Πραγματικότητα και... υποθέσεις

«Ίσως θα πρέπει να κάνουμε ένα δεύτερο δημοψήφισμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση» είπε σε τηλεοπτική συνέντευξή του ο πρώην αρχηγός του UKIP και εκ των κορυφαίων Brexiteers, Nάιτζελ Φάρατζ. Ο ίδιος έσπευσε να εξηγήσει ότι το προτείνει προκειμένου «να μπει τέλος στην γκρίνια των πολιτικών που αρνούνται να αποδεχθούν το αποτέλεσμα του πρώτου», αλλά δεν έπεισε. Ελπίζει αυτή τη φορά να βγει «Remain» σκέφτηκαν πολλοί και δεν μπορεί να τους αδικήσει κανείς, εάν θυμηθεί τι ακριβώς συνέβη τη νύχτα του δημοψηφίσματος της 23ης Ιουνίου 2016 και τις ημέρες που ακολούθησαν. Δεν είχε περάσει ούτε ώρα από τη δημοσίευση της πρώτης μετά την κάλπη δημοσκόπησης (ενός άτυπου exit poll), που έδινε σαφές προβάδισμα στην παραμονή, και χωρίς ακόμη να έχει ανακοινωθεί το παραμικρό επίσημο αποτέλεσμα, ο κ. Φάρατζ παραδεχόταν την... ήττα του. Από την επομένη, τόσο ο ίδιος όσο και πολλά ακόμη ηγετικά στελέχη της εκστρατείας υπέρ της εξόδου, μεταξύ των οποίων και κορυφαίοι υπουργοί των Τόρις, ομολογούσαν σε τηλεοπτικές τους συνεντεύξεις ότι «τελικά μάλλον δεν μπορούμε να μεταφέρουμε τα χρήματα που δίναμε στον κοινοτικό προϋπολογισμό στο εθνικό σύστημα υγείας» ή «το κλείσιμο των συνόρων στους μετανάστες δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση». Η αμηχανία του στρατοπέδου του Brexit και η παντελής απουσία προετοιμασίας και ενός σχεδίου για την έξοδο γίνονταν ολοένα και πιο εμφανείς όσο ο καιρός περνούσε. Και όταν πια άρχισαν οι διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε., οι διάφοροι Φάρατζ -αλλά και ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο πρωτεργάτης του δημοψηφίσματος- μάλλον κατάλαβαν πως όταν θέτεις κρίσιμα ερωτήματα στους πολίτες, πρέπει να ανησυχείς και για τις απαντήσεις. [SID:11598271]