Επικίνδυνη παραξενιά

Όταν η παγκόσμια ανάπτυξη είναι δυνατή, τότε οι τιμές των πρώτων υλών κινούνται ψηλότερα. Οι περισσότερες δε αποτιμώνται σε δολάρια. Όταν οι παραγωγοί πρώτων υλών εισπράττουν περισσότερα δολάρια επιλέγουν, ένα μέρος απ’ αυτά, να τα μετσχηματίσουν σε ευρώ ή γιεν, για να επιμερίσουν τον νομισματικό κίνδυνο. Αντίστοιχα όταν η ανάπτυξη επιβραδύνεται, μειώνονται οι τιμές των commodities μειώνοντας και τα διαθέσιμα από τους παραγωγούς δολάρια προς μετασχηματισμό σε άλλα νομίσματα. Συνεπώς το παγκόσμιο κεφάλαιο που διοχετεύεται στις αναδυόμενες οικονομίες όταν η παγκόσμια οικονομία ανθεί, σε φάση που τα επιτόκια αυτών των χωρών παρουσιάζουν μεγαλύτερες αποδόσεις, μπορεί εύκολα, αν αρχίσουν να αυξάνονται τα επιτόκια των ΗΠΑ σχετικά πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο κόσμο, να μετασχηματιστεί σε εκροές, αφού παράλληλα το δολάριο ισχυροποιείται.

Η πρόσφατη άνοδος του δολαρίου αποδίδεται στις πολιτικές προστατευτισμού της διοίκησης Τραμπ αν και συνέβαλε επίσης σημαντικά η συνειδητοποίηση, από την πλευρά των διαχειριστών, πως η Federal Reserve θα συνεχίσει την άνοδο των επιτοκίων και τη μείωση των φουσκωμένων από τα QE ισολογισμών της. Την ίδια περίοδο που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η BoJ της Ιαπωνίας είναι ακόμα υποχρεωμένες να συνεχίζουν τις πολιτικές χαλάρωσης. Με άλλα λόγια όλες οι Κεντρικές Τράπεζες μπήκαν στη χαλάρωση, αλλά δεν αντέδρασαν το ίδιο αποτελεσματικά οι υποκείμενες οικονομίες και τώρα ίσως είναι η ώρα που θα στοιχίσει στην παγκόσμια ανάπτυξη αυτή η διαφοροποίηση.