Δύο ιστορικές ταινίες με μυθικά ζευγάρια
Προβολή «Δάφνις και Χλόη» και «Αστέρω»
Αποκατεστημένες από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, οι ταινίες των απαρχών του ελληνικού κινηματογράφου, «Δάφνις και Χλόη» (1931) του Ορέστη Λάσκου και «Αστέρω» (1929) του Δημήτρη Γαζιάδη, προβάλλονται με τη συνοδεία της πρωτότυπης μουσικής σύνθεσης του Φίλιππου Τσαλαχούρη, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού (πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου - Ακρόπολη), αύριο, στις 9 το βράδυ.
Το πρώτο γυμνό
Αν και βωβή, η ταινία είχε προβληθεί με μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό - στην Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Γερμανία και τη Αμερική. Δύο χρόνια μετά τον πόλεμο, ο Ορέστης Λάσκος κυκλοφορεί και μια ομιλούσα εκδοχή της. Ο Δημήτρης Μεραβίδης, που έχει τη διεύθυνση φωτογραφίας, χρησιμοποιεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα παγχρωματικό φιλμ, στο οποίο τονίζονται με καθαρότητα όλες οι αποχρώσεις του γκρίζου. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν εξ ολοκλήρου στα τοπία της Μυτιλήνης, με εξαίρεση τη σκηνή του λουτρού, η οποία γυρίστηκε στη λίμνη της Βουλιαγμένης και στην οποία η ηρωίδα απεικονίζεται γυμνή, με πρωτόγνωρα αγνό ερωτισμό. Η σκηνή αυτή αποτελεί και το πρώτο γυμνό στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Το Τμήμα Αποκατάστασης της Ταινιοθήκης, ύστερα από έρευνες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κατόρθωσε να αποκτήσει σημαντικό μέρος του υλικού αυτού και προσπάθησε να αποκαταστήσει την ταινία στην πρώτη της μορφή. Οι εργασίες αποκατάστασης ολοκληρώθηκαν το 1992, με την επίβλεψη και τη συνεργασία του ίδιου του Ορέστη Λάσκου που προσπάθησε να «θυμηθεί» την ταινία καρέ - καρέ, αλλά και να ανασυνθέσει τους αυθεντικούς μεσότιτλους, αντικαθιστώντας έτσι τα ηχητικά μέρη με ομιλία.
Διασκευή
Η τρίτη παραγωγή της DAG Film σκιαγραφεί το πορτρέτο της Αστέρως, μιας ερωτευμένης βοσκοπούλας, την οποία υποδύεται η -δημοφιλής τότε- ηθοποιός Αλίκη Θεοδωρίδου. Το σενάριο βασίζεται σε κείμενο του Παύλου Νιρβάνα, διασκευή του μυθιστορήματος της Αμερικανίδας Έλεν Χαντ Τζάκσον, «Ραμόνα», με την ελληνική εκδοχή να τοποθετείται σε ένα ορεινό χωριό της Πελοποννήσου. Η «Αστέρω» του 1929 αποκαταστάθηκε με βάση την κόπια με γαλλικούς μεσότιτλους, που ανακαλύφθηκε το 2003 στη Γαλλική Ταινιοθήκη, χάρη στο κοινοτικό πρόγραμμα Lumiere, το οποίο, από το 1992, έθεσε τις βάσεις για επισταμένη έρευνα, προκειμένου να ανευρεθούν χαμένες ταινίες. Η αποκατάσταση του μοναδικού αυτού αντιτύπου της ταινίας αποτελεί καρπό συνεργασίας της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και της Γαλλικής Ταινιοθήκης.
«Είναι πάντοτε πρόκληση»
Ο Φίλιππος Τσαλαχούρης σημειώνει: «Η μουσική για τον κινηματογράφο, για κάθε συνθέτη, είναι πάντοτε πρόκληση. Η δημιουργία, όμως, μουσικής για μια ταινία βωβή ξεπερνά τα δεδομένα κινηματογραφικά όρια. Η μουσική γίνεται λόγος, αφήγηση, δραματουργία. Ως τέτοια την αντιμετωπίζω κι εγώ. Ο λόγος που αναλαμβάνω να ερμηνεύσω ο ίδιος στο πιάνο αυτήν τη μουσική, πέρα από τον έλεγχο αυτής της μουσικής πρότασης, είναι και το συναρπαστικό συναίσθημα που έχει ο συνοδός πιανίστας μιας βωβής ταινίας, όταν γίνεται “ζωντανό” μέρος της ίδιας της προβολής».