Τίποτε δεν έγινε καθ' υπερβολή
Η στήλη από καιρό έχει περιγράψει τα μέσα και τα εργαλεία που χρησιμοποιεί για την όποια αβέβαιη πρόβλεψη μπορεί να κάνει, με τη βοήθεια της στατιστικής προϊστορίας. Θυμίζουμε τις παρατηρήσεις της στήλης από τα μέσα Μαΐου όταν σημειώναμε προ του αποτυχημένου Eurogroup: «Ένα μέτρο της άγνωστης αξίας που λέγεται “κίνδυνος λόγω της συγκεκριμένης χώρας”, είναι πως στην κατώτερη τιμή του “στέλνει” τον μέσο όρο του Χ.Α. πάνω από τις 1.350 μονάδες. Όταν όμως εκτινάσσεται προς το μέγιστό του, ο Γ.Δ. περνά κάτω από τις 600 και βρίσκει πυθμένα αρκετά κάτω από τις 500 μονάδες. Το country risk, σαν αποτύπωση στον Γ.Δ. κατά τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αυξήθηκε περισσότερο. Αφού μετά τις πρόωρες εκλογές, τον Φεβρουάριο του 2015 όπου είδαμε στις 24/2/2015 τα υψηλότερα επίπεδα του Γ.Δ. στις 938 μονάδες, είχαμε στις 11 Φεβρουαρίου του 2016 κάθοδο στις 440 μονάδες». Ακολούθησε μετά η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και άρχισε η μείωση του country risk. Τίποτε από όσα συνέβησαν πρόσφατα δεν έγινε καθ’ υπερβολή. Αντίθετα αυτή η σχεδόν κατακόρυφη κίνηση του φετινού Μαΐου, είναι Δικαίωση των συνωμοσιολόγων, τραγική ειρωνεία, ή ειδοποίηση για την αναγκαιότητα να σοβαρευτούν άπαντες, είναι τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου; Τη μέρα του εορτασμού της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, στο πρώτο έτος της έβδομης επταετίας μετά την τελευταία για τη χώρα δικτατορία, ένα βιβλίο στα αγγλικά, του ΥΠΟΙΚ στο πρώτο διάστημα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, αποτυπώνει το επίπεδο ωριμότητας του πολιτικού δυναμικού. Αναγκάζει σε ανεύρεση αληθοφανών απαντήσεων τους βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού, για τις «αποκαλύψεις» του. Τον εντάξανε στους συμμάχους του Σόιμπλε και όσους αναφέρονται σε αυτές, τους χαρακτηρίσανε τρόικα εσωτερικού και πάμε παρακάτω. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα, ότι χαμηλώνει ακόμα περισσότερο το επίπεδο του πολιτικού προβληματισμού και δυναμώνει η στρεβλωμένη αντίληψη της κοινωνίας για τους λόγους και τις πολιτικές που έφεραν τη χρεοκοπία. Όσο «γυαλιστεροί» πρωταγωνιστές αποκτούν μεγαλύτερο βάρος από την ανυστερόβουλη λιτή παρουσίαση της οικονομικής πραγματικότητας, οι ενήλικες στη χώρα πιθανά να χωράνε σε ένα δωμάτιο, με εφήβους τους υπόλοιπους στη χώρα.