευστότητας των μεγάλων κεντρικών τραπεζών του πλανήτη. Ωστόσο, τον Απρίλιο και τον Ιούλιο του 2011 αύξησε εκ νέου τα επιτόκια. Στην Ευρώπη, όπου η χρηματοπιστωτική κρίση εξελίχθηκε σε κρίση χρέους και τα τραπεζικά bail outs σε προγράμματα διάσωσης χωρών, οι κυβερνήσεις διέθεσαν 1,6 τρισ. ευρώ σε κεφαλαιακές ενέσεις και εγγυήσεις για τη στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος την περίοδο 2008-2013. Και όταν είπαν «ως εδώ», δημιούργησαν μηχανισμούς εκκαθάρισης και νέους κανόνες, ώστε το βάρος να σηκώνουν οι επενδυτές και όχι οι φορολογούμενοι. Το λεγόμενο bail in ήταν, υποτίθεται, μία πιο δίκαιη διαδικασία, που έσπαγε τον επικίνδυνο δεσμό τραπεζών - κράτους.

Τι γίνεται, όμως, όταν πρέπει και οι καταθέσεις να υποστούν κούρεμα; Τι γίνεται με μικροεπενδυτές, που πείστηκαν να αποταμιεύσουν τις οικονομίες τους σε «αθώα» ομολογιακά προϊόντα μίας τράπεζας; Η εθνικοποίηση της Monte dei Paschi και η διάσωση των μικρότερων ιδρυμάτων του Bένετο μας θύμισαν ότι τα τραπεζικά προβλήματα δεν έφυγαν πραγματικά ποτέ από τη γηραιά ήπειρο. Ήρθαν να αποκαλύψουν τα κενά του νέου πλαισίου, αλλά και να καταδείξουν ότι αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει όσο δεν υπάρχει πραγματική τραπεζική ένωση. Ήρθαν να μας πουν πως το 2007 είναι ακόμη εδώ.

[SID:11181431-11181521]