Ρίχνει τους τόνους ο Σαλβίνι με πρόσκληση στον Καστανέρ
Προσπάθεια Ντι Μάιο να μετριάσει την κρίση που προκλήθηκε από τη συνάντηση με τα «κίτρινα γιλέκα»
α ρίξει τους τόνους της πολιΝτικής
αντιπαράθεσης με τη Γαλλία επιχειρεί η ιταλική κυβέρνηση, μετά την ανάκληση του Γάλλου πρεσβευτή στην Ιταλία. Ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι προσκάλεσε τον Γάλλο ομόλογό του Κριστόφ Καστανέρ για να συζητήσουν θέματα της αρμοδιότητάς τους, ο αντιπρόεδρος ωστόσο της ιταλικής κυβέρνησης Λουίτζι ντι Μάιο υπεραμύνθηκε της συνάντησης του με εκπροσώπους των «κίτρινων γιλέκων», η οποία πυροδότησε τη μεγαλύτερη κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών από το 1945.
Σε επιστολή του προς τον Γάλλο ομόλογό του, ο Σαλβίνι, ηγέτης της Λέγκα, αναφέρει ότι «οι χώρες μας διατηρούσαν ανέκαθεν σταθερές διμερείς σχέσεις, ιδιαίτερα στην ασφάλεια, την τρομοκρατία και τη μετανάστευση».
Οι σχέσεις αυτές «μπορούν και πρέπει να αναπτυχθούν περαιτέρω προς το αμοιβαίο στρατηγικό συμφέρον», προσθέτει στην επιστολή. «Μέσα στο πλαίσιο αυτό, είμαι ιδιαίτερα ευτυχής να σας προσκαλέσω στη Ρώμη για μια συζήτηση και μια καρποφόρα ανταλλαγή στα τρέχοντα ζητήματα».
Στην επιστολή του, ο Σαλβίνι δηλώνει πως ενδιαφέρεται πολύ «για τη συνεργασία σχετικά με τον επαναπατρισμό οικονομικών μεταναστών».
Ο αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης και αρχηγός του Κινήματος 5 Αστέρων Λουίτζι ντι Μάιο σε άρθρο του στην εφημερίδα «Le Monde» υποστηρίζει πως «ανέκαθεν έβλεπε τη Γαλλία και το σύστημα πρόνοιάς της σαν τον “πολικό αστέρα” των ευρωπαϊκών κοινωνικών δικαιωμάτων». Επισημαίνει ωστόσο ότι «υπερφιλελεύθερες συνταγές, οι οποίες τέθηκαν σε εφαρμογή από κόμματα της δεξιάς όπως και της αριστεράς, έφεραν επισφάλεια στη ζωή των πολιτών και μείωσαν πολύ την αγοραστική δύναμη».
Ο Ντι Μάιο τονίζει πως τον «εντυπωσίασε πολύ» το γεγονός ότι ορισμένες διεκδικήσεις των «κίτρινων γιλέκων», που κινητοποιούνται από τα μέσα Νοεμβρίου στη Γαλλία, «υπερβαίνουν πλέον τη δεξιά και την αριστερά και βάζουν στο κέντρο τον πολίτη και τις ανάγκες του υιοθετώντας μια μετα-ιδεολογική στάση». «Γι’ αυτόν τον λόγο θέλησα να συναντήσω αντιπροσώπους των “κίτρινων γιλέκων” [...], επειδή δεν πιστεύω ότι το μέλλον της ευρωπαϊκής πολιτικής βρίσκεται στα κόμματα της δεξιάς ή της αριστεράς ή σ’ αυτά τα κόμματα που δηλώνουν “νέα”, αλλά είναι στην πραγματικότητα ο καρπός μιας παράδοσης, ακόμη και μιας οικογενειακής ιστορίας».