Ξύπνησαν οι market makers
Οι επιφυλάξεις των ξένων θεσμικών προκύπτουν από τις αναλύσεις των τεχνοκρατών στο ΔΝΤ, στις Βρυξέλλες και στους μεγάλους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Άπαντες υπογραμμίζουν την… «ευκολία» των κυβερνόντων, η ψυχή τους μόνο το ξέρει, να περνάνε από τη Βουλή τα νομοσχέδια που σε άλλες περιόδους θα ξεσήκωναν κύματα διαμαρτυριών. Ωστόσο, έχοντας καταλάβει το πρόβλημα που υπάρχει στην εφαρμογή των νομοθετημάτων, κρατάνε μικρό καλάθι. Τις προθέσεις που αναγγέλλουν στο εσωτερικό οι αρμόδιοι δεν τις υπολογίζουν τόσο, όσο τα αποτελέσματα της προσπάθειας δημοσιονομικής προσαρμογής που είναι πενιχρά, όπως αποκαλύπτει η διαρκής ανάγκη για δανεισμό, παρά την υπερβολική και μάλλον στραγγαλιστική φορολογική πολιτική. Μειώστε τις κρατικές δαπάνες, πιστέψετε στο λιγότερο κράτος σε ρόλο εργοδότη, υποστηρίζουν από το 2010.
Η κατάσταση
στην πραγματική οικονομία έχει αποδυναμώσει την παρουσία των εγχώριων επενδυτών στην καθημερινότητα της αγοράς και σταδιακά κατέστησε ενδιαφέροντες λιγότερους τίτλους. Όσους οι ξένοι θεσμικοί επιλέγουν από τη μεσαία και την υψηλή κεφαλαιοποίηση. Εκείνοι έχουν την ευχέρεια, να το- Οι τεχνοκράτες υπολογίζουν την ανάπτυξη από το 2018 έως το 2023. Όπως και τη δυνατότητα της οικονομίας να εμφανίζει, εκείνη την περίοδο, πλεονάσματα στο επίπεδο που έχει συμφωνηθεί με τους εταίρους και πιστωτές. Οι πολίτες, όμως, με σχολική παιδεία χωρίς ύλη γύρω από την οικονομία, δυσκολεύονται, αν δεν σπούδασαν οικονομικά. Όχι μόνο να τα κατανοήσουν, αλλά και να εντοπίσουν τα αίτια της κρίσης, ώστε να κρίνουν αν οι προτεινόμενες λύσεις από τα διάφορα κόμματα μπορεί να φέρουν αποτέλεσμα. Το κόμματα ωστόσο εστιάζονται στο πλεόνασμα το 2014 ή στις αποδόσεις των ομολόγων και στις πιθανές τιμές τους το 2019 ή το 2022. Οι πιστωτές πάλι, επιμένουν, ότι εκτός των αριθμητικών απαιτήσεων χρειάζεται επιμονή στις μεταρρυθμίσεις. Αυτές δεν θίγονται, επειδή αφορούν ανθρώπους που εκπαιδεύτηκαν να θεωρούν άμυνα στη χειραγώγηση από κόμματα, τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Έχοντας ακόμα όνειρο ζωής την είσοδο στον κόσμο των «διορισμένων», «εκπαιδεύονται» και σήμερα στο προσκύνημα της ματαίως εναλλασσόμενης «εξουσίας».