Ανατολικά του Ευφράτη

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

Τους στηρίξαμε, μας στήριξαν, τέλος, «θα πολεμήσουμε όπου είναι προς το συμφέρον μας». «Οι Κούρδοι πολέμησαν μαζί μας, αλλά τους καταβλήθηκαν τεράστια ποσά και εξοπλισμός για να το κάνουν. Πολεμούν εναντίον της Τουρκίας δεκαετίες τώρα» έγραψε ο πρόεδρος των tweets, υπεραμυνόμενος της απόφασής του να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη βόρεια Συρία, ανοίγοντας τον δρόμο για μια τουρκική επίθεση εναντίον των κουρδικών δυνάμεων, που σήκωσαν όλο το βάρος των χερσαίων επιχειρήσεων εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.

Η επιχείρηση που θέλει να πραγματοποιήσει η Άγκυρα ανατολικά του Ευφράτη καθυστερούσε από τις αρχές του χρόνου, καθώς δεν επιτυγχανόταν μια τελική συμφωνία με τις ΗΠΑ, που βρίσκονται στην περιοχή. Πλέον, το «μεγάλο αφεντικό» αποχωρεί και τον Ερντογάν στην Ουάσιγκτον προσκαλεί, που θα του κάνει και τη χάρη την καλή: να τον απαλλάξει από το κόστος κράτησης των τζιχαντιστών, που έχουν την τελευταία διετία αιχμαλωτιστεί. Μα καλά, δεν έχει ραγίσει το αμερικανο-τουρκικό γυαλί;

Μη λέμε τ’ αυτονόητα. Τα συμφέροντα είναι η καλύτερη συγκολλητική, ενώ δεν πρέπει να παραβλέπεται και ο παράγοντας εσωτερική αμερικανική πολιτική.

Οι Κούρδοι ήταν σύμμαχοι των ΗΠΑ, αλλά η Συρία είναι το θέατρο διαφόρων συγκρούσεων, όπου οι ρόλοι συμμάχων και αντιπάλων εναλλάσσονται. Οι εχθροί, είτε διακηρυγμένοι είτε εκ των πραγμάτων, μπορεί εύκολα να γίνουν φίλοι ανάλογα με τη σύγκρουση στην οποία εμπλέκονται και αντιστρόφως. Πρόκειται, δηλαδή, για έναν πόλεμο διασταυρούμενων πυρών.

Ποιος δεν θυμάται το Αφρίν; Τον «Κλάδο Ελαίας» των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ) το 2018, σε συνέχεια της «Ασπίδας του Ευφράτη» τον Μάρτιο του 2017. Η Μόσχα έκανε τα στραβά μάτια και στις δύο προηγούμενες εισβολές της Τουρκίας στον συριακό βορρά και αφήνει να εννοηθεί ότι και σ’ αυτή θα δείξει ανοχή. Άλλωστε, την απασχολεί πιο πολύ η Ιντλίμπ.

Ο ΟΗΕ, ως συνήθως, ανησυχεί. «Για το χειρότερο» στη Συρία. Οι Κούρδοι του ΥPG σταθμίζουν νέα συμμαχία -ακόμη και με το καθεστώς Ασαντ, που εχθρεύονται;- και ο ένοικος του Λευκού Οίκου αυξομειώνει της Τουρκίας τα ηνία, μετά την αποδοκιμασία.

Το μόνο βέβαιο σ’ αυτόν τον πόλεμο είναι οι αλλαγές πορείας και οι ροές δυστυχίας.