Όλα παρέμειναν ρευστά...
III Το Χ.Α., λίγους μήνες πριν από την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, έγινε αγορά που για να ανθήσουν οι τζίροι της χρειάζεται τις, ανά περίοδο, αναβαθμίσεις - αναδιαρθρώσεις των μετοχικών δεικτών που καθορίζονται από μεγάλες ξένες εταιρείες παραγωγής διεθνών δεικτών. Όσο και αν ορισμένοι θα προβάλουν τη διεθνή συγκυρία ως βασική αιτία της επιστροφής στη μιζέρια, συναλλακτικά και σε επίπεδο αξίας των επιμέρους μετοχών, η στήλη θα επιμένει πως υπάρχουν πολύ πιο «τοπικής ονομασίας προέλευσης» αίτια για αυτή την εικόνα. Παράλληλα ξεκαθαρίζουμε πως τα συμπεράσματα από τη δυναμική της προηγούμενης βδομάδας δεν μπορούν να θεωρηθούν χρήσιμα στην καθοδήγηση για τη μελλοντική τάση. Είχαμε εκπνοή των σειρών κάθε κύκλου στα παράγωγα διεθνώς και αλλαγή στους δείκτες FTSE για την Ευρώπη, ήτοι και για κάποιες μετοχές του Χ.Α.
Για να καταλάβει
III ένας, εκτός συναλλαγών στα παράγωγα, τι γίνεται στην εβδομάδα εκπνοής, αναφέρουμε πως την τρίτη εβδομάδα του Μαρτίου διακινήθηκαν μόνο στα ΣΜΕ του 25άρη πάνω από 27.500 συμβόλαια, όταν την προηγούμενη ήταν 14.000. Τα επίπεδα τιμών του δείκτη των blue chips παίζουν ρόλο στο κόστος της μετακύλησης θέσεων και άρα υπάρχει μια κατάλληλη μέριμνα, μεταξύ των Παλικάρια της φακής, με υπερβολές σε θέματα εθνικά ή… σεξουαλικότητας, μας κάνουν να χαμογελάμε σε εποχές που το γέλιο βγαίνει δύσκολα. Όταν βουλευτές της συγκυβέρνησης, παριστάνοντας στο εσωτερικό τους αλύγιστους, αριστερούς ή πατριώτες, παίζουν με το μέλλον των… συντάξεων, δεν γελάει κανείς. Ούτε η αναβολή αναγκαίων ΔΡΑΣΕΩΝ, για να ορθοποδήσει η χώρα, αντιμετωπίζεται με το διά πάσα νόσο «υπερ-όπλο», βλέπε… σκάνδαλο Novartis. Μια από τις σπουδαιότερες αφορά την αξιολόγηση δραστηριοτήτων και προσωπικού που πληρώνονται με κεφάλαια του κράτους. Ο τομέας της Παιδείας θεωρητικά έχει πρωτεύοντα ρόλο στη διαμόρφωση κοινωνικών ισορροπιών. Ένας σκοπός της, η απόκτηση των απαραίτητων γνώσεων όσων θα στηρίξουν αύριο την οικονομική ανάπτυξη, δηλαδή την ευημερία όλων. Οι εκπαιδευτικοί, μοναδικοί επίσημοι αξιολογητές της προσπάθειας των μαθητών, αντί να επιδιώκουν βελτίωση των αξιολογήσεων που τους αφορούν, προτιμούν το τίποτα. Ίσως βολεύονται με τη, μέσω επιεικούς βαθμολογίας, στρέβλωση, περνώντας και τους άσχετους. Έτσι αισθάνονται όλοι καλά. Τοιουτοτρόπως όμως το μέλλον μας παραμένει αβέβαιο.
I