Η ποίηση του Σεφέρη μέσα από εικόνες
Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, χειρόγραφα
Ηαφιερωματική έκθεση «Όταν το φως χορεύει, μιλώ δίκαια. Ο Γιώργος Σεφέρης και η ποίησή του μέσα από τη ζωγραφική και τη φωτογραφία» εγκαινιάζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη (Βασ. Σοφίας 9 και Μέρλιν 1) την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου στις 8 το βράδυ. Η έκθεση, η οποία συνοδεύεται από κατάλογο με κείμενα των Ελένης Αρβελέρ, Παναγιώτη Ροϊλού, Τάκη Μαυρωτά και Δημήτρη Δασκαλόπουλου και θα διαρκέσει έως τις 21 Ιανουαρίου 2018, πραγματοποιείται σε επιμέλεια του Τάκη Μαυρωτά, διευθυντή του Εικαστικού Προγράμματος του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, με τη συμπαράσταση του Παναγιώτη Ροϊλού, καθηγητή Νεοελληνικών Σπουδών και Συγκριτικής Λογοτεχνίας, κάτοχο της Έδρας «Γιώργος Σεφέρης» στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Στον πολυσέλιδο κατάλογο της έκθεσης, ο Τάκης Μαυρωτάς αναφέρει: «Έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και χαρακτικής μαρτυρούν, σε αυτή την έκθεση, πέρα από τη διαφορετικότητα των πλαστικών τους διατυπώσεων, την αλήθεια του περιεχομένου τους, τη δική τους ξεχωριστή -κυρίαρχη ή διακριτικήποιητική διάσταση. Σαράντα Έλληνες καλλιτέχνες, με φαντασία και ζωντάνια, μοιράζονται τη δημιουργία τους με την ποίηση του Σεφέρη. Καλλιτέχνες, που αξιοποιούν τις δυνατότητές τους να δουν πιο μακριά, με έναν βαθύτερο τρόπο, αμεσότερο και, σε αρκετές περιπτώσεις, πρωτότυπο, τον ποιητικό του λόγο.
Ο Γιώργος Σεφέρης είναι ο κατεξοχήν Έλληνας ποιητής, που έχει βιώσει σε βάθος το δράμα του νέου ελληνισμού. Ξεριζωμένος ο ίδιος, σύγχρονος Οδυσσέας, αναζητεί την ταυτότητα της νέας πατρίδας, μελετώντας και προβάλλοντας την αυθεντική παράδοση, χωρίς μεγάλα λόγια, χωρίς κούφιες εξάρσεις προγονοπληξίας. Στοχαστικά, με μοναδικό ήθος και βαθιά θλίψη καταγράφει και εκφράζει το σύγχρονο πρόσωπο της Ελλάδας».
Η Ελένη Αρβελέρ επισημαίνει για την ποίηση του Σεφέρη: «Ένα χωνευτήρι της ελληνικής ιστορίας είναι η ποίηση του Σεφέρη, κάθε στίχος του υπονοεί μια κρυφή πτυχή της ιστορίας, αυτής που, όμως, κακοφορμίζει και γίνεται πυορροούσα πληγή. Νοσταλγός του μείζονος Ελληνισμού ο άνθρωπος που ακούμπησε να ξαποστάσει στων επιγόνων την κολώνα. Ο Σεφέρης δεν παραδέχτηκε την ελλαδική συρρίκνωση και την ψυχική σμίκρυνση. Πέθανε ορθός στα πόδια του, γυρεύοντας την άλλη ζωή πέρα από τα αγάλματα».
Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος προσεγγίζει τον δικό του Σεφέρη και γράφει: «Η μορφή του μου είναι πολύ οικεία, κάτι μεταξύ συγγενούς που δεν βλέπεις πολύ ταχτικά και παλιού δασκάλου από τα παιδικά χρόνια. Αυτή την οικειότητα την αισθανόμαστε για όλους τους μεγάλους συγγραφείς, τωρινούς και παλαιότερους, δικούς μας και ξένους. Δεν έχει να κάνει με προσωπικές γνωριμίες. Είναι η μυστική και ανεξέλεγκτη επικοινωνία που αποκαθιστάς με το όνομα του ανθρώπου μέσα από το έργο του».Όλα τα εκθέματα είναι δανεισμένα από την Άννα Λόντου, την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα - Γεννάδειο Βιβλιοθήκη, την Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, το ΜΙΕΤ, το Μουσείο Μπενάκη, τις εκδόσεις Ίκαρος, το Ίδρυμα
Τσαρούχη, τη Συλλογή της Alpha Bank, τα αρχεία Γ. Π. Σαββίδη, Αλέξανδρου Κ. Σαμαρά, τους συλλέκτες Σωτήρη Φέλιο, Γιώργο Νιάρχο, Αλέξη Τέτση, Γιώργο Σκριμιζέα, Διονύση Φωτόπουλο, Ν. Π. Παΐσιο, Φωτεινή Τριανταφύλλη, Θέμη Αλεξόπουλο, τους συμμετέχοντες εικαστικούς δημιουργούς κ.ά. [SID:11456070]