Ανακύκλωση... νοοτροπίας

γνώμης. Στην Αθήνα ο δήμαρχος Νικήτας Κακλαμάνης προανήγγειλε την ίδια περίοδο το τέλος στη χρήση της πλαστικής σακούλας. Το σχετικό πιλοτικό πρόγραμμα -το οποίο προέβλεπε αντικατάσταση της πλαστικής σακούλας με βιοδιασπώμενες, από άμυλο ή πάνινες- τέθηκε σε εφαρμογή τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς με τη συμμετοχή εννέα μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ. Αλλά δεν είχε ζωή. Κάτι οι αντιδράσεις για την επιβάρυνση των καταναλωτών, κάτι το αίτημα των συμμετεχόντων ότι θα πρέπει η εφαρμογή του να επεκταθεί σε όλα τα εμπορικά καταστήματα έφεραν το τέλος της πρωτοβουλίας και όχι του πλαστικού.

Δέκα χρόνια μετά, ακόμη προσπαθούμε, εν μέσω αντιδράσεων, και με ένα μέτρο, του οποίου αμφισβητείται η αποτελεσματικότητα, να δώσουμε τέλος στις πλαστικές σακούλες. Έστω. Είναι ένα βήμα καλύτερο από την αδράνεια, που χαρακτηρίζει συνολικά την περιβαλλοντική πολιτική στην Ελλάδα. Η τελευταία έκθεση της WWF έδειχνε ότι είμαστε δεύτεροι στη μη συμμόρφωση σε αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για περιβαλλοντικές υποθέσεις, έχοντας πληρώσει πρόστιμα άνω των 37 εκατ. ευρώ μόνο για χωματερές. Από το 2020 κινδυνεύουμε με νέο «πέλεκυ» για τις μεγάλες αποτυχίες στη διαχείριση απορριμμάτων. Πάνω από το 80% των οικιακών απορριμμάτων καταλήγει στις χωματερές, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι κοντά στο 30%. Μόλις 15,8 κιλά ανά κάτοικο ανακυκλώνουμε ετησίως, όταν ο μέσος όρος είναι 110 κιλά.

«Δεν έχουμε κουλτούρα ανακύκλωσης». Είναι κάτι που ακούς συχνά. Η αλήθεια είναι πως όταν κάνεις τον κόπο να ξεχωρίσεις και να καθαρίσεις τα απορρίμματα, αλλά δεν βρίσκεις κάδο ανακύκλωσης ή ακόμη χειρότερα όταν βλέπεις το απορριμματοφόρο να τον αδειάζει μαζί τα σύμμικτα απόβλητα, είναι δύσκολο να αναπτύξεις τέτοια κουλτούρα. Με ή χωρίς πλαστικές σακούλες.

[SID:11584907]