> Συντελεστές

Νίκος Κυπουργός, μουσική διεύθυνση: Γιώργος Πέτρου, λιμπρέτο: Δημοσθένης Παπαμάρκος, σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, χορογραφία: Σεσίλ Μικρούτσικου, projection mapping: Στάθης Μήτσιος, φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου, κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου, βοηθός ενορχηστρωτή: Θοδωρής Κοτεπάνος, βοηθός μουσικού διευθυντή & μουσική διδασκαλία: Νίκος Λαάρης, βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού. Με τη συμμετοχή της Καμεράτα - Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου. Διανομή: Τζίμης Πανούσης (Τρυγαίος), Τάσης Χριστογιαννόπουλος (Ερμής), Ειρήνη Καράγιαννη (Ειρήνη), Αιμιλιανός Σταματάκης (Πόλεμος/Χορός). Χορός: Ασημίνα Αναστασοπούλου, Θωμάς Βελισσάρης (οπλοπώλης), Δημήτρης Γεωργιάδης (παις Κλεωνύμου), Γιάννης Δενδρινός (δρεπανοπώλης), Βάσια Ζαχαροπούλου (κόρη Α), Ευαγγελία Καρακατσάνη (τροφός), Νίκος Καρδώνης (δούλος), Γιασεμί Κηλαηδόνη, Γιάννης Κλίνης (Ιεροκλής), Ελίτα Κουνάδη (κόρη Β), Ηλίας Κουνέλας (παις Λαμάχου), Ελένη Μπούκλη (Οπώρα), Μαρία Νίκα, Γιάννης Σελητσανιώτης (Κυδοιμός), Βασιλική Τρουφάκου (Θεωρία), Αντιγόνη Φρυδά. «Η ειρωνεία έγκειται στο ότι ένας κανονικός ήρωας οφείλει πρώτα να παλέψει με τον αντίπαλό του (στην προκειμένη τον Πόλεμο) και φυσικά να τον νικήσει, προτού απελευθερώσει την ηρωίδα (την Ειρήνη). Στον δικό μας ήρωα, όμως, όλα κυλάνε, κατά έναν περίεργο τρόπο, ομαλά. Στο έργο αυτό δεν υπάρχει “αγών”. Ο Τρυγαίος γεμί- ζει έπαρση και μόνο στο τέλος καταλαβαίνει -όπως όλοι οι τραγικοί ήρωες- ότι οι θεοί τού είχαν στήσει παιχνίδι. Με αυτόν τον τρόπο, του δείχνουν ότι όποιος πάει να αλλάξει τη ροή της ιστορίας τα βάζει με τη μοίρα. Αφού ο πόλεμος είναι η φυσική κατάσταση των πραγμάτων, αν τα βάλεις μαζί του στην ουσία διαπράττεις ύβρι».