2,7% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες
Η Ε.Ε. θα καταφέρει να βελτιώσει τις οικονομικές δομές ή θα προχωρήσει σε μια διαίρεση Βορρά - Νότου;
«Φοβικό και ως εκ τούτου αναποτελεσματικό» χαρακτήρισε τον τρόπο με τον οποίο επιχειρήθηκε η επίλυση θεμελιακών διαρθρωτικών προβλημάτων στην περιφέρεια της Ευρώπης στο πρόσφατο παρελθόν ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργος Καββαθάς, σε ομιλία του στη δημόσια ακρόαση της ΕΟΚΕ στη Ρόδο με θέμα τη «Βελτίωση της αποτελεσματικότητας των πολιτικών της Ε.Ε. υπέρ των μμε».
«Η αναβάθμιση του ρόλου των μμε στο ευρωπαϊκό οικονομικό γίγνεσθαι αποτελεί ένα θεμελιακό διακηρυγμένο στόχο της Ευρώπης, αλλά δεν επαρκεί για τη δημιουργία ενός βιώσιμου διαφοροποιημένου παραγωγικού μοντέλου» ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, για να συμπληρώσει ότι ενώ «οι κοινωνικοί εταίροι και οι φορείς εκπροσώπησής τους, όπως η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, έθεταν πάντα στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων την ανάγκη να υπερβούμε την κρίση με ένα μίγμα πολιτικών που θα συνδύαζε οικονομική δυναμική και κοινωνική ισορροπία, κάτι τέτοιο δεν κατέστη εφικτό, είτε λόγω δομημένων συμφερόντων, είτε λόγω ανισορροπιών στην οικονομική ισχύ και πολιτική εκπροσώπηση της κάθε χώρας, και ιδιαίτερα της περιφέρειας».
«Από το 2008 έως σήμερα, παγιώνεται η εικόνα επιδείνωσης των βασικών οικονομικών δεικτών στις χώρες του Νότου, ενώ αντίστοιχα θετικές είναι οι επιπτώσεις στις επιχειρήσεις των χωρών του Βορρά» σημείωσε ο κ. Καββαθάς, ενώ εξέφρασε το ερώτημα για το εάν τελικά η Ε.Ε. θα καταφέρει να βελτιώσει τις οικονομικές δομές, οδεύοντας σε μια οικονομία υψηλής εξειδίκευσης ή θα προχωρήσει σε μια συντεταγμένη διαίρεση Βορρά - Νότου.
«Η άγνοια ή η αδιαφορία έναντι των περιφερειακών ιδιαιτεροτήτων έχει οδηγήσει μεγάλο μέρος των Ευρωπαίων πολιτών στο να αμφισβητούν την ευρωπαϊκή κοινή πορεία. Και σήμερα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ενιαία αγορά, χωρίς ενιαία πολιτική άμυνας, ενίσχυση των ακριτικών χωρών κ.λπ. είναι μια κενή υπόθεση» υπογράμμισε ο κ. Καββαθάς, καθώς δεν παρέλειψε την αναφορά στα ακόλουθα: «Η νοτιοανατολική Μεσόγειος αποτελεί το θέατρο σήμερα των πιο βαθέων συγκρούσεων και μετασχηματισμών μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ. Οι εθνικισμοί μετατρέπονται σε επιθετικές πολιτικές, ενώ οι κανόνες καλής γειτονίας και διπλωματίας μπαίνουν στο περιθώριο. Ο συνδυασμός μεταναστευτικών / προσφυγικών ροών και στρατιωτικών επιχειρήσεων διαμορφώνει ένα εκρηκτικό μίγμα που επηρεάζει σημαντικά τις κοινωνίες και τις χώρες που επωμίζονται αυτό το βάρος. Είναι επόμενο ότι αν δεν ληφθούν διασφαλίσεις σε ανώτατο ευρωπαϊκό επίπεδο για την ομαλοποίηση της κατάστασης και την εγγύηση των ευρωπαϊκών συνόρων, θα είναι σαν ανέκδοτο να συζητούμε για “πρωτογενή πλεονάσματα”, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος. Πώς άλλωστε δύναται μια χώρα να ορθοποδήσει οικονομικά και να περάσει σε αναπτυξιακή τροχιά όταν δαπανά το 2,7% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες (2η χώρα στο ΝΑΤΟ), και όταν οι γείτονες της φέρονται να χρησιμοποιούν ευρωπαϊκά κονδύλια για τον εκσυγχρονισμού του εξοπλισμού τους και την επέκταση των στρατιωτικών τους επιχειρήσεων; Πώς άλλωστε να ανταγωνιστεί μια επιχείρηση στη νησιωτική Ελλάδα μια αντίστοιχη στη Μεσόγειο ή στην κεντρική Ευρώπη όταν υφίσταται τους υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές στην Ευρώπη (σε άμεσους και έμμεσους φόρους);»