Το «γκρίζο» στην ΕΡΤ

της διοίκησης της ΕΡΤ Α.Ε., του διευθύνοντος συμβούλου Βασίλη Κωστόπουλου και του αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου Γιώργου Θαλασσινού, μόνο τυπικά χρεώνεται στον υφυπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, Λευτέρη Κρέτσο, ως έχοντα την ευθύνη για την εποπτεία του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Η απόλυση αυτή πιστοποιεί την απόλυτη αποτυχία της κυβέρνησης να θεσπίσει ένα αξιόπιστο πλαίσιο, ικανό να εγγυηθεί την αποτελεσματική λειτουργία της ΕΡΤ Α.Ε., καθιστώντας την πρωτοπόρο του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, όπως συμβαίνει σε όλες τις σοβαρές ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες είναι τα δημόσια μέσα επικοινωνίας που δίνουν τον τόνο στην ενημέρωση, την ψυχαγωγία και την επιμόρφωση των πολιτών. Τον Ιούνιο του 2013, το κλείσιμο της ΕΡΤ Α.Ε., που αποφάσισε αιφνιδιαστικά η κυβέρνηση Σαμαρά, δεν ήταν παρά η εκδήλωση ενός «βαλκανικού βολονταρισμού», σε πλήρη αντίθεση και με απόλυτη περιφρόνηση των θεσμικών κανόνων που διέπουν τη λειτουργία ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού κράτους. Η επαναλειτουργία της, δύο χρόνια μετά, καταγράφεται ήδη ως μια «χαμένη ευκαιρία» για να αποκτήσει η χώρα μια δημόσια ραδιοτηλεόραση αντάξια της αποστολής της, όπως αυτή περιγράφεται στον σχετικό νόμο. Οι δύο απολυθέντες δεν ήταν τυχαία πρόσωπα. Ο κ. Κωστόπουλος είχε μακρά, σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα, παρουσία στην ΕΡΤ Α.Ε., ως επικεφαλής της Νομικής Υπηρεσίας της, ενώ ο κ. Θαλασσινός είχε ευδόκιμη θητεία στην ιδιωτική (ραδιοφωνική) αγορά. Το ότι αποπέμπονται ως αποτυχημένοι δεν έχει να κάνει τόσο με τα προσωπικά χαρακτηριστικά τους, όσο με το καθεστώς πλήρους διοικητικής αναρχίας που χαρακτηρίζει τη λειτουργία της ΕΡΤ Α.Ε., γεγονός που επιτρέπει να αναπτύσσονται παράλληλες δομές «διοίκησης» που δεν ελέγχονται από κανέναν και δεν λογοδοτούν σε κανέναν. Όσοι έχουν διατελέσει σε θέσεις ευθύνης στην ΕΡΤ Α.Ε. γνωρίζουν πολύ καλά ότι μοναδική διασφάλιση των διοικούντων έναντι των πιέσεων που ασκεί το πολιτικό σύστημα -κυβέρνηση και κόμματα- είναι η εκ μέρους τους πιστή τήρηση του άρθρου 15 του Συντάγματος, χωρίς παρεκκλίσεις.

Και συμπληρωματικά προς αυτό, η διαχείριση του «όχι». Ενός «όχι» που πρέπει να αρθρώνεται τόσο απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση, όταν επιχειρεί να μετατρέψει τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα σε «κυβερνητικό απολογητή» και διεκπεραιωτή ρουσφετιών, όσο και απέναντι στις απαιτήσεις της αντιπολίτευσης και ιδιωτικών συμφερόντων, που αντιλαμβάνονται την ΕΡΤ Α.Ε. ως θεραπαινίδα των ιδιοτελών σκοπών τους. Το ότι ο περιβόητος συνδικαλισμός στην ΕΡΤ Α.Ε. ασκεί επιρροή που δεν του αναλογεί και ευθύνεται για την κατάντια της, είναι γνωστό και αναντίρρητο γεγονός. Αλλά αυτοί που σαρκώνουν τη συνδικαλιστική έκφραση των εργαζομένων στην ΕΡΤ Α.Ε. «βρίσκουν και κάνουν»… [SID:12191699]

I