Μήπως επιχειρηθεί κάποια αποδραματοποίηση;

Έτσι όπως προσπεράσαμε και φέτος τον Δεκαπενταύγουστο -χωρίς βέβαια να αποφευχθούν για μια ακόμη φορά οι πυρκαγιές, που εγκαταστάθηκαν ως σταθερά του ελληνικού καλοκαιριού- και πορευόμαστε για την επιστροφή στην τρέχουσα διαχείριση των πραγμάτων μέσω και της ιεροτελεστίας της ΔΕΘ, ένα ερώτημα/πρόταση: Μήπως θα μπορούσε -έτσι για μια φορά!- να επιχειρηθεί κάτι σαν αποδραματοποίηση στη δημόσια σκηνή;

Αφορμή για τη σκέψη αυτή αποτελεί ήδη μια… απουσία. Δεν είχαμε, για πρώτη φορά, τη Δευτέρα που πέρασε την ανακοίνωση της «αρχικής εκτίμησης»/flash estimates για το ΑΕΠ του δεύτερου 3μήνου από την ΕΛΣΤΑΤ. Αντί γι’ αυτό, θα αναμείνουμε την 1η Σεπτεμβρίου για την «προσωρινή πρόβλεψη»/provisional estimates για την ίδια περίοδο. (Οπότε, μαζί και με τα «αναθεωρημένα στοιχεία»/revised data για το πρώτο 3μηνο θα έχουμε μια πληρέστερη εικόνα 6μήνου, συνεπώς μια βάση για εκτίμηση του πού πάει συνολικά το 2017).

Ο λόγος είναι γνωστός, άλλωστε η ίδια η πολυταλαιπωρημένη ΕΛΣΤΑΤ -συνεχιζόμενη βαβούρα περί την υπόθεση Γεωργίου, με τη Δικαιοσύνη να αντιλαμβάνεται τι δικάζει όσο και οι δημοσιογράφοι των παραπολιτικών στηλών ή των πρωινάδικων. με «παρατηρητή» του ΔΝΤ να έχει εγκατασταθεί δίπλα στον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ώστε να… παρακολουθεί τα στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ, καθώς συλλέγονται και σιγοβράζουν. με την υπόθεση των Greek Statistics να επανέρχεται σε επίπεδο Eurogroup προς αναστοχασμό- σε διεξοδική ανακοίνωσή της το έχει επεξηγήσει. «Να διερευνηθεί περαιτέρω η διαθεσιμότητα των πηγών, προκειμένου η εκτίμηση να έχει μεγαλύτερη συνέπεια ως προς την ερμηνευτική ισχύ σε σχέση με τα προσωρινά στοιχεία που δημοσιοποιούνται». (Άλλωστε, δεν υπάρχει και υποχρέωση για ανακοίνωση flash estimates κατά τα ευρωπαϊκά θέσμια).

Όλο αυτό αποτελεί μετάφραση εκείνου που ζήσαμε τα προηγούμενα δύο τρίμηνα με την απόκλιση πρώτης εκτίμησης/προσωρινών στοιχείων.

Η δεύτερη, και πλέον τραυματική, ήταν όταν ανακοινώθηκε (για το πρώτο τρίμηνο 2017) μια αισθητή κάμψη 0,5% του ΑΕΠ σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2016. Η αντιπολίτευση έσπευσε να «ξηλώσει» το τότε αφήγημα της κυβέρνησης περί επανόδου της ανάπτυξης που - με το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης κ.λπ.- επιτυγχανόταν για το 2017 συνολικά. Έπειτα από δύο μόλις εβδομάδες ανατροπή!, αφού αντί υφέσεως το ίδιο πρώτο τρίμηνο «έγραφε» αντίστοιχου εύρους 0,4% ανάπτυξη. Αναμενόμενο: οι κυβερνητικοί έβγαλαν τη σπάθα από το θηκάρι για να αντεπιτεθούν.

Προσέξτε, τώρα: το ακριβώς αντίθετο είχε παρατηρηθεί με το τελευταίο 3μηνο του 2016, το οποίο «έκλεινε» το σύνολο της χρονιάς: η αρχική εκτίμηση ήταν για +0,3%, που μαζί με το πολύ καλό τρίτο τρίμηνο με +2,2% είχε σβήσει τα δύο αρνητικά πρώτα τρίμηνα - και έτσι το σύνολο της χρονιάς προέκυπτε ελαφρά θετικό.

Λίγο αργότερα, η εκτίμηση αντεστράφη με ύφεση -1,1% -και το σύνολο του 2016 βγήκε ίσα βάρκα/ίσα νερά- οπότε ο πολιτικός σκυλοκαβγάς μάς προέκυψε με αντεστραμμένους ρόλους. (Άντε μετά να εξηγείς ότι, υπό καθεστώς μιας οικονομίας μειωμένης λειτουργίας, με capital controls κ.λπ., στοιχεία όπως του ισοζυγίου πληρωμών, ή πάλι της απασχόλησης/έρευνας εργατικού δυναμικού έχουν πιο περιορισμένη αποδεικτική δύναμη στον υπολογισμό).

Ασφαλώς και δεν θα αποφευχθεί μια ανάλογη πρακτική πολιτικής χρήσης των καημένων των στοιχείων, των εκτιμήσεων, των προβλέψεων, των αναθεωρήσεων - π.χ. στη ΔΕΘ, που είναι ιδεώδης γι’ αυτόν τον σκοπό! Άλλωστε, η επιστροφή από τις διακοπές θα συνδυάζεται «αναγκαστικά» με το νέο ξεκίνημα της συζήτησης για την τρίτη αξιολόγηση του Προγράμματος Προσαρμογής/Μνημονίου3, με όσα αυτό προνοεί/απαιτεί περί εργασιακών και περί δημοσίου τομέα και όσα συνεφέλκει από συμμετοχή ή μη του ΔΝΤ στη συνέχεια αλλά και επαναφορά του θέματος του χρέους («μετά τις γερμανικές εκλογές», δηλαδή σε απόσταση αναπνοής πλέον). Οπότε, ένας πιο ξεκάθαρος προσδιορισμός, του πού βρίσκεται και πού πάει το ΑΕΠ, λογικό είναι να βρίσκεται στο κέντρο των πραγμάτων, στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Όμως, να, μια κάποια αποδραματοποίηση δεν θα μπορούσε να επιδιωχθεί τουλάχιστον;

Άλλωστε, έχουν καταλήξει οι προβλέψεις και των πλέον έγκυρων παρατηρητών -Τράπεζα Ελλάδας με ΙΟΒΕ από μας, Ευρ. Επιτροπή, ΟΟΣΑ και ΔΝΤ από εκεί- να διαφέρουν τόσο, σε μια ψαλίδα από 1,1% και 1,6-1,7% μέχρι 2% (με το ΔΝΤ για μια φορά να είναι στο αισιόδοξο άκρο), ώστε η υπόθεση να θυμίζει κολοκυθιά. Δυσάρεστα.

Μια αποδραματοποίηση, φρονούμε, θα διέσωζε κάτι και από τη σοβαρότητα των ίδιων των πολιτικών πρωταγωνιστών. Προς χρήσιν αργότερα… [SID:11263232]