Όλα στη ζωή είναι θέατρο και το αντίστροφο
Ο «Γλάρος» του Άντον Τσέχοφ, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά
Μετά τις «Τρεις αδελφές» και τον «Θείο Βάνια», ο Γιάννης Χουβαρδάς σκηνοθετεί ένα ακόμα έργο του Άντον Τσέχοφ, τον «Γλάρο», ο οποίος παρουσιάζεται από απόψε, στις 8.30, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Ηρώων Πολυτεχνείου 32).
Στην όχθη μιας λίμνης ζει από τα παιδικά της χρόνια μια κοπέλα. Αγαπάει τη λίμνη σαν γλάρος κι είναι ευτυχισμένη κι ελεύθερη σαν γλάρος. Αλλά κάποιος περνάει τυχαία, τη βλέπει και, μην έχοντας κάτι καλύτερο να κάνει, της καταστρέφει τη ζωή, όπως σκότωσαν αυτόν εδώ τον γλάρο.
Ένα αποπνικτικό και μοιραίο καλοκαιρινό βράδυ, ο πολλά υποσχόμενος νέος συγγραφέας Τρέπλιεφ ανεβάζει το πρώτο του θεατρικό έργο στον κήπο του πατρικού του εξοχικού, με σκοπό να εντυπωσιάσει, μέσα από έναν καινούργιο επαναστατικό τρόπο έκφρασης, τους καλεσμένους της μητέρας του, αλλά και την ίδια τη διάσημη ντίβα του θεάτρου, Αρκάντινα. Πρωταγωνίστρια του έργου του είναι η αγαπημένη του και επίδοξη ηθοποιός Νίνα. Το πρόωρο και άδοξο τέλος της παράστασης του νεαρού συγγραφέα θα φέρει απρόβλεπτες, κωμικές και τραγικές, συνέπειες για όλους τους παρευρισκόμενους, οι οποίες θα σφραγίσουν τις ζωές τους για πάντα.
Το έργο που καθιέρωσε τον Τσέχοφ
Θεωρείται το έργο που καθιέρωσε τον Τσέχοφ, ως θεατρικό συγγραφέα στη συνείδηση κοινού και κριτικής. Με τον «Γλάρο» εγκαινιάστηκε η ιδιότυπη σύνθεση της τσεχοφικής δραματουργίας, όπου τη θέση τού ως τότε καθιερωμένου «κεντρικού ήρωα - ηρωίδας» παίρνει ένας όμιλος προσώπων, μια μικρή κοινωνία, με μοιρασμένη ανάμεσά τους τη δράση.
Το ύφος του έργου είναι μικτό, μοιράζεται ανάμεσα στο δράμα και στην κωμωδία. Ο ίδιος ο Ρώσος συγγραφέας χαρακτήρισε το έργο του ως «κωμωδία σε τέσσερις πράξεις».
Ο Τσέχοφ στον «Γλάρο» θίγει τις σχέσεις, τα κίνητρα, την ψυχολογία και τις διεκδικήσεις ανθρώπων που αγαπούν, υπηρετούν ή θέλουν να υπηρετήσουν την τέχνη, μέσω της συγγραφής και του θεάτρου.
Γύρω τους περιστρέφονται οι άνθρωποι της καθημερινότητας που προσπαθούν να ξεπεράσουν τα αδιέξοδα της ζωής τους. «Τα μεγάλα θέματα του έργου είναι η αλληλεξάρτηση ζωής και τέχνης, ο θάνατος των ψευδαισθήσεων και η κωμωδία της ανθρώπινης αποτυχίας» εξηγεί ο Γιάννης Χουβαρδάς. Βασισμένος στην -εμμονικά κεντρική στον Τσέχοφ- ιδέα ότι όλα στη ζωή είναι θέατρο και όλα στο θέατρο είναι ζωή, ο σκηνοθέτης τοποθετεί τη δράση του έργου μέσα στο ίδιο το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: στη σκηνή του, στην αίθουσα και τα καθίσματα των θεατών, στους διαδρόμους του, στις εισόδους και τις εξόδους του, χρησιμοποιώντας σχεδόν αποκλειστικά τον εξοπλισμό του (τα φώτα του, την αυλαία του, τους μηχανισμούς του) και υπηρετώντας τη γραμμή της ακραίας αφαίρεσης που έχει ακολουθήσει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, στηριζόμενος, κατά κύριο λόγο, στους ηθοποιούς του. [SID:11480436]