Η αλληλεπίδραση του χορού στη διαμόρφωση του σύγχρονου
Γιορτάζει δέκα χρόνια με εκδηλώσεις και δράσεις
Με πολλές εκδηλώσεις και δράσεις σε διάφορους χώρους της Αθήνας, το Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού Αθήνας, «ψυχή» του οποίου παραμένει από την πρώτη στιγμή της γέννησής του η καλλιτεχνική διευθύντρια Φρόσω Τρούσα, γιορτάζει τα δέκα του χρόνια, από σήμερα έως τις 27 Μαΐου, με ελεύθερη είσοδο.
Πώς και πού… χορεύει ο χορός σήμερα; Ποια είναι τα «σώματα» που διαγράφουν την κίνησή του και ποια τα κοινωνικά, πολιτιστικά και ιστορικά συμφραζόμενα, μέσα στα οποία τα σώματα αυτά αναδύονται; Είναι δυνατόν να αντιληφθούμε την κίνηση της ζωής μας σαν μια σειρά χορογραφικών αυτοσχεδιασμών; Σε αυτά τα ερωτήματα, τα οποία αναδεικνύουν τη θέση και τη σημασία του χορού στην πολύπλοκη συνδιαμόρφωση του «σύγχρονου», εστιάζει το φετινό φεστιβάλ.
Διανύοντας τη δέκατη χρονιά της, η διοργάνωση επιβεβαιώνει την πίστη της στην ανοιχτή δυναμική του χορού, όπως αυτή εκφράζεται στη διαρκή αλληλεπίδρασή του με άλλες τέχνες και εκφράσεις. Συνεχίζει να δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον για την ανάδειξη νεοφυών δημιουργικών κατευθύνσεων και τον ουσιαστικό πειραματισμό πάνω στη γλώσσα του χορού, από πρωτοεμφανιζόμενους, αλλά και ώριμους χορογράφους. Διευρύνει τη συμμετοχή των Ελλήνων δημιουργών στον παγκόσμιο διάλογο για τον χορό, με την ένταξή τους σε διεθνή δίκτυα και την πρόσκληση επαγγελματιών και ειδικών του χορού από όλο τον κόσμο. Ενισχύει την παρουσία του χορού στη δημόσια σφαίρα και προτείνει νέους τρόπους κατανόησης και απόλαυσης της κίνησης.
Το φετινό Φεστιβάλ εγκαινιάζει τον θεσμό των ανοιχτών διαλογικών συναντήσεων ανάμεσα σε δημιουργούς και κοινό. Οι χορογράφοι Alexandra Waierstall, Λίντα Καπετανέα, Ερμίρα Γκόρο και Πατρίσια Απέργη συνομιλούν με το κοινό και αποκαλύπτουν τη σύνθετη «πρώτη ύλη» του χορογραφικού τους έργου, με αφορμή ένα σώμα επιλεγμένων ταινιών και με άξονα τις επιρροές και τους προβληματισμούς που διαμορφώνουν την προσωπική τους δημιουργική διαδικασία. Νέοι δημιουργοί έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν το έργο τους και την ιδιαίτερη κινητική τους γλώσσα, να δοκιμάσουν τις ιδέες τους και να αποκτήσουν πολύτιμη εμπειρία πεδίου σε επαφή με ένα ευρύ διεθνές κοινό, στην καθιερωμένη ενότητα του φεστιβάλ, η οποία δίνει βήμα σε νέους και ανερχόμενους χορογράφους.
Σε μια πρωτότυπη συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων, το φεστιβάλ ερευνά, με νέα site - specific έργα των Γιάννη Μανταφούνη και Στέλιου Τσάτσου, τα ρευστά όρια ανάμεσα στον χορό και την performance, τις αλληλεξαρτώμενες κινήσεις θεατών και καλλιτεχνών και την εξέλιξη των κινήσεων αυτών σε σχέση με το ίδιο το σώμα του μουσείου-οργανισμού στις πραγματικές και συμβολικές διαστάσεις του.
Στον πυρήνα της διοργάνωσης βρίσκονται εννέα παραστάσεις νέων έργων σύγχρονου χορού, πέντε από τα οποία παρουσιάζονται σε παγκόσμια πρεμιέρα. Τα έργα αυτά καλύπτουν ένα ευρύ εκφραστικό τόξο, με σημείο αιχμής τον τρόπο σκέψης και εργασίας γυναικών δημιουργών. Θα παρουσιαστούν έργα των Μαργαρίτας Τρίκκα, Alexandra Waierstall, Λίντας Καπετανέα - Rootless Root & Edivaldo Ernesto, Αναστασίας Βαλσαμάκη, Po - Cheng Tsai, Ερμίρα Γκόρο, Jesus Rubio Gamo και Πατρίσιας Απέργη. Πριν από την έναρξη των παραστάσεων, η συνθήκη του σκηνικού χώρου τίθεται υπό αμφισβήτηση με μια λούπα χορευτικών συμβάντων, που εκτυλίσσεται στα όρια εσωτερικού και εξωτερικού, προγραμματισμένου και τυχαίου, υπομνηματισμού και διατάραξης.
Το φεστιβάλ βγαίνει στον δρόμο, στο Θησείο, με όχημα το έργο «Project 1: Alien Express» των δύο νέων Σλοβένων δημιουργών Zigan Krajncan και Gasper Kunsek, και επιχειρεί εντός του ανήσυχου αστικού πεδίου, όπου, στα χρόνια της κρίσης, εμφανίστηκαν καινοφανείς κοινοτικοί σχηματισμοί και αναδιαρθρώθηκαν τα μη κανονιστικά χαρακτηριστικά εξωστρέφειας της ελληνικής κουλτούρας. Η παιδαγωγική της κίνησης αποτελεί καίρια φροντίδα του φεστιβάλ και, με σκοπό να ενισχύσει τη γνώση επαγγελματιών και μη για τις εξελίξεις των χορευτικών τεχνικών, για τα στοιχεία που συνθέτουν τη γλώσσα του χορού, τα εννοιολογικά και παραστατικά ιδιώματά της, οργανώνει μια σειρά σεμιναρίων με τη μορφή workshops, υπό την καθοδήγηση των εισηγητών-συντονιστών Paul Blackman, Bush Hartshorn και I Han Huang της ομάδας B. Dance από την Ταϊβάν. Επιδιώκοντας να προσεγγίσει την προβληματική της «αναμετάδοσης» σε σχέση με τον χορό, και έτσι να ανοίξει τη συζήτηση για τη σημασία της παρουσίας, την οικονομία της εμπειρίας στα χρόνια του διαδικτύου και την πολιτική της προσβασιμότητας, το φεστιβάλ εγκαινιάζει την πρακτική της ζωντανής μετάδοσης (live streaming) ορισμένων παραστάσεων, σε μεγάλες οθόνες στο κέντρο της πόλης, αλλά και στο διαδίκτυο.