Μια εξωπραγματική μάχη για τον έρωτα
Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Γιώργος Παπαγεωργίου μας μιλάει για την παράσταση «Η Ωραία του Πέραν»
«Έκανε πολλά ζευγάρια να δακρύσουν» λέει ο Γιώργος Παπαγεωργίου, μιλώντας για το ερωτικό ρομάντζο του Δημητρίου Παπαδόπουλου (Τυμφρηστός) «Η Ωραία του Πέραν».
Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός σκηνοθετεί, σε συνεργασία με τη Θεοδώρα Καπράλου, και πρωταγωνιστεί στην ομώνυμη παράσταση που -μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε τα δύο προηγούμενα χρόνια- επιστρέφει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 & Θαρύπου), από σήμερα κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9.15 το βράδυ.
Σε ποια εποχή γράφτηκε το έργο και ποια ήταν η πορεία του;
«Η “Ωραία του Πέραν” γράφτηκε το 1920, από τον Τυμφρηστό (Δημήτριο Παπαδόπουλο). Στην ουσία, είναι ένα λαϊκό ρομάντζο, ένα αβάσταχτο “μελό” που έγινε γρήγορα μπεστ σέλερ στην εποχή του και έκανε πολλά ζευγάρια να δακρύσουν όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Στη συνέχεια έγινε ένα από τα πιο αγαπητά έργα στο ρεπερτόριο των λαϊκών θιάσων της εποχής και, μετέπειτα, έγινε και ταινία από τον Ορέστη Λάσκο. Εγώ προσωπικά το ανακάλυψα κάπως τυχαία, κάνοντας μια έρευνα για το μελόδραμα, και το διάβασα αρχικά από περιέργεια, για να βρω στην “Ωραία του Πέραν” μια δυνατή
ερωτική ιστορία, που είχε κάτι τόσο διαφορετικό στον “τρόπο” της, που θεώρησα ότι θα έπρεπε, μετά από χρόνια, να ξαναειπωθεί. Ένιωθα σαν να διαβάζω το πώς ερωτεύτηκε “ο παππούς μου τη γιαγιά μου”».
Σε ποιους απευθύνει ο συγγραφέας το βιβλίο του και σε ποιους λέει να το κλείσουν;
«Σε αυτούς που δεν φοβούνται να γίνουν απόλυτοι για τον έρωτά τους. Οι άλλοι δεν θα καταλάβουν. Οι απόλυτοι μπορεί να γίνουν και γελοίοι. Οι ασφαλείς θα είναι πιο
ήσυχοι, αλλά εγκλωβισμένοι στο μέτριο».
Για τι μιλάει το ερωτικό αυτό ρομάντζο;
«Η “Ωραία του Πέραν” είναι η Ερμιόνη, μια πλούσια νέα της εποχής, και ο Αιμίλιος ένας φτωχός νέος. Οι δυο τους ερωτεύονται παράφορα. Αλλά ο έρωτας θα μείνει ανεκπλήρωτος».
Πώς εξελίσσεται η υπόθεσή του;
«Όλη η ιστορία των δύο ερωτευμένων διαδραματίζεται, κυρίως, στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί συναντιούνται, εκεί ερωτεύονται, συναντιούνται σε μυστικούς κήπους, σε εκδρομές στον Βόσπορο, ταξιδεύουν στη Ρωσία, και ό,τι κλισέ μπορεί να συμβεί σε αυτή την ερωτική ιστορία θα συμβεί. Ο κακός πατέρας της νέας, ο πλούσιος υποψήφιος γαμπρός, η ζηλιάρα αντίζηλος, η μάντισσα, τα στοιχεία της φύσης, τα ερωτικά γράμματα, τα μοιραία λάθη, οι όρκοι και η αιώνια αγάπη. Για εμάς, αυτά τα κλισέ ήταν και η δύναμη της ιστορίας μας». Σκηνοθετείτε και ερμηνεύετε. Πώς προσεγγίζετε σκηνοθετικά το έργο και ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ήρωα που ενσαρκώνετε;
«Η σκηνοθεσία της παράστασης στηρίζεται στην αισθητική των παραστάσεων των λαϊκών θιάσων του ‘30 και του ‘40. Στην παράσταση χρησιμοποιούνται ηχητικά και οπτικά εφέ της εποχής και ο υποκριτικός κώδικας στηρίζεται στην επικοινωνιακή απλότητα και καθαρότητα των μπουλουκιών. Η αρχική μου πρόθεση ήταν να μην είναι μια παράσταση που να φοβηθεί τον “παλαιό” της πυρήνα, αλλά να τον αναδείξει. Μαζί με τη Θεοδώρα Καπράλου (η οποία, όταν άρχισα να καταναλώνω πολύ χρόνο ως ηθοποιός, ανέλαβε την καθοδήγηση), φτιάξαμε έναν κοινό “χώρο”, όπου ηθοποιοί και θεατές συναντιούνται με τους ήρωες του έργου και, ταυτόχρονα, συνομιλούν μεταξύ τους, χωρίς να υπάρχει η αυστηρή φόρμα του “κλείνομαι στον ρόλο μου και κατεβάζω το πλέγμα ανάμεσα σε εμένα και στο κοινό”.
Όσον αφορά τον Αιμίλιο, είναι σίγουρα ο πιο ευαίσθητος και μαχητικός ρόλος που έχω παίξει. Αισθάνεσαι ότι δεν έχει ίχνος λογικής, είναι απλά ερωτευμένος. Και ο τρόπος που μάχεται για την αγάπη του μοιάζει σήμερα εξωπραγματικός. Αλλά, δυστυχώς για τους μίζερους που υπάρχουν παντού δίπλα μας, δεν είναι».
Πώς αισθάνεστε για τη σημερινή Ελλάδα;
«Θυμώνω διαρκώς. Πιστεύω ότι, κατά βάση, είμαστε αδιόρθωτοι. Και αυτό ας το ερμηνεύσει ο καθένας για λογαριασμό του. Πιστεύω πια μόνο στην προσωπική επανάσταση. Πόσο καιρό έχετε να κατεβείτε σε πορεία; Σε πορεία που να έχει νόημα; Και από την άλλη, πόσο καιρό έχετε να κάνετε αυτοκριτική; Μη νομίζετε ότι έχω βρει απαντήσεις. Και εγώ ζαλισμένος είμαι, όπως όλοι. Αλλά νιώθω πιο μόνος από ποτέ».
Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση;
«Στ’ αλήθεια, ο ένας τον άλλον».
[SID:11387824]