Του Α.Δ. Παπαγιαννίδη
Κανονικά το κέντρο της σκηνής θα 'πρεπε να καταλάβουν τώρα, για αρκετόν καιρό, οι εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα των stress tests των ελληνικών συστημικών τραπεζών. Θα μας επιτραπεί να συστήσουμε να αφεθεί ο αφρός να κατακαθίσει, αναμένεται και η κυρία Νοuy «να τα συζητήσει με τις διοικήσεις και την ΤτΕ» (βέβαια παράξενο το κλίμα με την αποχώρηση Φραγκιαδάκη από την Εθνική, μόλις παραμονή της ανακοίνωσης).
Πάντως οι διευκρινιστικές Q&A της ΕΚΤ έμπλεξαν μάλλον παρά ξεκαθάρισαν τον ορίζοντα. Οι εποικοδομητικοί κράτησαν ότι -ακόμη και με το δυσμενές σενάριο- καμιά από τις συστημικές δεν εμφανίζει κεφαλαιακό κενό (πιο άνετη η Alpha, σχεδόν «σύριζα» περνάει η Πειραιώς), και ότι «αν χρειαστούν αυξήσεις κεφαλαίου, θα είναι γι’ αργότερα υπό καλύτερες συνθήκες». Οι πιο κυνικοί «διαβάζουν» ότι τίποτε δεν ήταν δεσμευτικό σ’ αυτό το γύμνασμα, αν και εκείνα τα 15,5 δισ. ευρώ που «θα έλλειπαν» αν υλοποιείτο το δυσμενές σενάριο, σαν κάτι μας θυμίζουν! Τι; Τα 25 δισ. που είχαν κρατηθεί για τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών από το τρέχον πρόγραμμα, ενώ σκάρτα πέντε χρησιμοποιήθηκαν.
Οπότε… προτείνουμε προσώρας αλλαγή θέματος. Δείτε: Μια περίεργη αίσθηση αφήνει πίσω της αρθρογραφία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη (σαββατιάτικη) «Εφημερίδα των Συντακτών».
Πέρα από το μαχητικό ύφος, την υπεράσπιση του ιδεολογήματος της «καθαρής εξόδου» και τη διεκδίκηση της (αξιόπιστης για τις αγορές, όπως ζητείται όχι μόνον από το ΔΝΤ αλλά και την ΕΚΤ κατά τα άλλα…) ρύθμισης του ελληνικού χρέους από μέρους των Ευρωπαίων, ως στοιχείου μιας «συγκεκριμένης και συνεκτικής στρατηγικής» της χώρας που θα συνδυάζεται με «αυτόνομο σχεδιασμό της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής», ένα νομιμοποιείται να επισημάνει κανείς.
Ένα στοιχείο που αποτελεί τομή στη μέχρι σήμερα προέχουσα τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικής παρουσίας. Τη «μετακίνηση, εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και των δεδομένων περιορισμών του, […] στο αριστερό άκρο». Ενώ ταυτόχρονα, πάντα κατά τον Αλ. Τσίπρα «θα δίνουμε τη μάχη με τις προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη για τη διεύρυνση [αυτού] του τελευταίου».
Ας σημειώσει ο αναγνώστης τη ratio αυτής της τοποθέτησης Τσίπρα, όπως επιχείρησε να προσδιορίσει την κεντρική διαχωριστική γραμμή της προεκλογικής περιόδου. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση […] αποτελεί σήμερα το πιο πρόσφορο πεδίο της πάλης, ταξικής και πολιτικής. Σ’ αυτό το πλαίσιο οφείλουμε να χαράξουμε την πολιτική μας, αν θέλουμε να έχουμε νίκες […] και όχι διαρκείς και ηρωικές ήττες».
Θυμηθείτε και τη -σταθερή- θέση, εκφρασμένη προς ΔΝΤ/Λαγκάρντ αλλά και ενώπιον Eurogroup, ότι η διευθέτηση του χρέους θα πρέπει να έχει στηθεί όρθια πριν από την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, αλλιώς τα (αποφασισμένα) μέτρα για μετά-το-Μνημόνιο «δεν θα υλοποιηθούν».
Πάμε τώρα κάπου αλλού, εντελώς αλλού! Κεντρική επιλογή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μάλιστα του Κυριάκου Μητσοτάκη λίγο προτού (στη Θεσσαλονίκη, αυτό) πει το «δεν θέλουμε απλώς να κερδίσουμε επειδή ο κόσμος έχει κουραστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ […] αλλά επειδή θα μας εμπιστεύεται» ήταν η διοργάνωση, την περασμένη βδομάδα (στην Αθήνα αυτό), εκδήλωσης με θεματική τη μάχη κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Εκεί, και διευρύνοντας τη συμμετοχή με ανθρώπους όπως ο Πάνος Τσακλόγου, ο Μητσοτάκης επέλεξε να παρουσιάσει ένα συνολικό κοινωνικό πρόγραμμα -με την καθιέρωση ευρύτερου Ελάχιστου Κοινωνικού Εισοδήματος, με κόστος 1 δισ. ευρώ (+35% σε σχέση με σήμερα) και με 800.000 δικαιούχους. Συν, ελαστικοποίηση των κριτηρίων για πρόσβαση στο επίδομα ανεργίας (που σήμερα καλύπτει στην Ελλάδα μόλις το 12% των ανέργων).
Βέβαια, αυτή η στροφή στο κοινωνικό δεν εκτόπισε ολωσδιόλου το αναμενόμενο «να προσφέρουμε στους πολίτες ευκαιρίες μέσα από ανάπτυξη» (στόχος ένα 4% μέχρι και το 2021, που θα μεταφραζόταν σε 600.000 νέες θέσεις εργασίες, πάντα κατά τον ίδιο). Πλην όμως η αναγωγή του κοινωνικού σε κεντρικό αρμό της συζήτησης δείχνει μιαν ενδιαφέρουσα στροφή. Που θυμίζει π.χ. το πώς η Ν.Δ. δυο φορές είχε στραφεί εναντίον επιλογών όπως του επιδόματος αλληλεγγύης, επιλογής ΣΥΡΙΖΑ, κατέληξε όμως να ψηφίσει στη Βουλή.
Άμα δει κανείς τις τοποθετήσεις Τσίπρα και Μητσοτάκη, τι διαπιστώνει; Σχεδόν… διασταύρωση θέσεων! Ευρωπαϊκή ματιά ο ένας, κοινωνική προτεραιότητα ο άλλος.
Α, ναι και, η συνάντηση για «Φτώχεια και Κοινωνικό Αποκλεισμό» έγινε στον πολυχώρο Αθηναΐς, όπου λίγο πριν από τις εκλογές του 2015 είχε οργανωθεί (με πρωτοβουλία Γεράσιμου Αρσένη/Λούκας Κατσέλη) η συνάντηση των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ με το διεθνές σύστημα, λίγο πριν από την ανάληψη των ευθυνών της εξουσίας… Άμα δει κανείς τις τοποθετήσεις Τσίπρα και Μητσοτάκη, τι διαπιστώνει; Σχεδόν... διασταύρωση θέσεων! Ευρωπαϊκή ματιά ο ένας, κοινωνική προτεραιότητα ο άλλος.