Σώματα που πάσχουν και ψυχές που νοσούν
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη μιλάει για το αριστούργημα «Λούλου»
« Διαθέτει εξαιρετική πλοκή και μια απαράμιλλη γραφή, που περνάει από το τραγικό στο κωμικό με εκπληκτική επιδεξιότητα» ανέφερε η πάντα λαμπερή ηθοποιός Καρυοφυλλιά Καραμπέτη μιλώντας μας για το αριστούργημα του Φρανκ Βέντεκιντ «Λούλου», που κάνει απόψε πρεμιέρα στο Θέατρο του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης», σε διασκευή και σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά [Πειραιώς 206, Ταύρος].
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο;
«[…] διερευνά την ανθρώπινη σεξουαλικότητα σε σχέση με τις δομές της αστικής κοινωνίας· μιας κοινωνίας ασφυκτικής που έχει δημιουργηθεί με βάση τις ανάγκες της οικονομίας, στηρίζεται σε συντηρητικούς θεσμούς και θρησκευτικά πρότυπα, και αγνοεί την αληθινή φύση του ανθρώπου, που περιλαμβάνει τον άναρχο έρωτα, τα ένστικτα και τις φαντασιώσεις του. Αποτέλεσμα αυτής της καταπίεσης είναι σώματα που πάσχουν και ψυχές που νοσούν και οδηγούνται σε απίστευτες τραγωδίες».
Μια περιγραφή του ρόλου σας; «Υποδύομαι την Κόμισσα Γκέσβιτς, μια γυναίκα που ερωτεύεται με πάθος τη Λούλου και βιώνει την απόλυτη καταστροφή.[…] Μέσα από την ιστορία αυτού του πλάσματος που είναι εγκλωβι
σμένο σε λάθος σώμα, το έργο μιλάει για τις βαθιές κοινωνικές φοβίες και προκαταλήψεις απέναντι στα θέματα της ρευστότητας του φύλου και της διαφορετικότητας».
Και μία της Λούλου;
«Η Λούλου είναι η απόλυτη αντρική φαντασίωση, διαφορετική για κάθε άντρα. Αθώο παιδί, femme fatale, άγγελος και δαίμονας, αρχετυπική γυναίκα, άγριο σεξουαλικό ζώο, θύτης και θύμα.[…]». Το συγκεκριμένο έργο είναι αγαπημένη επιλογή στο ελληνικό θέατρο -σε ένα, μάλιστα, ανέβασμα, στο παρελθόν, έχετε ενσαρκώσει τη Λούλου. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται ο διαχρονικά ελκυστικός χαρακτήρας του; «[…] αρέσει πολύ σε όλες τις εποχές, λόγω της θεματολογίας του, και επειδή είναι τολμηρό χωρίς να γίνεται διδακτικό, διαθέτει εξαιρετική πλοκή και μια απαράμιλλη γραφή, που περνάει από το τραγικό στο κωμικό με εκπληκτική επιδεξιότητα».
Πείτε μας μια ατάκα, περιγράψτε μας μια σκηνή. Ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.
«Η Γκέσβιτς λέει σε ένα μονόλογό της: “Εγώ δεν είμαι άνθρωπος. Το σώμα μου δεν έχει τίποτα κοινό με τα ανθρώπινα σώματα. Είμαι ακρωτηριασμένη. Το σώμα μου είναι ακρωτηριασμένο. Και ψυχή; Έχω ανθρώπινη ψυχή;”». «Κίτρινος φάκελος», «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά», «Η αγάπη άργησε μια μέρα», -σειρές που πολλοί θυμούνται ακόμα, παραγωγές που άφησαν εποχή. Τι κυριαρχεί, όταν θυμάστε εκείνες τις τηλεοπτικές δουλειές σας και ποια η σχέση σας με την τηλεόραση σήμερα;
«Όλες αυτές οι σειρές ήταν διασκευές λογοτεχνικών έργων και πολύ πλούσιες παραγωγές, που έγιναν με όρους κινηματογραφικούς. Έδιναν μεγάλη σημασία στους διαλόγους, την αισθητική, την αναπαράσταση της εποχής. Είχαν έντονα ποιητική ατμόσφαιρα, υπέροχους φωτισμούς και εξαιρετικές ερμηνείες απ’ όλους τους ηθοποιούς. Και σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως ο μοναδικός Κώστας Κουτσομύτης. Όταν τις θυμάμαι, κυριαρχούν μέσα μου η νοσταλγία για μια εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί, η θλίψη για τις μεγάλες απώλειες που έφερε ο χρόνος και ένα αίσθημα θυμού και απογοήτευσης που δεν γίνονται πια τέτοιες δουλειές. Η σημερινή ελληνική τηλεόραση δίνει το προβάδισμα στην εύκολη ψυχαγωγία και δεν επενδύει σε οράματα καλλιτεχνικά. Γι’ αυτό και προτιμώ να δουλεύω στο θέατρο, που δίνει χώρο στην τέχνη. Είναι κρίμα να βλέπεις αυτή την ύφεση, όταν
στο εξωτερικό υπάρχει αυτή τη στιγμή μια έκρηξη δημιουργικότητας στις τηλεοπτικές σειρές, που συχνά ξεπερνούν και τις κινηματογραφικές παραγωγές. Και θλίβεσαι ξανά, γιατί ξέρεις πως τέτοιες σειρές δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν στην Ελλάδα».
Ένας στίχος από κάποιο τραγούδι που αγαπάτε;
«Από το “Imagine” του Τζον Λένον: “Imagine no possessions / I wonder if you can / No need for greed or hunger / A brotherhood of man / Imagine all the people / Sharing all the world...”.
Κι από το «Τσάμικο» του Διονύση Σαββόπουλου: “ΖήτωηΕλλάδα καικάθετιμοναχικόστονκόσμο αυτό/Ελασσόνα,Λιβαδειά,Μελβούρνη,Μόναχο,/Αλαμάνακαι Γραβιά,Αμέρικα/Βελεστίνο,ΆγιοιΣαράντα,ΕσκίΣεχίρ/Κώστας, Κώστας,Μανόλης,Πέτρος,Γιάννης,Τάκης,/ΠλατείαΝαβαρίνου, Διοικητηρίου και Εξαρχείων, / Αλέκος,Βασίλης,Άγγελος/ΜπιζανίουκιΑναλήψεως,ΑγίαςΤριάδοςκι28ηςΟκτωβρίου/ΗΕλλάδαπουαντιστέκεται,ηΕλλάδα πουεπιμένει/κιόποιοςδενκαταλαβαίνειδενξέρειπούπατά καιπούπηγαίνει” ».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Η θάλασσα. Η φύση».
Κάτι που τη χαλά;
«Οι ειδήσεις».
Μια αγωνία σας;
«Προς τα πού πηγαίνει αυτός ο κόσμος».
Μια ευχή σας;
«Ειρήνη. Αγάπη. Ελευθερία».