Ο ρόλος της γυναίκας σε μία κοινωνία παρακμής

Η σκηνοθέτις Άντζελα Μπρούσκου μιλά για την παράσταση «Έντα Γκάμπλερ» και τη σύγχρονη Ελλάδα

τυπικά πρόσωπα απ’ όλες τις τάξεις, τα οποία θέλουν να ανέλθουν, να εξουσιάσουν ή ακόμα και -αν πρέπει- να υποταχτούν σε έναν τρόπο ζωής, μη έχοντας άλλη επιλογή».

Πώς εξελίσσεται η ιστορία τους; «Ο τρόπος που μπορεί να θέλουν να τακτοποιήσουν τις ζωές τους έρχεται σε αντίθεση με τις πραγματικές τους επιθυμίες. Γι’ αυτό, η ιστορία τους εξελίσσεται σε ένα θρίλερ, που αποκαλύπτει τα καρκινώματα μιας κοινωνίας που έχει κυρίαρχη ιδεολογία την κανονικότητα και την ασφάλεια». Πού εστιάζει η σκηνοθετική σας ματιά;

«Το πρόβλημα της Έντα Γκάμπλερ φέρνει στο φως το παγκόσμιο πρόβλημα της γυναίκας σε μια κοινωνία που χτίστηκε από τους άνδρες. Η Έντα, όπως και άλλες ηρωίδες του Ίψεν, πρέπει να πάρει μια απόφαση σχετικά με τη ζωή της. Οι γυναίκες, ωστόσο, ακόμα και στις πιο προοδευτικές κοινωνίες, αποκλείονται από τη συμμετοχή στον κόσμο εκτός των νοικοκυριών και δεν έχουν τα εφόδια για ανεξαρτησία έξω από τις οικογένειές τους. Μιλάω για μια μεγάλη πλειοψηφία, όχι γενικά. Εκεί εστιάζει και η σκηνοθεσία. Προσπαθεί να φέρει στο φως τα κίνητρα μιας γυναικείας αυτοκτονίας, που γράφτηκε τον 19ο αιώνα, αλλά ξεκίνησε πολλούς αιώνες πριν».

Ποια είναι τα συναισθήματά σας για τη σημερινή Ελλάδα;

«Δεν νομίζω ότι άλλαξε κάτι. Ζούμε πια σε έναν κόσμο πλούσιων και φτωχών. Στον κόσμο της ελεημοσύνης και της φιλανθρωπίας. Βιώνουμε τα ίδια πράγματα, με άλλο όνομα και άλλα πρόσωπα. Απλά, η τιμή της χωριάτικης σαλάτας όλο ανεβαίνει και πέφτει η ποιότητα. Έχουν χαθεί οι γεύσεις».

Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση; «Πολλούς φίλους. Και επιμόρφωση. Να μην τα μπλέκουμε όλα σε μια γενικότερη μιζέρια που φαίνεται να επηρεάζει τις ζωές μας. Να ανέβει το πολιτιστικό μας επίπεδο».

Βλέπετε αίσιους οιωνούς για το μέλλον;

«Όχι. Δεν μπορώ να κάνω πρόβλεψη».

[SID:11693713]