Ερωτικό πάθος και ιδεολογικές διαφορές
Π(1995) αρότι το έργο του David Hare «Skylight»
γράφτηκε πριν από 23 χρόνια, εξακολουθεί να είναι επίκαιρο, καθώς οι αντικρουόμενες αξίες πρυτανεύουν στη σημερινή άνιση κοινωνία μας. Γι’ αυτό ίσως η παρουσίασή του -για άλλη μία φορά- στη λονδρέζικη σκηνή το 2014 είχε μεγάλη επιτυχία και, όπως έγραψε ο κριτικός Michael Billington, «όχι μόνο για την εξαιρετική αναβίωσή του» που απέσπασε το βραβείο Τόνι εκείνης της χρονιάς. Τώρα στη νέα μετάφραση της Μιρέλλας Παπαοικονόμου και με τον τίτλο «Φεγγίτης» παρουσιάζεται στο θέατρο «Εμπορικόν», αντιπαραθέτοντας το ερωτικό πάθος στις πολιτικές πεποιθήσεις. Γιατί το κείμενο του Βρετανού συγγραφέα, με αφορμή την ιστορία ενός ζευγαριού, που κάποτε διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση, επισημαίνει τις αγεφύρωτες ιδεολογικές διαφορές δύο διαμετρικά αντίθετων χαρακτήρων. Αλλά και τη μοναξιά, τις ψευδαισθήσεις ή ακόμα και την ανάγκη για έναν καλύτερο κόσμο, που κρύβονται πίσω από τις «επιφανειακές» αντιδράσεις τους. Ο πλούσιος, αλαζονικός, ευάλωτος όμως πια, επιχειρηματίας Τομ Σάρτζεντ (Δημήτρης Καταλειφός), μετά τον θάνατο της γυναίκας του, επισκέπτεται, τρία χρόνια μετά τον χωρισμό τους, την πρώην ερωμένη του Κύρα (Λουκία Μιχαλοπούλου), ελπίζοντας να βρει καταφύγιο στην αγκαλιά της. Ωστόσο βρίσκεται μπροστά σε μια γυναίκα που έχει πια ανακαλύψει έναν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης, αλλάζοντας τελείως πορεία ζωής καθώς διδάσκει «δύσκολα» παιδιά σε ένα σχολείο της υποβαθμισμένης περιοχής του Ιστ Εντ. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς, και ενώ η μακαρονάδα σιγοβράζει στην κουζίνα του φτωχικού διαμερίσματός της (λειτουργικό το σκηνικό της Αθανασίας Σμαραγδή), οι δύο αντι-ήρωες μέσα από λεκτικούς διαξιφισμούς προσπαθούν να διαπιστώσουν τι απέμεινε από την ερωτική τους παρτίδα, ποιες είναι οι τωρινές τους πεποιθήσεις και αν υπάρχει κάτι που να τους συνδέει αυτή τη στιγμή. Η ρεαλιστική σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη σκιαγραφεί λεπτομερώς και με οξυδέρκεια τους χαρακτήρες του έργου, διεισδύοντας στις κρυμμένες πτυχές τους, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει τα πολιτικοκοινωνικά μηνύματα του συγγραφέα. Ο Δημήτρης Καταλειφός ερμηνεύει πειστικά τον κυνικό, ναρκισσευόμενο άντρα που στο τέλος, επισφαλής πια, έρχεται αντιμέτωπος με την απόρριψη. Η Λουκία Μιχαλοπούλου, χωρίς τίποτα το περιττό, δίνει το απόσταγμα του ρόλου μιας ώριμης γυναίκας, η οποία έχει χαράξει έναν δύσβατο δρόμο, που της προσφέρει όμως ψυχική πληρότητα. Ο Μιχάλης Πανάδης παρέδωσε μια στέρεη ερμηνεία ως δεκαοχτάχρονος γιος του Τομ που προσπαθεί να επέμβει στη ζωή του ζευγαριού.