Από το σχέδιο Μανχάταν στο σχέδιο Ευρώπη
«Υπάρχει πολύς χώρος για όσους δουλεύουν σκληρά, αλλά για ορισμένα “άλματα” χρειαζόμαστε τα εξωπραγματικά μυαλά με τις ανεπανάληπτες εμπνεύσεις που θα δώσουν έξτρα ώθηση...
Όταν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ένας στρατηγός θέλησε να μάθει την πρόοδο του σχεδίου Μανχάταν (το πρόγραμμα για την ανάπτυξη της πρώτης ατομικής βόμβας), έλαβε την απάντηση πως όλοι περίμεναν τον Φάινμαν να κάνει κάποιους υπολογισμούς. Ο ίδιος στρατηγός αναρωτήθηκε γιατί δεν ανέθεσαν σε εκατό επιστήμονες να κάνουν τον κρίσιμο έλεγχο, ώστε να επιταχυνθεί η διαδικασία και προς έκπληξή του πληροφορήθηκε ότι “μόνο ο Φάινμαν μπορούσε να κάνει αυτή τη δουλειά”».
Αυτά ισχύουν για την επιστήμη, όπως λέει στην «www.lifo.gr» o νομπελίστας αστροφυσικός Τζορτζ Σμουτ, με την ευκαιρία της χθεσινής ομιλίας του στο Ίδρυμα Ευγενίδου.
Αυτά ισχύουν στη Φυσική. Στην πολιτική, όσο κι αν ο ένας ή η μία κάνουν υπερβάσεις, βλέποντας υπό νέο πρίσμα την πραγματικότητα, χρειάζονται πολλοί, που να κάνουν προσεκτικά τη δουλειά.
Τι γίνεται, όμως, όταν κι αυτός ο ένας ή η μία, που μπορεί να μην είναι πολιτική ιδιοφυΐα, αλλά μία ψύχραιμη και ορθολογική κυρία, αποδυναμώνεται και αφήνεται; Νέος αστέρας προβάλλει για το «σχέδιο Ευρώπη».
Οι περισσότεροι σκέφτονται τον Γάλλο, αλλά αν αναζητούν «τον επόμενο ηγέτη της Ευρώπης πρέπει να κοιτάξουν στην Αυστρία», υποστηρίζει ο Λεονίντ Μπερσίντσκι, πολιτικός αναλυτής του Bloomberg. Ο Αυστριακός καγκελάριος γίνεται σημείο αναφοράς στο μεταναστευτικό -που αλλάζει το ευρωπαϊκό σκηνικό- τόσο για τους κύριους πρωταγωνιστές, όσο και για την Ιταλία και τις χώρες της ομάδας του Βίζεγκραντ.
Η Αυστρία, η οποία ασκεί την εναλλασσόμενη προεδρία, ομνύει στην προστασία. Μα είναι η αναφορά σε έναν «άξονα προθύμων», που θα διατρέχει τη Ρώμη, τη Βιέννη και το Βερολίνο, που δημιουργεί ανησυχία. Η λέξη «άξονας» ξυπνά μαύρες μνήμες και φυλακίζει ύλη και ενέργεια σε μαύρες τρύπες. Εκτός αν ο κόσμος δεν είναι όπως φαίνεται. Και τα μυστήρια της πολιτικής συναγωνίζονται αυτά της Φυσικής.