Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «Ελεύθερο Τύπο».

III Τι να κάνουμε εμείς, οι εγχώριοι παράγοντες της αγοράς, από τον ρεπόρτερ έως τον πλέον έμπειρο διαχειριστή κεφαλαίων, όταν η παγκόσμια βιομηχανία των επενδύσεων περνάει δύσκολες στιγμές. Οι κινήσεις στα μεγάλα χρηματιστήρια έχουν περάσει από χρόνια στα «χέρια» των αλγορίθμων και στις αυτοματοποιημένες συναλλαγές. Για να επέλθει η κυριαρχία των συναλλαγών μέσω υπολογιστικών συστημάτων χρειάστηκαν αρκετά βήματα, που έγιναν σταδιακά σε παγκόσμια κλίμακα. Για παράδειγμα τα ETFs, που από την ώρα που κέρδισαν την εμπιστοσύνη του επενδυτικού κοινού δημιουργήθηκαν πάνω τους νέα επενδυτικά οχήματα. Κύρια στις αγορές παραγώγων, που σκοπό είχαν να πολλαπλασιάσουν τα οφέλη ή τη ζημιά από τις κινήσεις τους. Όσο οι αγορές ανέβαιναν, σχεδόν χωρίς διάλειμμα, η χρήση τους ήταν αποδοτική και διαρκώς μεγάλωνε.

III Επειδή, δε, τα αμοιβαία κεφάλαια που σχηματίστηκαν ήταν παθητικά, ακολουθούσαν ακριβώς τη διακύμανση των δεικτών και την ποσόστωση που ίσχυε για τον καθένα. Με αποτέλεσμα, για μεγαλύτερη μείωση του κόστους διαχείρισής τους, την ανέλαβαν εξειδικευμένα προγράμματα σε υπερσύγχρονους υπολογιστές. Αυτό δικαιολογεί την, χωρίς δισταγμούς, εξάπλωση των πιέσεων, Με αγέρωχο βλέμμα, που ανιχνεύει το… «σήμερα» (στασιμο-χρεοκοπία) αγναντεύοντας… το παρελθόν, από το πανάρχαιο έως το πλέον πρόσφατο, φθάνουμε, ως κοινωνία, στο τέλος μιας δεκαετίας χαμένων ευκαιριών. Πρώτη ευκαιρία η χρεοκοπία, που αρχικά «απαγορευόταν» να χαρακτηριστεί ως τέτοια. Το πρόγραμμα στήριξης ορίστηκε «μνημόνιο» των πιστωτών και όχι των λυτρωτών από το κυνήγι που θα επακολουθούσε, βάσει διεθνούς δικαίου. Δεύτερη ήταν οι μεταρρυθμίσεις, οι οποίες συνήθως, όπου έγιναν, ήταν κουτσουρεμένες με ελάχιστο αποτέλεσμα. Τρίτη ήταν η άρνηση, κατόπιν επιλογών των πολιτών, για συμμετοχή στη νομισματική χαλάρωση. Αφού, επιδιώκοντας μεγαλύτερη ανυπακοή στα μνημόνια, αλλάζαμε κυβερνήσεις σαν πουκάμισα και η μια καταργούσε τις δεσμεύσεις της προηγούμενης. Αποκλειστήκαμε, έτσι, από τα QE. Τώρα, με το σκάνδαλο της Novartis, εστιάζοντας αποκλειστικά σε πιθανά παραγεγραμμένες πολιτικές ευθύνες, κουκουλώνεται το γεγονός πως χιλιάδες επιστήμονες και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, μέσω των βιβλιαρίων τους, εκτόξευαν στις δαπάνες για το φάρμακο, παραφουσκώνοντας το ΑΕΠ. Δεν πληρώνουμε τα λάθη μας, συνεχίζοντας αναζητήσεις βραχυπρόθεσμου οφέλους.

Iσε κάθε τμήμα των αναπτυγμένων χρηματιστηρίων. Ωστόσο, έτσι, δημιουργούνται συνθήκες που προκαλούν με τη σειρά τους κρίσεις πανικού στους επενδυτές, οι οποίοι αποσύροντας βίαια τα κεφάλαιά τους από τα ETFs ανατροφοδοτούν την κάθοδο. Το σημαντικότερο λοιπόν ερώτημα δεν αφορά την υγεία της αγοράς της Αθήνας, αλλά το αν όσα συνέβησαν έως τώρα, και εκείνα που θα επακολουθήσουν την τρέχουσα εβδομάδα, σηματοδοτούν μια παγκόσμια κατρακύλα της εμπιστοσύνης στις μετοχικές αξίες ή μια προσωρινή διαταραχή που θα ξεπεραστεί.

III Κατά τα λοιπά, η πτώση στην εβδομάδα κατά 5,32% πονάει, αλλά για πρώτη φορά ανάλογες είναι οι απώλειες των χρηματιστηριακών δεικτών σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Οι εβδομαδιαίες μεταβολές, δε, παγκόσμια ήταν υπόδειγμα ρευστοποίησης θέσεων από παθητικά κεφάλαια. Γιατί ακόμα και σε αυτή τη συγκυρία, για την εικόνα της οικονομίας εσωτερικά υπήρξαν θετικές εξελίξεις και αναμένεται συνέχεια. Αρκετοί έμπειροι παράγοντες της αγοράς θεώρησαν αξιόλογη την αποφασιστικότητα που έδειξαν οι αρμόδιοι στην επιλογή της ημερομηνίας έκδοσης του επταετούς ομολόγου. Άλλοι υπογράμμιζαν ότι ενώ ήταν, μετά την πρώτη αναβολή της, προγραμματισμένη για τις 13 Φεβρουαρίου, επισπεύσθηκε με ρίσκο να επιβληθεί μεγαλύτερο

III Για τη δεδομένη ανατριχίλα, οι επιφυλάξεις των θεσμικών του Χ.Α. είναι δικαιολογημένες και γεννούν αισιοδοξία οι άμυνες στα τραπεζικά blue chip. Την Τετάρτη, πριν από τη λήξη της συνόδου, θα έχουν δημοσιευτεί τα επίσημα στοιχεία για τον πληθωρισμό στις ΗΠΑ. Τότε θα διαπιστώσουμε αν θα συντηρηθούν οι ανησυχίες για απρόσμενα δυνατές πληθωριστικές πιέσεις και αντίστοιχες κινήσεις στα επιτόκια, ή θα φανεί, πως αυτές εξακολουθούν να είναι ελέγξιμες από την τρέχουσα νομισματική πολιτική. Δύσκολα θα καταρρεύσει μια αγορά επειδή οι ρυθμοί ανάπτυξης επιστρέφουν στην κανονικότητα με παράλληλη επιτάχυνση της ανάπτυξης παγκόσμια, μόνο και μόνο γιατί αντικατέστησε την παραμονή των αποδόσεων στο 2,6% για μήνες, το πλησίασμα στο 2,9%. Τα υπερωκεάνια της παγκόσμιας κεφαλαιαγοράς αναταράχθηκαν και οι βαρκούλες που συμπλέουν έρχονται αντιμέτωπες με κύματα που για το μπόι τους είναι μεγάλα. Αλλά στα βράχια δεν θα πέσουν.

[SID:11679625]