Η ανομολόγητη ενοχή

III Όσοι πίστεψαν πως τα μαθηματικά και οι αλγόριθμοι μπορούν να επεξεργαστούν και να εκφράσουν την επενδυτική συμπεριφορά, ακολουθούν, επενδύοντας ή αναλύοντας τις αγορές, τη στατιστική προσέγγιση της κίνησης των τιμών. Από αυτήν και η στήλη απόκτησε τις τελευταίες εβδομάδες αυτή τη στάση επιφύλαξης, για μια πιθανή βελτίωση των τιμών των μετοχών μετά την έξοδο από τα μνημόνια. Η πτωτική ορμή δυνάμωνε και οι αναλυτές με αποστολή την αποθέωση της κυβέρνησης αυτό το αποδίδουν στα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τις πιέσεις, για να αρπάξουν τα κελεπούρια. Ποια όμως συμφέροντα ακριβώς υπάρχουν, δεν γνωρίζουν. Ούτε η στήλη γνωρίζει από αυτά, αλλά χθες το πρωί, χωρίς πολιτική απόχρωση και χωρίς διασύνδεση με καπιταλιστικά κέντρα παγκόσμιας «σπέκουλας», αναφέραμε όσα τελικά έγιναν αργότερα στο ταμπλό.

«Η στήλη θεωρεί

III τα (προ)χθεσινά, αντίδραση στο σχέδιο προϋπολογισμού. Υπενθυμίζει δε πως είχε αναφέρει ως πυθμένα του τραπεζικού δείκτη τα επίπεδα των 552 μονάδων από τη σύνοδο της 13/9, όπου ο ΔΤΡ έκλεισε στις 561,85, αφού χτύπησε ενδοσυνεδριακά τις 552,59. Χθες ο δείκτης έκλεισε στο κατώτερο μέρας και αυτό ήταν οι 554,96, που είναι το χαμηλότερο Φόβος έχει καταλάβει τους επενδυτές του Χ.Α., που ξεπουλάνε ελληνικές μετοχές εδώ κι μήνες. Αλλά τον Σεπτέμβριο και στο ξεκίνημα του Οκτωβρίου ξεπουλάνε όσο - όσο, λες και δεν θέλουν να μείνουν με τον «μουτζούρη» στο χέρι. Τα χρηματιστήρια είναι μηχανισμοί προεξόφλησης μελλοντικών εταιρικών επιδόσεων. «Φωνάζει» το Χ.Α. πως οι θεσμικοί, παρά την έξοδο από τα μνημόνια, δεν βλέπουν βελτίωση των τραπεζικών ισολογισμών. Αυτή η «κραυγή»-συναγερμός θα άξιζε να σχολιαστεί στα πάνελ των ενημερωτικών εκπομπών, αντί των συζητήσεων για τον άτυχο ακτιβιστή, ή το ξεμάλλιασμα των κομματικών εκπροσώπων για την υπόθεση της επίλυσης της διαφοράς με την πΓΔΜ. Με αυτά δεν προκύπτουν χρήσιμα για το μέλλον συμπεράσματα. Ενώ μια τεκμηριωμένη αντιπαράθεση στο οικονομικό πεδίο θα έφερνε πιο κοντά τους συμπολίτες μας στις πραγματικές, αλλά εκ του επικρατούντος συστήματος αόρατες απειλές που υφίστανται. Όπως δεν έβλεπε το ύψος των δανεικών που φόρτωναν στον 21ο αιώνα κινήσεις όσων κυβέρνησαν μεταπολιτευτικά. Βαδίζουμε ακόμα στα τυφλά.

I