Του Aνδρέα Πετρουλάκη από την «Καθημερινή».

III Η αγορά της Αθήνας αναγκάστηκε να πληρώσει τους «δασμούς» που επέβαλε στις αγορές της περιφέρειας της Ευρωζώνης η ιταλική περίπτωση. Αυτή εκλήφθηκε από την επενδυτική κοινότητα ως πηγή παραγωγής αστάθειας στη ζώνη του κοινού νομίσματος. Οι δε σχέσεις στη σφαίρα του παγκόσμιου εμπορίου, μετά την επιβολή δασμών από τη διοίκηση Τραμπ, υπογραμμίζουν τη διόγκωση του προστατευτισμού που θα ανακύψει όταν θα αρχίσουν οι θιγόμενοι εταίροι τα αντίποινα. Οι αναλυτές των μεγάλων επενδυτικών οίκων εκτίμησαν και κατεύθυναν τους επενδυτές σε φυγή από το ρίσκο, σε πολλές αναδυόμενες οικονομίες. Πιστεύοντας ότι οι κεντρικές τράπεζες θα εντείνουν τις νομισματικές πολιτικές σύσφιγξης. Ήδη, τα «θύματα» στις αγορές νομισμάτων έχουν αυξηθεί, με τελευταίο το νόμισμα της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης.

Μια δυνατή

III υποτίμηση, όμως, προκαλεί δυσκολίες στην εξυπηρέτηση του χρέους τους, με αποτέλεσμα να υπάρχει ευαισθησία των κεφαλαιούχων, έναντι της σχέσης του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ. Αυτά καλό είναι να τα σκεφτούν εκείνοι που με άνεση υποστήριζαν πριν από λίγα χρόνια πως η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν η καταλληλότερη Όταν ένα όχημα κινείται κόντρα στο ρεύμα κυκλοφορίας, συμπεραίνουμε άνετα πως ο οδηγός βρίσκεται εκτός πραγματικότητας, από προσωπικό λάθος ή λόγω ψυχικής διαταραχής. Η ύπαρξη οικονομικών εκτιμήσεων, που συνήθως κινούνται παράλληλα με το κυβερνητικό αφήγημα, οι οποίες ωστόσο δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτή της πλειονότητας των οικονομολόγων, δεν χρειάζεται... ερμηνεία. Άνετα ωστόσο συμπεραίνουμε ότι φως στο τούνελ δεν υπάρχει, αν σκεφτούμε πάνω από τις αναλύσεις και τα τεχνάσματα μέσω των αριθμών, που αφορούν επιμέρους οικονομικά στοιχεία. Η κρίση επισήμως δηλώθηκε στις 30 Ιουνίου του 2010 με χρέος 336,8 δισ. ευρώ ή στο 147% του ΑΕΠ τότε. Τον φετινό Μάρτιο το χρέος της κεντρικής διοίκησης ξεπέρασε τα 343 δισ. ευρώ και αποτελεί το 180% του ΑΕΠ, που είναι περίπου 190 δισ. Συνεπώς, η ομπρέλα του ευρώ απέτρεψε την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Αλλά η Ευρωζώνη, για να μη μας πνίγει προστατεύοντάς μας διαρκώς, απαιτεί παραγωγικότητα και ανάπτυξη. Μαγικά από ηγέτες με τις παρέες τους δεν πιάνουν.

Iλύση μετά την άρνηση των αγορών δανεισμού να τροφοδοτούν την καταναλωτική φούσκα που κατάντησε η οικονομία μας. Εκείνο που σφράγισε την τάση της προηγούμενης εβδομάδας στο Χ.Α. ήταν ένα μήνυμα από τον κεντρικό οικονομολόγο της ΕΚΤ. Δηλώσεις του έκαναν τους αναλυτές να θεωρήσουν πως ήταν ώρα να βάλουν στα μοντέλα τους ενισχυμένη πιθανότητα νομισματικής σύσφιγξης και στην Ευρωζώνη. Κάτι που θα δυσκολέψει τον δανεισμό και φυσικά εκείνοι που ήδη έχουν δυσκολίες θα αποκτήσουν περισσότερες.

III

Όλα αυτά

συνέβησαν την ώρα που οι ελληνικές τράπεζες παρουσίασαν την εικόνα του ισολογισμού τους, όπου φάνηκε η δυσκολία αύξησης των εσόδων τους από τις κλασικές τραπεζικές δραστηριότητες. Έτσι, από ραχοκοκαλιά της πρόσφατης ανόδου από τα χαμηλά έτους, έγιναν οδηγός σε μια διόρθωση με διάρκεια τριών πτωτικών συνεδριάσεων στη σειρά. Ωστόσο, σε αυτό το ξεπούλημα θέσεων, εκτός από τις τράπεζες, στο επίκεντρο βρέθηκαν ΒΙΟ, ΔΕΗ με εβδομαδιαίες απώλειες πάνω από 5%, αλλά και οι ΓΕΚΤΕΡΝΑ, ΕΧΑΕ, ΣΑΡ και ΟΤΕ με πτώση από 3% και πάνω. Συνεπώς δεν είναι μόνο οι προσδοκίες για τη στάση της ΕΚΤ που προκάλεσαν

III Η αγορά, ωστόσο, είχε και μια λαμπρή όψη. Τη σχημάτισε μια ομάδα από τις μετοχές που ενδιαφέρουν τους θεσμικούς (blue chip) με θετικές επιδόσεις στο πενθήμερο της αυξημένης μεταβλητότητας. Εκτιμούμε πως μερικές από αυτές, θα σχηματίσουν τον σκληρό πυρήνα του αντιτραπεζικού μπλοκ. Ήτοι των μετοχών που θα αντισταθμίζουν την επίδραση των πιέσεων στις ΑΛΦΑ, ΕΤΕ, ΕΥΡΩΒ και ΠΕΙΡ στην τιμή των βασικών δεικτών. Αναφερόμαστε στις ΤΙΤΚ, με εβδομαδιαία άνοδο 3,89%, ΜΟΗ, ΜΠΕΛΑ και ΟΠΑΠ (πάνω από +2%), ενώ ΛΑΜΔΑ, ΜΥΤΙΛ, ΤΕΝΕΡΓ, ΑΡΑΙΓ ενισχύθηκαν από 1,3% και πάνω. Οι ΕΕΕ (+0,48%) και ΕΛΠΕ (+0,27%) κατάφεραν να μη χάσουν. Προσδεθείτε, εβδομάδα αναταράξεων λόγω κεντρικών τραπεζών.