Δεν είναι για τα λεφτά
Τα χρήματα γίνονται συχνά αιτία ενδοοικογενειακών συγκρούσεων. Και η οικογένεια της Ε.Ε. δεν αποτελεί εξαίρεση. Το σχέδιο της Κομισιόν για τον προϋπολογισμό δέχθηκε πυρά και έθεσε τα 27 κράτη-μέλη, που ετοιμάζονται για τη ζωή μετά το Brexit, σε θέση μάχης. Οι συγκρούσεις για τον κοινοτικό προϋπολογισμό δεν είναι νέο φαινόμενο. Ενώ, όμως, παραδοσιακά έφερναν σε αντιπαράθεση τους καθαρούς πληρωτές, που μάχονταν να τον κρατήσουν ακόμη και κάτω του 1% του ΑΕΠ, με τους καθαρούς δικαιούχους ή τους μεγάλους ωφελημένους της ΚΑΠ με τους υπολοίπους, σήμερα -χωρίς να λείπουν τα παραπάνω στρατόπεδα- βαθαίνει ένα νέο ρήγμα. Αυτό ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση.
H Πολωνία και η Ουγγαρία λένε ότι στοχοποιούνται. Πράγματι, η πρόταση να συνδεθεί η κατανομή των πόρων με τον σεβασμό του Κράτους Δικαίου, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ένωσης, δείχνει με βεβαιότητα τη Βαρσοβία -κατά της οποίας η Κομισιόν πρότεινε τον περασμένο Δεκέμβριο την ενεργοποίηση του άρθρου 7- και τον -κατά δήλωσή του- οπαδό της «ανελεύθερης Δημοκρατίας» Βίκτορ Όρμπαν.
Τον τελευταίο μήνα διέρρεαν άλλωστε συνεχώς πληροφορίες που ήθελαν τις Βρυξέλλες να επιδιώκουν την «τιμωρία» όσων χωρών δεν έδειξαν αλληλεγγύη στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης (Πολωνία και Ουγγαρία έχουν και εδώ περίοπτη θέση) και την επιβράβευση εκείνων που σήκωσαν το μεγάλο βάρος (Ελλάδα - Ιταλία). Είναι σαφές ότι το ρήγμα αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το Κράτος Δικαίου, τη διάκριση των εξουσιών ή την κατανομή των πόρων. Είναι πάνω από όλα μία σύγκρουση για τον καθορισμό της ευρωπαϊκής ταυτότητας και τα όρια της εθνικής κυριαρχίας. Οι κυβερνήσεις Πολωνίας και Ουγγαρίας θεωρούν ότι στην Ευρώπη δεν χωρούν οι μουσουλμάνοι. «Θεωρούμε ότι οι Πολωνοί και οι Ούγγροι έχουν μια κοινή διαδρομή, έναν κοινό αγώνα: να οικοδομήσουν και να υπερασπιστούν την πατρίδα έτσι όπως τη θέλουμε... χριστιανική και με εθνικές αξίες» τόνισε ο Όρμπαν στις αρχές Απριλίου, παραμονές εκλογών, στις οποίες επανεξελέγη θριαμβευτικά. Οι ηγέτες των δύο χωρών ορθώνουν τείχη προστασίας του «εθνικού χαρακτήρα». Και πιστεύουν ότι ως εκλεγμένοι άρχοντες ευρείας αποδοχής έχουν τη νομιμοποίηση να πουν «όχι» στα σχέδια των Βρυξελλών, «επιστρέφοντάς» τους τις αιτιάσεις περί δημοκρατικού ελλείμματος. Το νέο ρήγμα είναι πιο επικίνδυνο από το παλαιότερο Βορρά - Νότου, γιατί έρχεται να αμφισβητήσει αρχές που μεταπολεμικά θεωρούνταν αυτονόητες. Και εγγυάται ότι η ενδοοικογενειακή μάχη για τα χρήματα δεν θα είναι η τελευταία ούτε η πιο σκληρή.