Αποφυγή του θεσμικού δυϊσμού

Η πολιτική κίνηση «ΠΡΑΤΤΩ», λειτουργεί στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, με φιλοδοξίες «σοσιαλιστικής συνιστώσας». Καθοδηγείται από τον τέως υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και στις τάξεις της περιλαμβάνονται ο πρώην υπουργός Δημοσίας Τάξεως Νίκος Τόσκας και η βουλευτίνα στην Α’ Πειραιώς Γεωργία Γεννιά. Χθες, η «ΠΡΑΤΤΩ» κοινολόγησε τις θέσεις της εν όψει της συνταγματικής αναθεώρησης, συμφωνώντας σε γενικές γραμμές με τις ανάλογες του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από δύο βασικά σημεία. Η κίνηση Κοτζιά, θέλει: α) τα αποτελέσματα πιθανών δημοψηφισμάτων να είναι δεσμευτικά για την κυβέρνηση και β) προτείνει έναν διαφορετικό τρόπο εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, διαφωνώντας πλήρως με την πρόταση Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ περί επαναλαμβανόμενων επί έξι μήνες ψηφοφοριών στη Βουλή έως ότου εκλεγεί Πρόεδρος και σε περίπτωση αποτυχίας απευθείας εκλογή από τον λαό. Η «ΠΡΑΤΤΩ», λοιπόν, προτείνει ότι σε περίπτωση αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από τις τρεις ψηφοφορίες στη Βουλή, να συγκροτείται ένα ειδικό εκλεκτορικό σώμα στο οποίο θα μετέχουν οι 300 βουλευτές, 200 εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης (ανά 100 για τους δήμους και τις περιφέρειες) και 101 πολίτες εκλογείς, οι οποίοι θα επιλέγονται μετά από πανελλαδική κλήρωση. «Μ’ αυτόν τον τρόπο η διεύρυνση του εκλεκτορικού σώματος αποτελεί ενίσχυση του αντιπροσωπευτικού χαρακτήρα της προεδρικής εκλογής, εισάγει στοιχεία άμεσης δημοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα παγιώνει τον ουδέτερο χαρακτήρα του αξιώματος του ΠτΔ» σημειώνεται στην πρόταση της «ΠΡΑΤΤΩ», κι επισημαίνεται ότι ο τρόπος αυτός «αποσυνδέει την εκλογή του από τις εκλογές και αποτρέπει τον θεσμικό δυϊσμό που υποβαθμίζει τη Βουλή. Παράλληλα ενσωματώνει στην ελληνική πολιτεία σύγχρονα στοιχεία θεσμικού δημοκρατισμού και συνδέει τα τελευταία με τις παραδόσεις της Αθηναϊκής Άμεσης Δημοκρατίας». Η «ΠΡΑΤΤΩ» παρατηρεί πως «η ιστορική εμπειρία της Ελλάδας έχει δείξει ότι όποτε υπήρξε δυϊσμός στην εξουσία, ιδιαίτερα στην περίοδο της μοναρχίας, ο κοινοβουλευτισμός υποβλήθηκε σε σκληρή δοκιμασία με αρνητικότατες καταλήξεις, όπως χούντες και πραξικοπήματα, στρατιωτικά και παλατιανά». Και σε αυτό το τελευταίο, μάλλον δεν έχει άδικο.

I[SID:12239611]