Άρνηση για μεγαλύτερη συμμετοχή

III Επειδή παλαιότερα την είχαμε πατήσει μετά τις διακοπές, ξεκινώντας την παρακολούθηση της αγοράς την ημέρα που άρχιζε η εργασία μας, τα χρόνια της ωριμότητας η ανάγκη επέβαλλε να βλέπουμε το ταμπλό μέρες πριν. Θα λέγαμε λοιπόν πως η βάση της εκτίναξης του συναλλακτικού ενδιαφέροντος την Τρίτη ήταν μόνο οι κινήσεις που σχετίζονται με το τέλος του Ιουλίου. Καθώς στην πρώτη σύνοδο του Αυγούστου, με την έκθεση του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους δημοσιοποιημένη και σχολιασμένη ανάλογα από μέσα ενημέρωσης και αναλυτές, οι ρυθμοί έπεσαν απότομα. Έτσι στις 15:10 χθες ο τζίρος ήταν 7,6 εκατ. ευρώ με 1,3 εκατ. για πακέτα, όταν την προηγούμενη στις 12:00, ήτοι τρεις ώρες νωρίτερα, είχε ξεπεράσει τα 9,250 εκατ. ευρώ. Χθες για ανάλογο τζίρο χρειάστηκε το ρολόι να δείξει 15:40.

III Αυτή η άρνηση για μεγαλύτερη συμμετοχή στην αγορά μας καθιστά το φρόνημα των εγχώριων παραγόντων περισσότερο κυρτωμένο από όσο θα μπορούσε το κάνει η θερινή ραστώνη. Δικαιολογώντας την παρατήρηση του Ηλία Ζαχαράκη της Fast Finance ΑΕΠΕΥ, που πρόσφατα σημείωνε: «Παρακολουθούμε μία Αγορά που ουσιαστικά δεν υπάρχει, τηρώντας απλά στάση αναμονής χωρίς να ξέρουμε τι περιμένουμε». Πολύς λόγος γίνεται, για ανάληψη ευθυνών γύρω από τα όσα προηγήθηκαν, αλλά και όσα έγιναν ή δεν έγιναν κατά την εξέλιξη των πυρκαγιών. Οι δε αντεγκλήσεις, μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, προκαλούν το φρόνημα των πολιτών. Αφού όλοι έχουν καταλάβει πως εδώ και δεκαετίες, όταν στη χώρα οι φυσικές δυνάμεις δοκιμάζουν τις αντοχές και τα έργα των ανθρώπων, επιβεβαιώνεται τελικά το «όπου φτωχός και η μοίρα του». Όσο για τα επιτελεία των κομμάτων εξουσίας με σχετική διακριτικότητα αρχικά, που την αφήνουν στην άκρη καθώς οξύνεται η αντιπαράθεση, επιλέγουν το «τώρα που βρέθηκε παπάς, να θάψουμε όλο το χωριό». Η υπερβολή ωστόσο δεν είναι σπάνια εξαίρεση στη δραματοποιημένη μετά τη χρεοκοπία πολιτική σκηνή. Είναι το ψωμοτύρι στην επικοινωνία. Η λέξη ευθύνη, πάντως, προέρχεται από το ρήμα ευθύνω, που αρχικά σήμαινε ισιώνω. Δηλαδή συνδέω αίτιο και αποτέλεσμα με ευθεία νοηματική γραμμή. Συνεπώς αφορά αντιστοίχιση χωρίς… τεθλασμένες. Ήτοι, τη σπανιότερη οδό ανάληψης πολιτικού κόστους στη «μεταπολιτευτική» περίοδο.

Iέχουν τα πράγματα ως την ώρα που η θέση της χώρας θα πλησιάσει την κατηγορία των εντελώς αξιόπιστων οικονομιών για τα διεθνή πρότυπα. Ως τότε οι λίγες και εκλεκτές του 2018 θα αποτελούν υποσύνολο των πολύ κερδισμένων του 2017.

III Από τη σύγκριση των επιδόσεων τον Ιούλιο (του εντός, εκτός και επί τα αυτά) το 2018, αλλά και το 2017, προκύπτει η ομάδα των: ΓΕΚΤΕΡΝΑ (κερδίζει στο έτος 21,67% και τον Ιούλιο +4,86%, ενώ το 2017 απέδωσε 94,30%), ΕΕΕ (κερδίζει στο έτος 11,93% και τον Ιούλιο +6,76%, ενώ το 2017 απέδωσε 31,70%), ΟΛΠ (κερδίζει στο έτος +9,81% και τον Ιούλιο +2,90%, ενώ το 2017 απέδωσε 16,54%) και ΤΕΝΕΡΓ (κερδίζει στο έτος 27,44% και τον Ιούλιο +9,13%, ενώ το 2017 απέδωσε 59,81%). Όταν οι νικητές του 2017 παραμένουν και το 2018, αλλά λιγότεροι, φαίνεται πως η «καθαρή έξοδος» μπορεί να σημαίνει επικοινωνιακά κάτι, αλλά για τους αγοραίους δεν σημαίνει τίποτε. Ο Γ.Δ. στον Ιούλιο κέρδισε 0,48%, στο έτος χάνει -5,13%, το 2017 κέρδισε 24,66%. Τα σχετικά με το ρίσκο συμπεράσματα, δικά σας.