Στον σωστό δρόμο, αλλά με αδυναμίες η στρατηγική ανάπτυξης της χώρας
Ειδική μελέτη αναλύει τα σχέδια της κυβέρνησης για την επόμενη μέρα - Αποτελούν πρόοδο σε σύγκριση με παλιότερα
Ομετασχηματισμός της παραγωγικής βάσης και η διασφάλιση της μακροχρόνιας δυναμικής της φορολογητέας ύλης και των δημοσίων εσόδων απαιτούν ορατή και φιλοεπενδυτική αλλαγή του μίγματος της φορολογικής πολιτικής.
Έτσι, θα καταστεί πράγματι ρεαλιστική η επίτευξη των στόχων που θέτει ενδεικτικά ο πρόσφατος μεσοπρόθεσμος δημοσιονομικός σχεδιασμός. Αυτό τονίζει ο ΣΕΒ σε ειδική μελέτη του για τη Στρατηγική Ανάπτυξης που εκπόνησε η κυβέρνηση για τη χώρα και η οποία, σύμφωνα με τους αναλυτές, σηματοδοτεί μια πρόοδο σε σύγκριση με παλιότερα, συχνά συνοπτικά και μη ολοκληρωμένα, σχέδια ανάπτυξης που έχουν δημοσιοποιηθεί από την έναρξη των προγραμμάτων προσαρμογής.
Γίνεται παραδεκτό, βεβαίως, πως αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αδυναμίες. Όπως διευκρινίζεται, αρμοδίως, ναι μεν αγγίζει ή περιλαμβάνει σημαντικά θέματα για την οικονομία και τις επιχειρήσεις, αλλά για πολλά από αυτά είτε οι δράσεις που περιλαμβάνονται δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που υπάρχουν σε οικονομικά χρήσιμο χρόνο είτε, σε άλλες περιπτώσεις, αυτές προτείνονται σε συνέχεια μιας αξιολόγησης της υφιστάμενης κατάστασης που είναι εξιδανικευμένη σε σχέση με την πραγματικότητα.
Υπάρχει θέληση, ζητείται τρόπος
Ειδικότερα, σημειώνεται πως στο κεφάλαιο που αφορά το φορολογικό καθεστώς το σχέδιο θέτει ως στόχους τη σταδιακή μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για την εργασία, καθώς και την καθιέρωση σταθερού φορολογικού καθεστώτος για την ενίσχυση των ξένων και των εγχώριων επενδύσεων. Η υποστήριξη και τεκμηρίωση, όμως, του τρόπου υλοποίησης των δύο παραπάνω στόχων με συγκεκριμένα μέτρα δεν προκύπτει από το κείμενο. Κυρίως, όμως, προσθέτει ο ΣΕΒ, η προοπτική εκλογίκευσης των φορολογικών υπερβολών δεν αντιμετωπίζεται ως κρίσιμη και επείγουσα προϋπόθεση εδραίωσης της ανάπτυξης και της ανάκαμψης της αγοράς εργασίας.
Ασάφειες για τη μεταποίηση
Σύμφωνα με το special report του Συνδέσμου, «η ανάγκη επαναβιομηχάνισης της οικονομίας και αύξησης του μεριδίου της μεταποίησης στο 12% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 παραμένει εκτός προτεραιότητας στο εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο. Οι προτάσεις αναβάθμισης της μεταποίησης παραμένουν ασαφείς και ανεπαρκείς, χωρίς στόχευση και ισχυρή πολιτική δέσμευση. Ως συνέπεια, η βιομηχανία / μεταποίηση εξακολουθεί να μην είναι κεντρικός αναπτυξιακός βραχίονας, αν και έχει τα μεγαλύτερα πολλαπλασιαστικά οφέλη για το σύνολο της οικονομίας, την απασχόληση και τα δημόσια έσοδα».
Κατά τον ΣΕΒ, οι αδυναμίες αυτές εντοπίζονται και στις ενότητες που ασχολούνται με τη δημόσια διοίκηση ειδικά όταν έχει απέναντί της μια επιχείρηση, τις δράσεις για την αντιμετώπιση της διαφθοράς, τη βιώσιμη ανάπτυξη, τις ενεργειακές υποδομές, τη βιώσιμη εκμετάλλευση / εξερεύνηση ορυκτών πρώτων υλών και ενεργειακών ορυκτών, τα ζητήματα εξωστρέφειας και της νεοφυούς και καινοτόμου επιχειρηματικότητας, μεταξύ άλλων. Τα ίδια ισχύουν για τις προτάσεις που άπτονται της αποκατάστασης της πρόσβασης του ιδιωτικού τομέα σε χρηματοδότηση με όρους συγκρίσιμους με την έννοια της Ενιαίας Αγοράς, αλλά και για τις παρεμβάσεις στο προ πτωχευτικό και πτωχευτικό δίκαιο.
Σημειώνεται ότι με παρεμβάσεις του μέσω δελτίων και συνεδρίων ο ΣΕΒ έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για όλα αυτά τα θέματα. Απουσιάζει επίσης, λένε οι συντάκτες της ειδικής μελέτης, μια ανάλυση των λόγων για τους οποίους οι ελληνικές επιχειρήσεις μένουν μικρές και μια συγκροτημένη δέσμη προτάσεων για τις δυνητικές διαδρομές μεγέθυνσης που μπορούν να ακολουθήσουν οι ελληνικές μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις. Και σχετικά με αυτό το θέμα ο ΣΕΒ έχει καταθέσει μέσω του συνεδρίου για τις μμε (21/2/2018), αλλά και του Επενδυτικού Συνεδρίου (23-24/4/2018) συγκεκριμένες προτάσεις, που περιλαμβάνουν την προώθηση Συμφώνου για τη Μεγέθυνση των μμε και την ένταξή τους σε διεθνείς αλυσίδες αξίας (με στόχους τη δημιουργία 8.000 επιπλέον μμε μέχρι το 2025, 10% βελτίωση της παραγωγικότητας των μμε και 400 νέες μμε ειδικά στη μεταποίηση).
Η Ελλάδα που παράγει
Τέλος, σε ό,τι αφορά το κρίσιμο, ειδικά για την «Ελλάδα που παράγει», τρίπτυχο «περιβαλλοντική αδειοδότηση - αδειοδότηση - ελεγκτικοί μηχανισμοί» και τα αναπόφευκτα συνδεδεμένα ζητήματα χωρικού σχεδιασμού, εκτιμάται πως δεν αξιολογείται ο κομβικός ρόλος των αδυναμιών του περιελθόντος, αλλά και του παρόντος, στην αποβιομηχάνιση
της χώρας. Αντίστοιχα, δεν αξιολογείται η κρισιμότητα του χρόνου σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των αδυναμιών που διατηρεί το σύστημα, ώστε να έχει η ελληνική παραγωγική βάση τη δυνατότητα ανάκαμψης μέσα σε οικονομικά και κοινωνικά εύλογο και σύντομο χρόνο. Υπό την έννοια αυτή, παρότι πολλές δράσεις των προηγουμένων ετών, αλλά και πρόσφατων νομοθετικών πρωτοβουλιών κινούνται επί της αρχής στην ορθή κατεύθυνση, αποτυγχάνουν να απαντήσουν στα κρίσιμα για την ελληνική παραγωγή πρακτικά ζητήματα που ανακύπτουν σήμερα, καταλήγει ο ΣΕΒ.