Η διαχρονική τραγική όπερα «Μποέμ» στο ΚΠΙΝΣ
Μεταφορά δράσης από το Παρίσι του 19ου αι. στην Αθήνα του 21ου αιώνα από τον Γκρέιαμ Βικ
Στο πλαίσιο του αφιερώματός της στον αείμνηστο σκηνοθέτη, σκηνογράφο και πρώην καλλιτεχνικό της διευθυντή Στέφανο Λαζαρίδη, η Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ) παρουσιάζει ένα διαχρονικό αριστούργημα του οπερατικού ρεπερτορίου, την «Μποέμ» του Τζάκομο Πουτσίνι, μέσα από τη σύγχρονη και αιχμηρή ματιά του διάσημου Βρετανού σκηνοθέτη της όπερας Γκρέιαμ Βικ.
Σε μουσική διεύθυνση των Ηλία Βουδούρη και Βλαδίμηρου Συμεωνίδη και με καταξιωμένους Έλληνες και ξένους τραγουδιστές στην πρώτη διανομή και νέους και ανερχόμενους στη δεύτερη, η παράσταση παρουσιάζεται στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ: λεωφ. Συγγρού 364 - Καλλιθέα), στις 7, 8, 13, 17, 20, 24, 27 και 30 Δεκεμβρίου και στις 3 και 5 Ιανουαρίου, στις 8 το βράδυ. Το έργο «Η Μποέμ, λυρικές σκηνές σε τέσσερις εικόνες» βασίζεται στη νουβέλα «Σκηνές απ’ την μποέμικη ζωή» (1845/8, 1851) του Ανρί Μιρζέρ και στο θεατρικό «H μποέμικη ζωή» (1849), το οποίο εμπνεύστηκε από αυτήν ο Τεοντόρ Μπαριέρ. Το ποιητικό κείμενο είναι των Τζουζέπε Τζακόζα και Λουίτζι Ίλικα. Η υπόθεση αφορά τον έρωτα ανάμεσα στον ποιητή Ροντόλφο και τη ράφτρα Μιμή, από τη στιγμή που συναντιούνται έως τον άτυχο θάνατο της κοπέλας από φυματίωση.
Πολλοί φίλοι του λυρικού θεάτρου θεωρούν την «Μποέμ» ως την απόλυτη όπερα, αφού συνδυάζει μοναδική μελωδική μουσική, μια σπαρακτική ιστορία, καθημερινούς χαρακτήρες και έντονα συναισθήματα. Ο Πουτσίνι με τη μουσική του περιγράφει, μεταφέροντας με τρόπο συγκλονιστικό στον θεατή, όλη την παλέτα των συναισθημάτων - την ανεμελιά, τη χαρά, τον μεγάλο έρωτα, την απόγνωση. τη δράση του έργου από το Παρίσι του 19ου αιώνα στην Αθήνα του 21ου, δημιουργώντας μια παράσταση-ορόσημο για το ελληνικό λυρικό θέατρο.
Ο ίδιος σημειώνει για τη σπουδαία αυτήν παραγωγή που ξαναπαρουσιάζεται τώρα: «Επιχειρήσαμε να ξεδιπλώσουμε την ουσία του έργου, ώστε να υπάρχει κάτι το οικουμενικό, που θα ταιριάζει σε κάθε εποχή. Όχι τόσο ως διαχρονικότητα, όσο ως διαπίστωση ότι η ανθρωπότητα δεν αλλάζει ποτέ. Ο θάνατος θα είναι πάντα θάνατος, η φτώχεια θα είναι φτώχεια και οι φοιτητές θα είναι φοιτητές.
Άλλωστε, τα πρόσωπα της παρέας των τεσσάρων επίδοξων νεαρών καλλιτεχνών και της συντροφιάς τους είναι αναγνωρίσιμα στον καθένα. Τα προβλήματα, οι έγνοιες και τα αστεία τους, καθημερινά τότε, παραμένουν καθημερινά και σήμερα. Ο άτυχος έρωτας του Ροντόλφο για τη Μιμή αποκτά απρόσμενα τραγική διάσταση, καθώς η ιστορία τους θα μπορούσε να διαδραματίζεται στο διπλανό διαμέρισμα, ανάμεσά μας».
Για την αναβίωση της «Μποέμ» στις νέες εγκαταστάσεις της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ, 10 χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμα, ο Γκρέιαμ Βικ αναφέρει: «Αυτό που καθιστά τις παραγωγές σύγχρονες είναι οι αξίες τους και όχι η εγγραφή τους σε χώρο και χρόνο. Από αυτή την άποψη, οι αξίες δεν έχουν αλλάξει στην Αθήνα, παρά την πάροδο και την προσθήκη δέκα χρόνων στην ιστορία της. Φυσικά, η αναβίωση μιας όπερας αποτελεί πάντα μια δημιουργική και πολύπλευρη διαδικασία. Μία καθοριστική αλλαγή είναι οι δύο νέες διανομές που θα ερμηνεύσουν τους ρόλους. Οι προσωπικότητες των καλλιτεχνών αποτελούν πάντα βαρόμετρο στο ανέβασμα μιας παραγωγής». [SID:11528137]