Μεταμνημονιακή εποχή
Του 3ου προγράμματος, την αξιοποίηση των αδιάθετων κονδυλίων και τη χρηματοδότηση της χώρας μετά τα μνημόνια
υπάρχουν ακόμη ορισμένες εκκρεμότητες) στο εργασιακό.
2
Η εκτέλεση των προϋπολογισμών με βάση τους συμφωνημένους δημοσιονομικούς στόχους. Ήδη από τον περασμένο Ιούνιο έχει συμφωνηθεί στο πλαίσιο ολοκλήρωσης της 2ης αξιολόγησης ότι η Ελλάδα θα πρέπει να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για την περίοδο μέχρι και το 2022, ενώ από το συγκεκριμένο έτος και μετά, ο πήχης του πρωτογενούς πλεονάσματος κατεβαίνει στο «τουλάχιστον 2%», όπως ορίζει το κείμενο της συμφωνίας του περασμένου Ιουνίου. 3
Η ολοκλήρωση των πολιτικών που αν και θα έχουν νομοθετηθεί, δεν θα καταστεί εφικτό να φτάσουν σε στάδιο πλήρους υλοποίησης μέχρι την καταληκτική ημερομηνία της 20ής Αυγούστου. Τα παραδείγματα είναι πολλά:
Η ολοκλήρωση του κτηματολογίου, το οποίο μέχρι στιγμής καλύπτει μόλις το 27% της επιφάνειας, ενώ ο στόχος είναι να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2020.
Η προώθηση των μεγάλων επενδύσεων, αλλά και η ολοκλήρωση του πλάνου των αποκρατικοποιήσεων και της αξιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Στις Βρυξέλλες επικρατεί η εκτίμηση ότι «για να έρθουν επενδύσεις στην Ελλάδα από το εξωτερικό, θα πρέπει να αρχίσουν να κατασκευάζονται κτήρια στο Ελληνικό και να αντιμετωπιστεί ορι- στικά το πρόβλημα που έχει προκύψει στη Χαλκιδική». Με αυτή τη φράση επιμένουν ότι σε αυτή τη φάση θα πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένα και απτά στοιχεία ότι η Ελλάδα είναι πρόθυμη να προωθήσει τις επενδύσεις. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η ολοκλήρωση της διαδικασίας μεταφοράς των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου στο νέο Υπερταμείο. Το θέμα αυτό που ήδη προκαλεί αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας (σ.σ.: με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο μετρό) θεωρείται κεντρικό ζήτημα για τους δανειστές. Στις Βρυξέλλες επιμένουν ότι η ένταξη επιχειρήσεων του Δημοσίου στο Υπερτα- μείο δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση και υποχρέωση πώλησής τους. Ωστόσο, θέλουν να δημιουργηθεί ένα «τείχος» ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και στις δημόσιες επιχειρήσεις.
Η ολοκλήρωση του προγράμματος διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, κάτι που προφανώς δεν θα έχει γίνει μέσα στο επόμενο 9μηνο. Η μείωση του ποσοστού των μη εξυπηρετούμενων δανείων στον μέσο όρο της Ευρωζώνης, αλλά και η διασφάλιση των πιστωτών ώστε να γνωρίζουν ότι θα αποζημιωθούν σε περίπτωση μη εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων, αποτελεί προτεραιότητα και έτσι εξηγείται και η επιμονή από την πλευρά των θεσμών στο να λει- τουργήσει άμεσα το πλαίσιο των πλειστηριασμών, αλλά και στο να εφαρμοστεί σωστά το νομοθετικό πλαίσιο για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό και το νέο πτωχευτικό δίκαιο. Θεωρείται δεδομένο ότι και μετά το τέλος του 3ου μνημονίου θα ζητηθούν εγγυήσεις ώστε να μην «ατονήσουν» οι προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση.
Η περαιτέρω ενίσχυση των Ανεξάρτητων Αρχών της χώρας με ιδιαίτερο βάρος να δίδεται στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, στην Ελληνική Στατιστική Αρχή κ.ά. Στις τάξεις των θεσμών επικρατεί η άποψη ότι ειδικά η ΑΑΔΕ θα πρέπει να ισχυροποιηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε οι φορολογούμενοι να φοβούνται για τις συ- νέπειες που θα υποστούν σε περίπτωση που εντοπιστούν να φοροδιαφεύγουν.
Ο εκσυγχρονισμός του δημόσιου τομέα. Ο κανόνας συγκεκριμένων προσλήψεων σε σχέση με τις αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης θεωρείται απαραίτητο να εφαρμοστεί και στο μέλλον, με τους δανειστές να αναγνωρίζουν πάντως ότι το «κατόρθωμα» της Ελλάδας να μειώσει το προσωπικό της κατά 25% δεν έχει καταγραφεί σε καμία χώρα στον κόσμο. Εκτός από τη διατήρηση του μισθολογικού κόστους στα προϋπολογισμένα επίπεδα, οι δανειστές θα αξιώσουν να υλοποιηθούν αλλαγές όπως η αξιολόγηση, η κινητικότητα κ.λπ.
[SID:11493098]