Ο κήπος των ονείρων μέσα από τον χρόνο
Η σκηνοθέτις και ηθοποιός Άννα Κοκκίνου μιλά στη «Ν»
τα όρια της πραγματικότητας προς το όνειρο και τη φαντασία, στην πλευρά αυτή του εαυτού μας και της ζωής, στην οποία δεν δίνουμε μεγάλη βάση, χάριν της πραγματικότητας, της ανάγκης και της χρησιμότητας. Πρόκειται για το ποιητικό και ονειρικό κομμάτι της ζωής, το οποίο είναι απολύτως υπαρκτό και απτό. Η λειτουργία της ζωής είναι ποιητική. Όλα γύρω μας είναι ποιητικά. Εμείς μόνο λειτουργούμε σαν πλάσματα που πρέπει να κάνουμε μόνο “χρήσιμα” πράγματα και να έχουμε συγκεκριμένα υλικά οφέλη από αυτά».
Πού οδηγούν τον θεατή οι ηθοποιοί του έργου;
«Στον κήπο! Σε αυτή την πλευρά της ζωής που σας έλεγα πριν. Αυτό γίνεται μέσα από μία ρωγμή στον χρόνο. Αυτή η αναζήτηση μπορεί να γίνει μόνο μέσα στον χρόνο. Πρέπει κανείς να πάει πίσω. Και όπως λέει και ο Έλιοτ: “Ο χρόνος ο παρών κι ο παρελθών χρόνος ίσως κι οι δυο να ‘ναι παρόντες στον μέλλοντα χρόνο, κι ο παρελθών χρόνος να κλείνει μέσα του τον μέλλοντα”. Το παρελθόν σε οδηγεί στο μέλλον. Για να ανακαλύψεις το μέλλον, πρέπει να ανακαλύψεις το παρελθόν». Ποια είναι τα συναισθήματά σας για τη σημερινή Ελλάδα;
«Τι να πω… Δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα φτάναμε σε αυτό το κατώτατο ηθικό σημείο. Έχουν χαθεί όλες αυτές οι ιδιότητες που συνέθεταν την ταυτότητά μας. Έχει επικρατήσει η αρνητική, η κακή πλευρά. Εμείς ευθυνόμαστε γι’ αυτό, και είναι μια τιμωρία που υφιστάμεθα».
Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση; «Πρέπει ο καθένας μόνος του να μπορέσει να καλλιεργήσει τον εαυτό του, να υπερβεί τον εαυτό του, για να μπορέσει να σταθεί απέναντι σε όλο αυτό που συμβαίνει. Η καλλιέργεια και η παιδεία είναι τα πιο βασικά. Μου έλεγαν πρόσφατα ότι στο Βέλγιο έγινε μία διαδήλωση μαθητών, επειδή τους έκοψαν από το σχολείο τα Αρχαία Ελληνικά!». Βλέπετε κάτι ελπιδοφόρο στον ορίζοντα;
«Πρέπει να σας πω ότι εγώ είμαι αγωνιστικός άνθρωπος. Η αγωνιστικότητα δεν μπορεί να μην εμπεριέχει την αισιοδοξία. Από την άλλη, η λέξη “αισιοδοξία”, σήμερα, μπάζει από παντού. Πρέπει να αγωνίζεται κανείς, αλλά να πω πως ένα από τα πράγματα που με έχουν επηρεάσει καταλυτικά είναι η καταστροφή του πλανήτη. Αυτό δεν ξέρω να το διαχειριστώ».