> Βραβείο Goncourt

με το γαλλικό Goncourt για το 2016, έλκει τον αναγνώστη, που -ακόμα και αν νιώθει τα καροτσάκια, τα αρκουδάκια και τα παιδικά παιχνίδια να απέχουν από τη θεματολογία των επιλογών τουαπό τις πρώτες σελίδες καταλαβαίνει πως στο επίκεντρο της ιστορίας διακινούνται θέματα, μέσα από τα οποία ξετυλίγεται κομμάτι της εποχής μας και της θέσης που έχουν σε αυτή η αγάπη, η παιδεία, οι σχέσεις εξουσίας, το χρήμα, οι ταξικές και πολιτισμικές προκαταλήψεις.

Λουίζ κινείται στα παρασκήνια, διακριτική και παντοδύναμη. Αυτή κρατάει τα διάφανα νήματα που χωρίς αυτά δεν υπάρχει μαγεία. Είναι ο Βισνού, τροφοδότρια θεότητα, ζηλόφθονη και προστατευτική. Είναι η λύκαινα που βυζαίνουν το γάλα της, η αστείρευτη πηγή της οικογενειακής τους ευτυχίας. Την κοιτάζουν και δεν τη βλέπουν. Είναι ένας οικείος άνθρωπος, αλλά ποτέ δικός τους. Έρχεται όλο και πιο νωρίς και φεύγει όλο και πιο αργά […] Μέσα της βαθιά έχει την πεποίθηση, τη φλογερή