Όταν η γλυπτική υμνεί και αναδεικνύει τον έρωτα

Ο Δημήτρης Βλάσσης μιλά για το πώς η τέχνη ωριμάζει κάποιον

έργα της έκθεσης και για τον ρόλο της τέχνης.

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης των έργων της έκθεσης;

«Η ίδια η ερωτική πράξη, που απέναντι στην “ουσία” της στέκω πάντα εκστατικός. Και ενώ κατά κόρον “αναφέρεται” στον κινηματογράφο, νομίζω πως πρέπει να έχει την αναγωγή της και στις εικαστικές τέχνες».

Με ποιον τρόπο προσεγγίζετε τον έρωτα σε αυτά τα γλυπτά σας; «Όπως ο κινηματογράφος χρησιμοποιεί φώτα ή την οπτική γωνία με το πλάνο, ή τη μουσική, ή μία λεπτομέρεια, για να “συνθέσει” την ερωτική κατάσταση που θέλει να προβάλει, η γλυπτική -σαν τέχνη εκτεθειμένη στην περίοπτη θέαση και τον φυσικό φωτισμό- προσεγγίζει αυτήν τη “σύνθεση” αφαιρετικά».

Πώς λειτουργεί η αφαίρεση στην έκφραση - εικαστική απόδοση μιας ιδέας;

«Λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο που ένα κείμενο δίνει τον “χώρο” στη φαντασία του αναγνώστη να το συμπληρώσει και να του δώσει την ολοκληρωμένη μορφή που ο ίδιος ο αναγνώστης χαίρεται. Γι’ αυτό και η εκτίμηση ενός έργου τέχνης ποικίλλει από θεατή σε θεατή, αναλόγως της παιδείας του, της διαθέσεώς του, των εμπειριών του κ.λπ., κ.λπ.».

Εκτός από καταφύγιο, τι μπορεί να προσφέρει η τέχνη στη δύσκολη εποχή που διανύουμε; «Το καταφύγιο είναι ατομική έννοια. Ο καθένας έχει το δικό του. Η θέαση, όμως, ενός έργου τέχνης από “άτομο” - μέρος συνόλου χαρίζει ομαδική ψυχική ευφορία. Ας πάρουμε το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα: μία αξιόλογη θεατρική παράσταση. Το κοινό συν - κινείται. Οι θεατές βγαίνουν με άλλη διάθεση. Και κυρίως -θα το έχετε παρατηρήσειεξαιρετικά ευγενείς. Που σημαίνει πως πνίγουν τον εγωισμό τους και φέρονται σαν μέλη συνόλου. Με δυο λόγια, η τέχνη σε ωριμάζει. Γιατί σου δίνει κέντρισμα για σκέψη και προβληματισμό πάνω στο “ωραίο” και το “καλό”. Και ένας τέτοιος προβληματισμός είναι πολιτισμός».