Όπερα «το λυκόφως των χρεών» για τον Νεοέλληνα ψηφοφόρο

Παράφραση κλασικού λυρικού έργου από την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ

Αποτελώντας την πρώτη παράφραση κλασικού λυρικού έργου που ανεβαίνει από την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), είδος που φιλοδοξεί να γίνει ένας από τους κύριους άξονες του προγραμματισμού της, η πολυσυζητημένη όπερα «Το λυκόφως των χρεών» επιστρέφει στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ: λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364 - Καλλιθέα), για πέντε παραστάσεις.

Πρόκειται για μια ριζική διασκευή του «Λυκόφωτος των θεών» του Ρίχαρντ Βάγκνερ, σε μουσική μεταγραφή του Χαράλαμπου Γωγιού, λιμπρέτο του Δημήτρη Δημόπουλου και σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη, η οποία παρουσιάζεται στις 7, 10, 12, 14 και 17 Ιανουαρίου, στις 8.30 το βράδυ.

Η παράσταση αφηγείται την ιστορία του προδομένου Έλληνα ψηφοφόρου, τον μύθο του χρέους και τη σύγχυση του νεοκλασικού φαντασιακού με τη νεοελληνική πραγματικότητα. Οι δημιουργοί του έργου δανείζονται -από τον μύθο του Βάγκνερ- την πτώση της Βαλχάλλας, της κατοικίας των θεών, και στη θέση της τοποθετούν τον Ιερό Βράχο, διαχρονικό σύμβολο του ελληνικού, αλλά και του δυτικού πολιτισμού.

Η Ελληνίδα Βρουνχίλδη, ελληνικό αντίστοιχο της Βαλκυρίας, κόρης του αρχηγού των θεών στο έργο του Βάγκνερ, προσφέρει με την ψήφο της το δαχτυλίδι της διαδοχής στον δικό της Ήρωα, τον Σωτήρη, ελληνικό αντίστοιχο του Ζίγκφριντ, ελπίζοντας πως αυτός δεν θα την προδώσει σαν τους προκατόχους του και θα καταφέρει να σπάσει τον αέναο κύκλο του χρέους που τους βασανίζει.

Τα μουσικά μοτίβα του πρωτότυπου, τα περίφημα «λαϊτμοτίβ» του Βάγκνερ, αντικαθίστανται από πασίγνωστα ελληνικά μουσικά θέματα, όπως ο Εθνικός Ύμνος και το παιδικό τραγούδι «Πού ‘ν’ το, πού ‘ν’ το, το δαχτυλίδι», δημιουργώντας ένα παλίμψηστο, όπου η βαγκνερική δραματουργία συνδιαλέγεται άμεσα με τον συγκινησιακό κόσμο του Έλληνα ακροατή.

Το πεντάωρης διάρκειας πρωτότυπο έργο μειώνεται κατά τα δύο τρίτα σε διάρκεια και μεταφέρεται σε διαστάσεις δωματίου, με έντεκα τραγουδιστές και ένα εννεαμελές ενόργανο σύνολο στη θέση της ογκώδους βαγκνερικής ορχήστρας. Πέραν, όμως, της μείωσης του αρχικού όγκου του έργου, η παράσταση προτείνει έναν καθ’ ημάς Βάγκνερ με ένα νέο λιμπρέτο στα ελληνικά, μετατρέποντας τo -ούτως ή άλλως, πλήρες πολιτικού στοχασμούπρωτότυπο σε ένα εκρηκτικό πολιτικό μελόδραμα, το οποίο έρχεται αντιμέτωπο με ερωτήματα της σύγχρονης ευρωπαϊκής πραγματικότητας, όπως ακριβώς έκανε και ο Βάγκνερ στη δική του ταραγμένη εποχή. Στη διαφορετική αυτή ανάγνωση του αριστουργήματος του Βάγκνερ συμμετέχει ένα καστ ακμαίων πρωταγωνιστών της ΕΛΣ. [SID:11584827]