Η Ελλάδα ως πηγή έμπνευσης αλλά και πυξίδα για το μέλλον
Η Άντζελα Γκερέκου μιλά με αφορμή το έργο «Έρωτες και Θρήνοι Γυναικών»
« Αυτά τα κείμενα αγγίζουν τις ψυχές μας σήμερα περισσότερο ίσως από ποτέ, μέσα στη γενικευμένη κρίση που βιώνουμε» ανέφερε η Άντζελα Γκερέκου μιλώντας μας για το έργο «Έρωτες και Θρήνοι Γυναικών» - μια θεατρική σύνθεση μονολόγων των επτά ηρωίδων που κυριαρχούν στις τραγωδίες του Ευριπίδη.
Το έργο ανεβαίνει ως σχόλιο για τη γυναικεία προσωπικότητα και την εξέλιξή της στο διηνεκές, σε σκηνοθεσία Πάνου Αγγελόπουλου, για μία και μοναδική παράσταση, στον εμβληματικό χώρο του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού, τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου στις 9 το βράδυ. Τα έσοδα θα διατεθούν στο Ίδρυμα «Το Σπίτι του Ηθοποιού».
Ποια ηρωίδα ερμηνεύετε; Και ποια τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας για αυτήν;
για την παράσταση.
« […] Στην παράσταση αυτή, εκτός από τον μονόλογο της Ελένης παρουσιάζονται και άλλοι έξι μονόλογοι. Της Εκάβης, της Ανδρομάχης, της Μήδειας, της Ιφιγένειας ,της Άλκηστης και της Ηλέκτρας. Μέσα από αυτούς τους μονολόγους ο ποιητής μας φωτίζει τις πολύπλευρες πτυχές των μύθων που πραγματεύεται. Πάντα διαχρονικά, αυτά τα κείμενα αγγίζουν τις ψυχές μας σήμερα περισσότερο ίσως από ποτέ, μέσα στη γενικευμένη κρίση που βιώνουμε».
Αυτή η επιστροφή σας στα θεατρικά δρώμενα έχει διάθεση μονιμότητας;
«Τίποτε στη ζωή δεν είναι μόνιμο, ούτε εμείς οι ίδιοι, περνάμε από τη ζωή, είμαστε περαστικοί. Όλη η ομορφιά κι όλη η τραγικότητα της ζωής είναι αυτή ακριβώς! Δεν σας κρύβω, όμως, ότι εδώ και καιρό ετοιμάζομαι για μια επιστροφή στα θεατρικά δρώμενα, και όχι μόνον. Βρίσκομαι σε μια πολύ δημιουργική περίοδο της ζωής μου. […] Το θέατρο και ειδικά οι τραγωδίες με αγγίζουν βαθύτατα. Είμαστε τυχεροί ως Έλληνες που μπορούμε και διαβάζουμε τα κείμενα των τραγωδιών στη γλώσσα μας.
Όμως, κι η πολιτική είναι επίσης ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, που δεν μπορώ να αγνοήσω».
Έχοντας εμπλακεί, στο παρελθόν, ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου, πώς βλέπετε τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας;
«Η πολιτική είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου στο οποίο επένδυσα με πάθος και ειλικρίνεια, και συνεχίζει να με αφορά πάντα πολύ, όπως και τον κάθε πολίτη της χώρας. Η χώρα μας διανύει μια σκοτεινή περίοδο νέου τύπου, δύσκολα αναγνώσιμη στην πολυπλοκότητά της από τους πολλούς, και αυτό μας αφορά πολύ όλους. […] Αλωθήκαμε, γιατί ξεχάσαμε πως πρέπει να προστατεύουμε μόνοι μας την παράδοσή μας, τον πολιτισμό μας, και αλωθήκαμε από ξενολατρία σε κάθε έκφραση της δημόσιας και ιδιωτικής μας ζωής. Μια Ελλάδα που εμπνέει όλο τον κόσμο, αιώνες τώρα αδιαλείπτως, την αφήσαμε πίσω απερίσκεπτα. Όπως, όμως, αρχίζουν όλα από την Ελλάδα, τελειώνουν και στην Ελλάδα.
Το μέλλον
θα δείξει».
Ειδικότερα στον τομέα του πολιτισμού;
«Ο πολιτισμός όπως και η παιδεία είναι τα οχυρά που η παγκοσμιοποίηση άλωσε, και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά. Ζούμε μια σύγχυση τόσο μεγάλη, που δεν αφήνει κανέναν να συλλογιστεί, να αποκτήσει τη δική του άποψη. Παντού ακούγονται “δανεικές” απόψεις, κι αυτό δεν ευνοεί κανέναν πολιτισμό φυσικά. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, υπάρχει μια μεγάλη ανακύκλωση».
Μια αγωνία σας για το μέλλον; «Αγωνιώ για τους νέους μας. Θα ήθελα να τους έβλεπα να ζούνε τα όνειρά τους στη χώρα τους, κι όχι να ξενιτεύονται αναζητώντας, απλώς, μια οικονομική ασφάλεια. Όλη αυτή η κοπιαστική επένδυση της παιδείας των νέων, που ο Έλληνας πολίτης πληρώνει με τους φόρους του, φεύγει για να στηρίξει οικονομίες και γνώση αλλού. Αγωνιώ και για τη χώρα μου, και για το μέλλον της».
Και μια ευχή σας;
«Η μόνη ευχή που ως Ελληνίδα μπορώ να κάνω είναι να μη χαθεί η ελληνική γλώσσα. Να αγωνιστούμε όλοι μας για να λάμψει η μοναδικότητά της. Γιατί αυτή είναι ο πολιτισμός μας! Και ο πολιτισμός ολόκληρου του πλανήτη!»