Ο κίνδυνος της ανισότητας

Για την παγκόσμια επιστημονική ελίτ, η ανισότητα είναι μεταξύ των μεγαλύτερων απειλών για την ανθρωπότητα, όπως έδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση των «Times Higher Education». Κοινωνίες με βαθιά χάσματα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και με υψηλά ποσοστά ανεργίας, φουντώνοντας τη δυσαρέσκεια και απογοήτευση των πολιτών, που με τη σειρά τους χάνουν την εμπιστοσύνη προς την πολιτεία και τους θεσμούς. Η λαϊκή δυσαρέσκεια ήταν, εξάλλου, ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησαν στα απρόβλεπτα αποτελέσματα της κάλπης στη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Η Ευρωζώνη έχει καταφέρει, μέχρι στιγμής, να συγκρατήσει το ρεύμα του λαϊκισμού, έχοντας ως ισχυρότερο όπλο την οικονομική ανάπτυξη και τη μείωση της ανεργίας, η οποία έχει υποχωρήσει στα χαμηλότερα επίπεδα οκταετίας, στο 9,1%. Ως προς την ανεργία των νέων, όμως, κινδυνεύει να μείνει μετεξεταστέα. Το 19% των νέων είναι εκτός αγοράς εργασίας, ένα ποσοστό 4% υψηλότερο σε σύγκριση με τα επίπεδα προ της κρίσης. Στις χώρες της περιφέρειας, τα ποσοστά είναι ακόμη πιο απογοητευτικά. Η Ελλάδα συνεχίζει να κατέχει τη θλιβερή πρωτιά της χώρας με τους περισσότερους ανέργους (21,7%), ενώ μεταξύ των νέων το συγκεκριμένο ποσοστό υπερβαίνει το 40%.

Η απασχόληση των νέων αποτελεί το μεγάλο στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσει η Ευρώπη, εάν οι ηγέτες της πραγματικά οραματίζονται ένα κοινό μέλλον και μια κοινή πορεία. Αυτό ήταν και το πρόσφατο μήνυμα του προέδρου της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, προς τις κυβερνήσεις των χωρώνμελών. Η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει την υψηλή ανεργία των νέων, ώστε να διασφαλίσει τη δημοκρατία, την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης και την ανάπτυξη, αλλιώς κινδυνεύει η συνοχή της. Με σχεδόν έναν στους πέντε νέους χωρίς εργασία, αποδυναμώνονται οι ικανότητες της Ευρώπης στην καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα. «Η καινοτομία βασίζεται, μεταξύ άλλων, στην περιέργεια και τη δημιουργικότητα, δύο βασικά χαρακτηριστικά των νέων», ανέφερε σε πρόσφατη ομιλία του ο πρόεδρος της ΕΚΤ, καλώντας την Ε.Ε. να εστιάσει στην προστασία των ανθρώπων παρά των θέσεων εργασίας, εάν αυτές δεν έχουν πλέον χρησιμότητα. Ο Ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης, έχοντας τηρήσει εμπράκτως την υπόσχεση διαφύλαξης του ευρώ πάση θυσία, θεωρεί ότι είναι πλέον η σειρά των κυβερνήσεων να συνδράμουν πιο δυναμικά στην ευημερία των πολιτών. «Οι κυβερνήσεις ξέρουν τι να κάνουν… και πρέπει να πράξουν ανάλογα: Για το μέλλον των νέων της χώρας τους, αλλά και για τη δημοκρατία». Γιατί μόνο έτσι οι πολίτες και ειδικά οι νέοι, θα αισθάνονται την Ευρώπη πραγματική τους οικογένεια και θα θέλουν να παραμείνουν σε αυτή. [SID:11356870]