Με θέμα τη μεταποίηση, πάλι
Για μιαν ακόμη φορά, τάραξε τα νερά το Thessaloniki Summit. Που διοργανώνεται με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βόρειας Ελλάδας (με πρόεδρο τον Θάνο Σαββάκη) και οργανωτική στήριξη του Delphi Forum (του Σίμου Τσομώκου) με θέμα, φέτος, «Μια ισχυρή και ανταγωνιστική βιομηχανική βάση ως προαπαιτούμενο για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο». Ενώ όμως ο αμφιτρύων του Συνεδρίου Θ. Σαββάκης έδωσε σοκαριστικά στοιχεία για την υποχώρηση των μεταποιητικών μονάδων (-63% στον Έβρο στην τελευταία 10ετία, πάνω από -50%, στο Κιλκίς, πάνω από -33% στη Ροδόπη, γύρω στο 70% απέμειναν να λειτουργούν στην ΒΙΠΕ Σίνδου), ο δε Νίκος Χριστοδουλάκης στοιχειοθέτησε με δεδομένα την έκφραση «βίαιη αποεπένδυση» και την τωρινή «επενδυτική δυστοπία» μετά την κρίση, προς στιγμήν οι αναφορές του Summit στη βιομηχανία/τη μεταποίηση έδειχναν να λείπουν. Επιχειρήσεις και επιχειρηματικότητα ναι, αλλά… βιομηχανία; Υπουργός Β. Ελλάδας, περιφερειάρχης, δήμαρχος, προσπέρασαν! Αντιθέτως, ο Αλέξης Τσίπρας -αν και μίλησε κυρίως για «γενική πολιτική», όπως άλλωστε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Thessaloniki Summit- αναγνώρισε τη Θεσσαλονίκη «δικαιωματικά βιομηχανική πρωτεύουσα της χώρας». Και δήλωσε ότι «η πρόταση του ΣΒΒΕ [από εποχής Σαμαρά/Χατζηδάκη, κατά το γαλλικό πρότυπο] για σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Βιομηχανίας έγινε ήδη δεκτή και υλοποιείται».
Η αλήθεια είναι ότι στο πλαίσιο μιας ιδιαίτερης, παράπλευρης συζήτησης στο ίδιο Summit («Ισχυρή βιομηχανική βάση για την ανάπτυξη και για βιώσιμη έξοδο από τη χρηματοπιστωτική κρίση») επιχειρήθηκε αυτό το κενό, της βιομηχανίας/μεταποίησης, να καλυφθεί. Εκεί, ο Άγγελος Τσακανίκας -επιστημονικός σύμβουλος του ΙΟΒΕπαρουσίασε μια σειρά στοιχείων που δείχνουν πώς η μεταποίησ η βρέθηκε επί χρόνια σε υποχώρηση (από 12,1% του ΑΕΠ το 1979 έπεσε στο 8,8% στα τέλη του 2016), έπειτα από δέκα χρόνια αύξησης της προστιθέμενης αξίας κατά 30% (το 1995-2005). Όμως, η μετά το 2014 «εκ νέου ανάδυσή της» επιτρέπει μιαν επαναξιολόγηση της συνολικής συνεισφοράς της μεταποίησης (στο «συνολικό οικονομικό αποτύπωμα») στην Ελλάδα. Έτσι, για κάθε 1 ευρώ προστιθέμενης αξίας της μεταποίησης στο ΑΕΠ προστίθενται 3,1 ευρώ· για κάθε θέση εργασίας της μεταποίησης δημιουργούνται συνολικά 3,5 θέσεις ανά την οικονομία· ενώ για κάθε 1 ευρώ σε τζίρο στο Για κάθε 1 ευρώ προστιθέμενης αξίας της μεταποίησης στο ΑΕΠ προστίθενται 3,1 ευρώ και για κάθε θέση εργασίας της μεταποίησης δημιουργούνται συνολικά 3,5 θέσεις ανά την οικονομία.
&κοινωνικό προϊόν έρχεται να προστεθεί άλλο 0,6 ευρώ. Έτσι, κατά τον υπολογισμό αυτό, το 31% του συνολικού ΑΕΠ και το 31,3% της απασχόλησης προέρχεται από τη μεταποίηση, ενώ 31,6 δισ. ευρώ σε συνολικό προϊόν (μισθοί-φόροι-εισφορέςσχηματισμός παγίου κεφαλαίου) προστίθενται στην οικονομία. Γνώριμα τα στοιχεία, αλλ’ η υπενθύμιση δεν βλάπτει…
Στη στοχευμένη αυτή προσέγγιση της μεταποίησης, ο γενικός γραμματέας Βιομηχανίας Σταμάτης Ζαφείρης συνεισέφερε μιαν ενδιαφέρουσα -και ελαφρώς απροσδόκητη- διάσταση δημόσιας πολιτικής. Εξήγησε πώς, ξεκινώντας υπό μιαν αρκετά επιφυλακτική στάση, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση καταλήγει σε μια διαφορετική λογική για την παραγωγή δημόσιας πολιτικής στα θέματα μεταποίησης προκρίνοντας «θεσμική και όχι ad hoc συνεργασία». [Υποθέτουμε, παραπομπή στο Εθνικό Συμβούλιο Βιομηχανίας που ανέφερε ο πρωθυπουργός]. Ενώ αρχικά θέματα όπως η αδειοδότηση δεν ήταν στο στόχαστρο, ταχύτατα «ανακαλύφθηκαν», όπως άλλωστε και το προϋφιστάμενο αρνητικό εν γένει κλίμα στη Δημόσια Διοίκηση. Θέματα που κατ’ αυτόν- προκύπτουν από τα «μαγαζάκια» τα οποία έχουν δημιουργηθεί. Με την εισαγωγή πληροφοριακών συστημάτων (για την αδειοδότηση αλλά και την παρακολούθηση των ελέγχων) επιχειρείται η παράκαμψή τους. Σε συνεργασία, δε, με την Παγκόσμια Τράπεζα προωθείται μια λογική «του υπεύθυνου επιχειρηματία», όπου η εποπτεία του συστήματος ελέγχων γίνεται και από τις επιχειρήσεις (στο πλαίσιο «ενδοσυζήτησης» των κοινωνικών εταίρων).
Μ’ αυτό, λοιπόν, το φόντο τάραξε κάπου τα νερά η παρέμβαση της Ελένης Κολιοπούλου - η οποία παρενέβη και ως CEO της χαρτοβιομηχανίας ΠΑΚΟ, και ως πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας/Κεντρικής Ελλάδας αλλά και της νεοσύστατης «Ελληνικής Παραγωγής», που ακριβώς προσπαθεί να ξανανοίξει τη συζήτηση για μεταποίηση και βιομηχανία, για παραγωγή και όχι «χαλαρά» για επιχειρηματικότητα. Μίλησε ευθέως για «κενό εκπροσώπησης» της κυρίως μεταποίησης· διερωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει σήμερα υπουργείο ή έστω υφυπουργείο Βιομηχανίας στην Ελλάδα· έθεσε έντονα το ζήτημα του υψηλού κόστος της ενέργειας, του κόστους χρήματος και του μη-μισθολογικού κόστους που έχει ξεφύγει, αλλά και της πολυδιάσπασης των διαδικασιών αδειοδότησης. Με μια λέξη, απηύθυνε την έκκληση να μην ακούγεται -πια- το «αυτή είναι η Ελλάδα!» της de facto παραίτησης, όσον αφορά πάντως τη μεταποίηση.
[SID:11392045]